111 ลักษณะของคำและตัวอย่างที่เป็นมาตรฐานและไม่ได้มาตรฐาน

ในการอภิปรายของบทความก่อนหน้านี้เกี่ยวกับคำศัพท์ เราได้พูดถึงเกี่ยวกับ ประเภทของคำซ้ำ, ประเภทของตัวเลข, ประเภทของคำคุณศัพท์, ประเภทของคำบุพบท, ประเภทของคำกริยา, และ ฟังก์ชั่นคำคำถาม question. ในโอกาสนี้หัวข้อที่เลือกเป็นลักษณะของคำมาตรฐานและคำที่ไม่เป็นมาตรฐาน เรียนให้ดี…

คุณคงเคยได้ยินคำว่า standard word และ non standard กันบ้างหรือเปล่า? หรืออย่างน้อยเคยได้ยินครูชาวอินโดนีเซียถามว่า "ใช้ภาษาชาวอินโดนีเซียอย่างถูกต้องและถูกต้อง" อืม.. ความหมายคือการใช้ภาษามาตรฐานหรือคำมาตรฐานในการสนทนา แต่จริงๆ แล้ว คำว่ามาตรฐานคืออะไร? คำที่ไม่ได้มาตรฐานคืออะไร? และจะรู้ได้อย่างไรว่าคำนี้เป็นคำมาตรฐานหรือคำที่ไม่ได้มาตรฐาน?.

คำจำกัดความของคำมาตรฐานและคำที่ไม่ได้มาตรฐาน

คำมาตรฐานคือคำที่สอดคล้องกับกฎการสะกดของภาษาชาวอินโดนีเซีย ในขณะเดียวกันคำที่ไม่ได้มาตรฐานก็คือคำที่ไม่เป็นไปตามกฎการสะกดของภาษา อินโดนีเซีย. กฎภาษาชาวอินโดนีเซียนี้เป็นที่รู้จักกันดีในชื่อ Enhanced General Guidelines for Indonesian Spelling (EYD) นอกจากแนวทางของ EYD แล้ว พจนานุกรมภาษาชาวอินโดนีเซียยังเป็นหนึ่งในข้อมูลอ้างอิงในการพิจารณาว่าคำนั้นเป็นมาตรฐานหรือไม่

คำมาตรฐานมักใช้ใน ประโยค การสนทนาที่เป็นทางการหรือเป็นทางการ เช่น ในสุนทรพจน์หรือเมื่อพูดกับบุคคลที่ได้รับความเคารพนับถือมากกว่า คำที่ไม่เป็นมาตรฐานมักใช้ในการสนทนาในชีวิตประจำวัน เช่น กับเพื่อนหรือสมาชิกในครอบครัว หนึ่งในคำที่ไม่ได้มาตรฐานสามารถระบุได้จากการเขียน

หน้าที่ของคำมาตรฐานและคำที่ไม่ได้มาตรฐาน

คำมาตรฐานไม่เพียงแต่มีวัตถุประสงค์เพื่อให้การพูดหรือเขียนเป็นทางการมากขึ้นเท่านั้น แต่ยังมีหน้าที่อื่นๆ หน้าที่ของคำมาตรฐานในภาษา ได้แก่

1. unifier

การใช้คำมาตรฐานเป็นสิ่งสำคัญที่จะนำไปใช้ทั่วทั้งอาณาเขตของอินโดนีเซียซึ่งเป็นหมู่เกาะ ซึ่งจะทำให้ภาษาเป็นเครื่องมือในการรวมกลุ่มต่างๆ เข้าด้วยกัน ความโดดเด่นของภาษาถิ่นในแต่ละกลุ่มสามารถรวมเข้ากับภาษามาตรฐานเพื่อให้กลายเป็นชุมชนภาษาชาวอินโดนีเซียที่รวมเป็นหนึ่งเดียว

2. ผู้ให้พิเศษ

การใช้ภาษามาตรฐานมีความแตกต่างจากภาษาอื่นๆ ด้วยเหตุนี้ การใช้คำหรือภาษามาตรฐานจึงสามารถเสริมสร้างความรู้สึกของบุคลิกภาพประจำชาติของชาวอินโดนีเซียได้

3. ผู้ให้บริการผู้มีอำนาจ

การใช้คำมาตรฐานใน ภาษา อินโดนีเซียสามารถแสดงอำนาจของชาวอินโดนีเซียเองได้ คนที่พูดดีและถูกต้องจะได้รับอำนาจและเกียรติในสายตาผู้อื่น และสุดท้ายก็สามารถสร้างความประทับใจให้คนอื่นๆ ด้วยภาษาชาวอินโดนีเซียได้

4. กรอบอ้างอิง

กฎการใช้คำมาตรฐานกลายเป็นเกณฑ์เปรียบเทียบว่าการใช้และการใช้ภาษาของตนนั้นถูกต้องหรือไม่

หน้าที่ของคำมาตรฐานนั้นสัมพันธ์กับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับชาติมากกว่า ในขณะที่คำที่ไม่ได้มาตรฐานมีหน้าที่ในส่วนที่เล็กกว่า คำที่ไม่ได้มาตรฐานทำงานเพื่อสร้างความสะดวกสบาย ความใกล้ชิด และบรรยากาศที่ผ่อนคลายเมื่อสนทนาหรือสื่อสารกับครอบครัวและเพื่อนฝูง

ลักษณะของคำมาตรฐานและคำที่ไม่ได้มาตรฐาน

การกำหนดคำมาตรฐานบางอย่างสามารถเห็นได้จากลักษณะเฉพาะ ลักษณะของคำมาตรฐาน ได้แก่ :

1. คำมาตรฐานไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา
2. ไม่ได้รับผลกระทบจากภาษาท้องถิ่น
3. ไม่ใช่บทสนทนาในชีวิตประจำวัน
4. ไม่ได้รับผลกระทบจากภาษาต่างประเทศ
5. การใช้คำมาตรฐานตามบริบทในประโยค
6. คำมาตรฐานไม่มีความหมายกำกวม arti
7. คำมาตรฐานไม่มีความหมายของคำว่า pleonasm (เกินความจำเป็น)
8. การใช้สิ่งที่แนบมากับ คำ มาตรฐานอย่างชัดเจน explicit

ลักษณะของคำที่ไม่ได้มาตรฐาน ได้แก่ :

1. สามารถได้รับอิทธิพลจากภาษาท้องถิ่นหรือภาษาต่างประเทศ
2. ได้รับผลกระทบจากการพัฒนา ยุค
3. ใช้ในการสนทนาทั่วไป
4. ใครๆ ก็ทำได้ ตามใจชอบ

ตัวอย่างของคำมาตรฐานและคำที่ไม่ได้มาตรฐาน

คำอธิบายโดยไม่มีตัวอย่างจะไม่ทำให้เกิดความสับสนอย่างแน่นอน ดังนั้น นี่คือตัวอย่างที่สมบูรณ์ที่สุดของคำมาตรฐานและคำที่ไม่ได้มาตรฐานจาก A ถึง Z

ตัวอย่างของคำมาตรฐานและคำที่ไม่เป็นมาตรฐานข้างต้นเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ จาก แนวทางที่มีอยู่ มีอีกมากมายที่คุณสามารถหาได้

จึงเป็นคำอธิบายความหมาย หน้าที่ ลักษณะของคำมาตรฐานและคำที่ไม่เป็นมาตรฐาน พร้อมตัวอย่างที่สมบูรณ์ที่สุด อาจจะมีประโยชน์