ความโรแมนติก 20 แบบ

หมายถึงความหมายในพจนานุกรมใหญ่ ภาษาอินโดนีเซียคำว่า 'โรแมนซ์' หมายถึง เรียงความร้อยแก้วที่บรรยายการกระทำของผู้กระทำความผิดตามลักษณะและเนื้อหาของแต่ละดวงวิญญาณ มีลักษณะเฉพาะของยุคสมัยมากกว่า ละคร หรือ บทกวี. Matzkowski (1998) เสนอว่าหากคำว่า 'โรแมนติก' มาจากภาษาฝรั่งเศส 'โรมานซ์' ซึ่งใช้หมายถึงงานวรรณกรรมทั้งหมดของคนธรรมดา คำว่า 'โรแมนติก' ก็มีต้นกำเนิดเหมือนกัน จากนิพจน์ภาษาละติน 'ภาษาโรมัน' ซึ่งหมายถึงงานวรรณกรรมของชนชั้นสามัญ.

โรมานซ์เป็นงานวรรณกรรมที่บอกเล่าชีวิตของตัวละครหนึ่งตัวหรือหลายตัว ตั้งแต่เกิด เป็นผู้ใหญ่ จนถึงเหตุการณ์ที่เขาเสียชีวิต นอกจากนี้ ความโรแมนติกยังถูกกำหนดให้เป็นงานวรรณกรรมที่แสดงลำดับเหตุการณ์อย่างต่อเนื่อง กันที่บรรยายประสบการณ์ของตัวละครในสถานการณ์ชีวิต แน่นอน. คำอธิบายของประสบการณ์สามารถอยู่ในรูปแบบของภาพของประสบการณ์ภายนอกหรือภายใน ความโรแมนติกยังอธิบายถึงชีวิตทางสังคมโดยรวมของตัวละคร

เกอเธ่เปิดเผยว่าโรแมนติกเป็นงานวรรณกรรมที่ นิยาย. นอกจากนี้ เกอเธ่ยังให้เหตุผลว่าความรักเป็นงานวรรณกรรมที่บรรยายเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งอาจเกิดขึ้นภายใต้สภาวะที่เป็นไปไม่ได้หรือใกล้จะเป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็น ความเป็นจริง เกอเธ่ยังโต้แย้งว่าความรักเป็นเรื่องส่วนตัวเพราะผู้เขียนจะพยายามอธิบายโลกตามความเห็นของเขาเองในงานของเขา

วรรณกรรม ที่.

อีกความคิดเห็นหนึ่งจาก Jasin (1959) เปิดเผยว่าหากเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เป็นเรื่องราวที่ครอบคลุมทั้งชีวิตของตัวละคร ผู้กระทำความผิดจะถูกอธิบายตั้งแต่ชีวิตวัยเด็กจนถึงความตาย อย่างไรก็ตาม มีความเห็นอื่นที่อธิบายว่าตัวละครในนิยายไม่ได้บอกเล่าไปจนตายเสมอไป แต่บางคนก็บอกว่ายังมีชีวิตจนถึงตอนจบของเรื่อง

ความแตกต่างระหว่างความโรแมนติกและนวนิยาย

ในการพัฒนา ความโรแมนติกมักจะถูกบรรจุอยู่ในนวนิยาย เพราะถือว่ามีความคล้ายคลึงกันหลายอย่างในแวบแรก ถึงกระนั้น ความโรแมนติกและนวนิยายก็เป็นงานวรรณกรรมสองเรื่องที่แตกต่างกัน ตามความเข้าใจในวรรณคดีเยอรมัน นี่คือสิ่งที่แยกความแตกต่างระหว่างความรักกับนวนิยาย กล่าวคือ:

• โรมานซ์เป็นเรื่องราวที่อธิบายยาวๆ โดยบอกตัวละครหรือเหตุการณ์สมมติ ในขณะที่นวนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่นำเสนอเหตุการณ์ที่มีความยาวเกินเรื่องสั้นแต่สั้นกว่าเรื่องโรแมนติก
• นวนิยายเขียนขึ้นโดยใช้ละครหรือความเป็นจริงภายนอกเป็นจำนวนมากในเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์
• ในแง่ของความลึกของเรื่องราว ความโรแมนติกอธิบายถึงเหตุการณ์ในชีวิตของตัวละครในรายละเอียดและเชิงลึกมากขึ้น ในขณะที่นวนิยายเรื่องนี้เน้นเฉพาะเหตุการณ์ที่ไม่ธรรมดาที่เกิดขึ้นในชีวิตของตัวละครในเรื่อง โดยที่เหตุการณ์ทำให้เกิดวิกฤตหรือความโกลาหลภายในที่เปลี่ยนชะตากรรมของตัวละคร ที่.

คุณสมบัติโรแมนติก

เพื่อให้ง่ายต่อการแยกแยะความโรแมนติกจากงานวรรณกรรมอื่น ๆ ต่อไปนี้เป็นลักษณะของความรัก

• Romance บอกเล่าเรื่องราวของตัวละครสมมติ
• โดยปกติตัวละครในเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ จะบอกการเดินทางจาก จาก การเกิดของเขาตาย
• มีโครงเรื่องที่ซับซ้อน

ประเภทโรแมนติก

Romance แบ่งออกเป็นหลายประเภทตามหลายประเภทตามความคิดเห็นที่หลากหลายจากผู้เชี่ยวชาญเช่น Ruttkowsko และ Reichman และ Badudu ความโรแมนติกสามารถแยกแยะได้จากการพรรณนาหลักและการเน้นย้ำเรื่องราว นอกจากนี้ แหล่งอื่น ๆ อธิบายว่าความรักยังสามารถจำแนกได้ตามเนื้อหา หัวข้อ เทคนิคการเล่าเรื่อง กลุ่มเป้าหมาย และจุดประสงค์ในการเขียน

ประเภทของความโรแมนติกตามลักษณะเด่นในเรื่อง

Ruttkowski และ Reichman (1974) จำแนกความรักออกเป็นหลายประเภทตามการพรรณนาหลักในเรื่อง ความรักประเภทนี้รวมถึง:

1. ฟิกเกอร์โรแมน (อักษรโรมัน), ความรักประเภทนี้มุ่งเน้นไปที่การพรรณนาตัวละครอย่างน้อยหนึ่งตัวในเรื่อง หรืออีกนัยหนึ่งคือเน้นหลัก เรื่อง ในความโรแมนติกประเภทนี้จะหมุนรอบตัวละครในนั้น ตัวอย่างของความรักประเภทนี้คือการกระทำแบบคลาสสิกของสามก๊ก

1. โรแมนติก (โลกโรแมนติก)ความโรแมนติกประเภทนี้ให้ความสำคัญกับการพรรณนาถึงโลกในเรื่อง

1. Handlungsroman (แอคชั่นโรมานซ์), ความรักประเภทนี้บอกถึงการก่อตัวของพฤติกรรมหรือการกระทำที่น่าสนใจ หรืออีกนัยหนึ่ง ประเด็นหลักในเรื่องนี้เกี่ยวกับเหตุการณ์หรือการกระทำ

ประเภทของความโรแมนติกตามเนื้อเรื่องที่เน้น

1. อาชญากรรมและความรักนักสืบ (ครีม- und Detectivroman)

ความโรแมนติกที่จัดว่าเป็นแนวโรแมนติกของอาชญากรรมทำให้จิตวิทยาของอาชญากรเป็นจุดสนใจหลักของเรื่อง ในขณะที่ประเภทรักนักสืบจะเน้นเรื่องราวมากขึ้นในปริศนาหรือคดีที่ต้องแก้ไขโดยตัวละครนักสืบที่มีความสามารถในการวิเคราะห์และติดตาม เวลาอ่านแนวโรแมนติกแบบนี้คนอ่านคงชวนให้คิดว่าจะรับมือยังไงดี ปัญหาการทำนายว่าจะเกิดอะไรขึ้นเพื่อมีส่วนร่วมในความตึงเครียดที่รอการสิ้นสุด เรื่องราว ตัวอย่างแนวโรแมนติกประเภทนี้ ได้แก่ นวนิยายของสุมาน หเสบวน เรื่อง 'ตามหาจอมโจรพรหมจารี' เรื่องราวโรแมนติก 'Searching for the Thief of a Virgin's Child' บอกเล่าเรื่องราวของเซอร์จอน ผู้ซึ่งได้รับการบอกเล่าจากวิญญาณของนักสืบผู้พยายามทวงคืนคู่หมั้นของเขา โนน่า จากมือของตัวละครชื่อ ทาโร่ ที่บอกมีเล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ เพื่อโน้มน้าวพ่อแม่ของโนน่าให้แต่งงานกับสาว กับเขา. ตัวอย่างอื่นๆ ของความรักแบบนักสืบและอาชญากร ได้แก่ นวนิยายเรื่อง 'Percobaan Seria' และ 'Kasih Tak Terlerai' ของ Suman Hasibuan รวมถึงนวนิยายเรื่อง 'Cincin Stamp' ของ Adi Soma

1. การผจญภัย โรแมนติก (Abenteuerroman)

ในงานเขียนของเขา Bittner (2006) เผยให้เห็นว่ารักการผจญภัยถูกเขียนขึ้นครั้งแรกในศตวรรษที่ 20 และได้รับการแนะนำให้รู้จักกับความรักรูปแบบใหม่ที่แตกต่างจากความรักแบบดั้งเดิม ความโรแมนติกประเภทนี้มีลักษณะเฉพาะ คือ การแสดงภาพเหตุการณ์จริงผ่านพฤติกรรมของตัวละคร โรแมนติกแบบนี้ สถานการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว นอกจากทุกฉากในเรื่อง ส่วนใหญ่เป็นฉากเหตุการณ์ไม่ธรรมดา ทำให้เกิดความตึงเครียด แต่ยังให้ ความบันเทิง นอกจากนี้ Bittner (2006) อธิบายว่าการเน้นเรื่องรักการผจญภัยคือตัวละครหลักในเรื่องจะออกจากโลกในชีวิตประจำวัน เขาไปยังโลกใหม่ที่แปลกและอันตราย แต่ในที่สุดตัวละครจะประสบความสำเร็จในการพิชิตโลกนั้นหลังจากเอาชนะอุปสรรค อันตราย ต่อไปนี้เป็นลักษณะบางอย่างของความรักแบบผจญภัย

• จุดประสงค์ของการเดินทางของตัวละครในเรื่องมักจะเพื่อช่วยใครบางคนหรือกอบกู้โลกของตัวละคร
• มักจะบอกจากมุมมองของตัวละครหลัก
• ตัวละครหลักแสดงถึงความดีและมักจะบอกว่าเขาต่อสู้กับความชั่วร้ายหรืออำนาจที่น่าสังเวชจนกว่าเขาจะชนะในที่สุด
• เรียบเรียงในภาษาที่เรียบง่ายและอธิบายได้ชัดเจน
• มักจะเป็นเรื่องเดียว
• สร้างขึ้นในพล็อตสั้นๆ ที่ถ่ายทอดเหตุการณ์จริงด้วยวิธีที่เข้าใจง่ายและตรงไปตรงมา

ตัวอย่างของความรักประเภทนี้ ได้แก่ นวนิยายเรื่อง 'Dr. Haslinda' โดย Rivai Marlaut และนวนิยายเรื่อง 'Surapati' โดย Abdul Muis

1. จิตวิทยาโรแมนติก (นักจิตวิทยา โรมัน)

ความรักเชิงจิตวิทยา ตามที่อธิบายโดย Kwiatkowski (1989) เป็นประเภทของความรักที่เน้นที่สภาพภายในของตัวละคร เพื่อให้พฤติกรรมและการกระทำของตัวละครได้รับการตรวจสอบเพียงช่วงสั้นๆ ในความรักประเภทนี้ ผู้เขียนสนใจที่จะอธิบายจิตวิทยาและอุปนิสัยของมนุษย์อย่างลึกซึ้ง กล่าวโดยย่อ นวนิยายเรื่องนี้เล่าถึงการเดินทางของชีวิต สภาพจิตใจ และพฤติกรรมของตัวละครโดยอิงจากการทบทวนทางจิตวิทยาหรือวิทยาศาสตร์ที่เรียนรู้เกี่ยวกับจิตวิทยา ตัวอย่างหนึ่งของความรักเชิงจิตวิทยาคือนวนิยายเรื่อง 'Atheis' โดย Achadiat Karta Miharja นิยายเรื่องนี้เล่าถึงความคิดและปฏิกิริยาของตัวละครที่ชื่อ ฮาซัน ผู้เป็นสาวกของศาสนาอิสลามผู้ซึ่ง เชื่อฟังตอบสนองต่อความคิดและพฤติกรรมของตัวละคร รุชิ อันวาร์ และตินี ซึ่งทั้งสามร่างมีความเข้าใจ ลัทธิมาร์กซ. ในนวนิยายเรื่อง 'Atheist' ผู้เขียนได้อธิบายพัฒนาการของตัวละคร Hasan และความขัดแย้งภายในทั้งหมดที่เขาประสบอย่างชัดเจน อีกตัวอย่างหนึ่งของความรักเชิงจิตวิทยาคือนวนิยายเรื่อง 'Frog Will Be Ox' โดย Nur Sutan Iskandar

1. โรแมนซ์ โรแมนซ์ (Liebesroman)

วิลเพิร์ต (1989) แสดงความเห็นว่าความโรแมนติกคือความโรแมนติกที่ยกเรื่องราวความรักในยุคโรแมนติกมาเป็นธีมหลักในความโรแมนติกนี้ ความโรแมนติกถือเป็นหนึ่งในประเภทของความรักที่ผู้อ่านหญิงชื่นชอบ ความรักประเภทนี้มักจะบอกเล่าเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับด้านที่กล้าหาญของผู้หญิงที่มีสไตล์ที่ไม่ซีเรียสและมักจะจบลงอย่างมีความสุขและมีความสมจริงน้อยกว่า ตัวอย่างของความรักประเภทนี้ ได้แก่ ความโรแมนติก 'Girl Four' ยุค' โดย Salkha และนวนิยาย 'Medan at Night' โดย O. ม. ทอฟิค.

1. บันเทิง โรแมนติก (Unterhaltungsroman)

โรแมนติกบันเทิงเป็นนวนิยายที่เขียนขึ้นเพื่อให้ความบันเทิงแก่ผู้อ่าน รูปแบบการเขียนในนวนิยายประเภทนี้ทำให้ผู้อ่านเข้าใจได้ง่ายขึ้น ความรักประเภทนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องราวที่จริงจังและหนักหน่วงเกินไป และไม่ได้บอกถึงการโต้เถียงอย่างลึกซึ้งกับประเด็นที่เคลื่อนไหว ตอนจบของความรักประเภทนี้มักจะจบลงอย่างมีความสุข

1. ความโรแมนติกของเด็กและเยาวชน (Kinder- und Jugenndroman)

อ้างอิงจากส Groschenek (1979) ความรักประเภทนี้มีไว้สำหรับผู้อ่านเด็กและวัยรุ่นโดยเฉพาะ ความโรแมนติกประเภทนี้มักจะมีด้านความบันเทิงและมีรายการสอนหรือให้ความรู้และปลูกฝังค่านิยมบางอย่างให้กับผู้อ่าน ความโรแมนติกสำหรับเด็กและวัยรุ่นมักประกอบด้วยรูปภาพหรือภาพวาด โดยมีจุดประสงค์เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจเนื้อหาของเรื่องในนวนิยายได้ง่ายขึ้น คำ-คำ หรือ ประโยค ที่มีอยู่ในความรักประเภทนี้ถูกปรับให้เข้ากับจิตวิทยาของผู้อ่านคือเด็กและวัยรุ่นที่เป็นเป้าหมายหลัก ตัวอย่างเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ สำหรับเด็ก ได้แก่ 'Si Jamin and Si Johan' โดย Merari Siregar และ 'Si Dul Anak Jakarta' โดย Aman ในขณะเดียวกัน ตัวอย่างของความรักในวัยรุ่น ได้แก่ Matchmaking Meeting ของ Abdul Muis และนวนิยาย Asmara Jaya ของ Adinegoro

1. ความโรแมนติกของการศึกษา (บิลดังโรมัน)

อ้างอิงจากความคิดเห็นของ ดิลเทย์ (1989) ความรักของการศึกษามีธีมและเนื้อหาของเรื่อง ซึ่งทำให้ตัวละครหลักเป็นจุดสนใจของเรื่องคือการพัฒนาการศึกษา ในขอบเขตของความรักเชิงการศึกษา คำว่า การศึกษา หมายถึง คำว่า 'อาสาสมัครเพื่อมนุษยธรรม' หรือ 'มนุษยชาติที่สมบูรณ์แบบ' นอกเหนือจากการพัฒนาการศึกษาของตัวละครแล้ว ความรักประเภทนี้ยังบอกเกี่ยวกับการพัฒนาจิตวิทยาและลักษณะนิสัยของมนุษย์อีกด้วย ตัวอย่างของความรักประเภทนี้ ได้แก่ 'Hell of the World' ของ Nur Sutan Iskandar และนวนิยายเรื่อง 'Salah Upbringing' ของ Abdul Muis

ประเภทของความรักตาม Badudu (1977)

ผู้เชี่ยวชาญด้านวรรณกรรม Badudu (1977) แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการแบ่งประเภทของความรัก Badudu จำแนกความโรแมนติกออกเป็น 6 ประเภท ได้แก่ ความรักแบบมีแนวโน้ม, ความรักทางประวัติศาสตร์, ความโรแมนติกทางจิตวิทยา, ความรักทางสังคม, ความรักแบบดั้งเดิมและความรักแบบนักสืบ

1. แนวโน้มโรมัน

แนวโรแมนติกเป็นประเภทของความรักที่หยิบยกเรื่องราวเกี่ยวกับความแปลกประหลาดหรือความไม่สมดุลที่เกิดขึ้นในสังคม ความรักประเภทนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อแก้ไขความแปลกประหลาดหรือความอ่อนแอ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ความโรแมนติกที่มีแนวโน้มจะมีเนื้อหาของอุดมคติหรือเป้าหมายบางอย่างที่ผู้เขียนต้องการบรรลุ ตัวอย่างหนึ่งของความโรแมนติกที่มีแนวโน้มจะเป็นนวนิยายเรื่อง 'SIti Nurbaya' โดย Marah Rusli Romance 'Siti Nurbaya' บอกเล่าเรื่องราวของหญิงสาวชื่อ Siti Nurbaya ซึ่งถูกบังคับให้แต่งงานกับตัวละครชื่อ Datuk Maranggi Roman Siti Nurbaya ยกขนบธรรมเนียม Minangkabau ในสมัยของเขาซึ่งก่อให้เกิดผลกระทบที่หลากหลายทั้งด้านบวกและด้านลบ Rusli โกรธผ่านนวนิยาย 'Siti Nurbaya' พยายามแก้ไขและแก้ไขความไม่สมดุลในประเพณีนั่นคือเกี่ยวกับการบังคับแต่งงาน อีกตัวอย่างหนึ่งของความรักประเภทนี้คือนวนิยาย "Layar Terkembang" โดย Sutan Takdir A. และนวนิยายเรื่อง 'Andang Taruna' โดย Jauhar Arifin

1. โรแมนติกเชิงประวัติศาสตร์

ความโรแมนติกทางประวัติศาสตร์เป็นประเภทของความรักที่อธิบายชีวิตของตัวละครในเรื่องในช่วงเวลาประวัติศาสตร์ ความโรแมนติกเชิงประวัติศาสตร์มุ่งเน้นไปที่การพรรณนาองค์ประกอบและเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์เท่านั้น ตัวอย่างของความรักประเภทนี้คือนวนิยายเรื่อง 'Hulubalang Raja' โดย Nur Sutan Iskandar นวนิยายเรื่อง 'Hulubalang Raja' เล่าถึงการมาถึงของชาวดัตช์ไปยังพื้นที่ชายฝั่งของเกาะสุมาตราเหนือ ราวปี 1665 ถึง 1668 อีกตัวอย่างหนึ่งของความรักทางประวัติศาสตร์คือนวนิยายเรื่อง 'Heroes of Minahasa' โดย Marius Ramis Dayoh

1. จิตวิทยาโรแมนติก

ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ความรักเชิงจิตวิทยาเป็นนวนิยายที่มีเรื่องราวเน้นที่การพัฒนาทางจิตวิทยาของตัวละครในเรื่อง ตัวอย่างของความรักประเภทนี้ ได้แก่ นวนิยายเรื่อง 'Atheist' โดย Achdiat Karta Miharja และ 'Frog Willing to Be Cow' โดย Nur Sutan Iskandar

1. โรแมนติกโซเชียล

ความโรแมนติกทางสังคมหรือความรักในชุมชนมักเรียกอีกอย่างว่าความโรแมนติกทางสังคม ความรักประเภทนี้อธิบายถึงชีวิตหรือขึ้น ๆ ลง ๆ ที่ตัวละครในสังคมชั้นหนึ่ง ๆ ประสบ ตัวอย่างของความโรแมนติคของชุมชนคือหนึ่งในนวนิยายเรื่อง 'Frog Willing to Be the Lembu' โดย Nur Sutan Iskandar ซึ่งจัดอยู่ในประเภทความรักทางจิตวิทยาด้วย นวนิยายเรื่อง 'Kadak Wants to be an Ox' นำฉากหลังของพื้นที่ Periangan ในยุคดัตช์ที่เล่าถึง เกี่ยวกับร่างที่ชื่อ สุริยะ ที่ทำงานเป็นข้าราชการ (ปรียายี่) ที่ต้องการใช้ชีวิตตาม สไตล์ ชีวิตของคนส่วนใหญ่รอบตัวเขาคือการใช้ชีวิตและความสนุกสนานที่มากเกินไป เพื่อให้ในเรื่องนั้น ตัวละคร Surya ได้รับการบอกเล่าให้แบกรับภาระทางเศรษฐกิจที่ค่อนข้างหนักหน่วง หรือคำว่า 'ขุดหลุม ปิดหลุม' เพียงเพื่อเห็นแก่สถานะทางสังคมในสังคม อีกตัวอย่างหนึ่งของความรักทางสังคมคือนวนิยายเรื่อง “Taking Dirundung Malang” โดย Sutan Takdir A. และ 'Losing Mestika' ของ Hamidah

1. เรื่องนักสืบ

ความรักประเภทนี้โดยทั่วไปเป็นความโรแมนติกที่บอกถึงตัวละครตั้งแต่หนึ่งตัวขึ้นไปที่ทำตัวเหมือนนักสืบ ตัวอย่างของความรักประเภทนี้ ได้แก่ นวนิยายเรื่อง "Seeking the Thief of a Virgin's Child" ของ Suman Hasibuan และ "Stem Ring" ของ Ardi Soma

ประเภทของความโรแมนติกตามแหล่งอื่น

นอกจากประเภทของความรักตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ความรักใคร่ยังสามารถจำแนกได้ดังนี้

1. โดยวัสดุ: การผจญภัยโรแมนติก (abenteuerroman), ฮีโร่โรแมนซ์ (ไรเตอร์โรมัน), อาชญากรรมโรแมนติก (อาชญากรรม) และความโรแมนติกในการเดินทาง (รีเซโรมัน).
2. ตามหัวข้อ: โรแมนติก โรแมนซ์ (ลีเบสโรมัน), ความรักเพื่อการศึกษา (erziehungsroman), ความรักทางสังคม (gesellschraftsroman).
3. ตามเทคนิคการเล่าเรื่อง: โรแมนติกมุมมองบุคคลที่หนึ่ง (ich-โรมัน), ความโรแมนติกของบุคคลที่ 2 (er-โรแมนติก).
4. By Demand: โรแมนติกเล็กๆ (เรื่องไม่สำคัญ), บันเทิง โรแมนติก (unterhaltungsroman).
5. ตามเป้าหมาย: โรแมนติกหญิง (freuenroman), ความรักวัยรุ่น (jugendroman) และเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของเด็ก ๆ (อนุบาล).

ดังนั้นบทความที่กล่าวถึงประเภทของความรัก - ความเข้าใจ ลักษณะและตัวอย่าง อาจเป็นประโยชน์