3 ข้อกำหนดสำหรับย่อหน้าที่ดีและถูกต้องในภาษาชาวอินโดนีเซีย

ตามพจนานุกรมที่ดีของภาษา อินโดนีเซียย่อหน้าหรือย่อหน้าเป็นส่วนหนึ่งของบทในเรียงความที่มีแนวคิดหลักและการเขียนขึ้นต้นด้วยบรรทัดใหม่ ย่อหน้านั้นมีหลายประเภท โดยที่ ประเภทของย่อหน้า ได้แก่ ย่อหน้านิรนัย, อุปนัยวรรค, ย่อหน้าผสม, วรรคบรรยาย, วรรคโต้แย้ง argument, ย่อหน้าคำอธิบาย, และ ตัวอย่างย่อหน้าเปรียบเทียบสั้นๆ.

ในการเขียนวรรคหนึ่งต้องเป็นไปตามเงื่อนไขบางประการเพื่อให้การเขียนนั้นดีและถูกต้อง เงื่อนไขของวรรคที่ดีและถูกต้องมีดังนี้

1. มีองค์ประกอบย่อหน้าที่สมบูรณ์ในนั้น

ย่อหน้าที่ดีและถูกต้องต้องมีย่อหน้าหลายย่อหน้าอยู่ในนั้น องค์ประกอบของวรรคที่เป็นปัญหา ได้แก่ :

• แนวคิดหลัก: เป็นองค์ประกอบของย่อหน้าในรูปแบบของหัวข้อหลักหรือปัญหาที่จะกล่าวถึงในย่อหน้า
• ประโยคหลัก: ประโยคที่มีแนวคิดหลักของย่อหน้า
• ประโยคอธิบาย: เป็นประโยคที่อธิบายแนวคิดหลักที่มีอยู่ในประโยคหลัก

เพื่อให้เข้าใจธาตุทั้ง 3 ได้ดังนี้ a วรรค ซึ่งมีสามองค์ประกอบที่กล่าวมาข้างต้น

ขึ้นอยู่กับรูปร่าง, บทกวี ประกอบด้วย 7 ประเภทเท่านั้น กวีนิพนธ์ประเภทใหม่รวมอยู่ในกวีนิพนธ์ประเภทใหม่ตามรูปแบบ รวมถึง distikon, terzina, quatrain, quint, sect, septima, octave / stanza และสุดท้ายคือ โคลง. ทุกประเภทสามารถแยกแยะได้ จาก จำนวนบรรทัดที่มีอยู่ในนั้น

ในย่อหน้าข้างต้น คำ ตัวเอียงเป็นประโยคหลักและแนวคิดหลักของย่อหน้า ในขณะเดียวกัน ประโยคที่ไม่เป็นตัวเอียงคือประโยคอธิบายของย่อหน้าด้านบน

2. องค์ประกอบแต่ละย่อหน้าต้องมีความสามัคคีระหว่างองค์ประกอบหนึ่งกับองค์ประกอบอื่น ๆ

องค์ประกอบของย่อหน้าที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ (แนวคิดหลัก ประโยคหลัก และประโยคอธิบาย) จะต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว โดยที่ประโยคอธิบายต้องสามารถอธิบายแนวคิดหลักที่อยู่ในประโยคหลักได้อย่างถูกต้องและสอดคล้องกับแนวคิดหลัก main หมายถึง หากไม่เป็นไปตามเงื่อนไขเหล่านี้ แสดงว่าวรรคหนึ่งไม่ได้กล่าวว่าดีและเป็นความจริง

3. มีความเหนียวแน่นระหว่างทุกองค์ประกอบในนั้น

หากองค์ประกอบทั้งหมดของย่อหน้าสามารถสร้างความสามัคคี ย่อหน้านั้นก็จะกลายเป็นย่อหน้าที่ดีและถูกต้อง และได้ปฏิบัติตามข้อกำหนดที่สามนี้แล้ว คุณลักษณะอย่างหนึ่งของย่อหน้าที่สอดคล้องกันคือการมีอยู่ของความสัมพันธ์เชิงตรรกะและความหมายที่เชื่อมโยงถึงกันระหว่างแนวคิดหลักกับแนวคิดที่อธิบาย ด้วยการทำงานร่วมกันนี้ ผู้อ่านสามารถเข้าใจย่อหน้าได้ดีและมีเหตุผล

วิธีหนึ่งที่สามารถทำได้เพื่อสร้างความเหนียวแน่น ประโยค คือการใช้ คำสันธาน ลงในย่อหน้า ประเภทของคำสันธานที่ใช้ในประโยค ได้แก่ คำสันธานระหว่างประโยค และ สันธานภายในประโยค. คำสันธานประโยคคือคำสันธานที่เชื่อมประโยคหนึ่งเข้ากับประโยคอื่นในย่อหน้า ในขณะเดียวกัน คำสันธานภายในประโยคคือคำสันธานที่เชื่อมโยงสององค์ประกอบในประโยคของย่อหน้า

จากคำอธิบายข้างต้นสรุปได้ว่าข้อที่ดีและถูกต้องใน ภาษา อินโดนีเซียต้องมีความครบถ้วน สามัคคี และสอดคล้องกันขององค์ประกอบของย่อหน้าที่มีอยู่ในย่อหน้า

ดังนั้นการอภิปรายเกี่ยวกับเงื่อนไขของวรรคที่ดีและถูกต้อง หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับผู้อ่านทุกท่าน