Zdania: definicja, cechy, typy, elementy, struktury, formy Form

Formularz zdania- Zdania to zazwyczaj ciąg słów ułożonych zgodnie z obowiązującymi zasadami.

Każde zaangażowane słowo jest ułożone zgodnie z zasadami.

Każde słowo należy również do klasy lub kategorii i ma funkcję w zdaniu.

Kolejność serii słów będzie również określać rodzaj produkowanego zdania.

Zdanie jest jednostką składniową, która została skompilowana z podstawowych elementów składowych, zwykle w formie zdania, uzupełnionego w razie potrzeby spójnikami i połączonej z końcową intonacją.

Rola zdania jest rzeczywiście bardzo ważna, ponieważ musi być w stanie przekazywać informacje, zadawać pytania, a nawet wyrażać odczuwane emocje.

Zrozumienie zdań według ekspertów

Zrozumienie zdania według opinii Kerafa (1984:156) definiuje zdanie jako część mowy poprzedzoną i poprzedzoną milczeniem, podczas gdy intonacja wskazuje, że część mowy jest kompletna.

Rozumienie zdań według opinii Dardjowidojo (1988: 254) stwierdza, że ​​zdanie jest najmniejszą częścią wypowiedzi lub tekstu (dyskursu), która wyraża myśl nienaruszoną gramatycznie.

Znaczenie zdania według opinii Slameta Muljany (1969) wyjaśnić zdanie jako całość, użycie słów w pieśni, ułożone zgodnie z danym systemem językowym; może użyto tylko jednego słowa, może więcej.

Zrozumienie zdania według opinii Kridalaksany (2001:92) zdanie jako jednostka językowa, która jest względnie niezależna, ma ostateczny wzorzec intonacji i faktycznie lub potencjalnie składa się ze zdań; wolne klauzule, które są częścią poznawczej części rozmowy; jednostka zdaniowa będąca kombinacją klauzul lub klauzulą, która tworzy niezależną jednostkę; minimalne odpowiedzi, wykrzykniki, pozdrowienia i tak dalej.

Według tradycyjnego gramatyka w książce Chaer (1994:240), Zdanie to uporządkowany układ słów, który zawiera pełną myśl.

W opinii Alwi i in., (2000:311), „W formie pisemnej zdania są wypowiadane głosem w górę iw dół oraz głośno między pauzami, kończąc na końcowej intonacji” po której następuje cisza, która uniemożliwia fuzję, zarówno przyswajanie dźwięku, jak i przetwarzanie fonologiczne inny".

Ponadto istnieje również znaczenie zdania w w standardowej gramatyce indonezyjskiej (1988):

Wspomnij, że zdanie jest najmniejszą częścią mowy lub tekstu (dyskursu), która wyraża kompletny umysł językowy.

W formie mówionej zdaniom towarzyszą tonacje dźwiękowe, przerywane pauzami, kończące się skończoną intonacją, po czym następuje cisza, która uniemożliwia połączenie czy przyswojenie dźwięków.

W formie pisemnej zdania zaczynają się wielką literą i kończą kropką, znakiem zapytania lub wykrzyknikiem.

Przynajmniej zdania w oficjalnej odmianie, zarówno mówione, jak i pisane, muszą mieć podmiot (S) i orzeczenie (P).

Jeśli nie zawiera tych dwóch elementów, zdanie nie jest zdaniem, ale tylko frazą. To właśnie odróżnia frazę od zdania.[1]

Z tego sformułowania można wywnioskować, że to, co ważne lub podstawę zdania, to podstawowe składniki i końcowa intonacja, ponieważ spójniki istnieją tylko wtedy, gdy są potrzebne. Podstawowymi składnikami są zwykle klauzule.

Tak więc, gdy zdanie ma ostateczną intonację, zdanie zostanie utworzone.

Z tego sformułowania można również wywnioskować, że podstawowe elementy składowe mogą również nie mieć formy zdania (ponieważ zwykle mówi się, że jest to zdanie), ale mogą mieć również postać słów lub fraz.

Tylko może status zdania nie jest taki sam. Zdania, których podstawowymi składnikami są zdania, stają się oczywiście zdaniami głównymi lub zdaniami niezależnymi.

Natomiast podstawowe składniki w postaci słów lub fraz nie mogą być zdaniami wolnymi, a jedynie stają się zdaniami związanymi. [2]

Jeśli przyjrzymy się uważnie składnikom, które tworzą się w rdzeniu zdań w języku indonezyjskim, okaże się, że jeden ze składników odgrywa ważną rolę w porównaniu z innymi.

To tak, jakby te elementy składowe decydowały o tym, które inne elementy składowe mogą lub muszą pojawić się w zdaniu.

Składnik, który odgrywa dużą rolę, jest określany jako centrum, podczas gdy inne pojawiające się składniki są określane jako towarzysze.

W zdaniach używających czasowników środek jest czasownikiem, a towarzysz rzeczownikiem.

[1] Harimurti Kridalaksana, Standardowa gramatyka indonezyjska (trzeci druk), (Dżakarta: Balai Pustaka) s.254.

[2] Abdul Chaer, Językoznawstwo ogólne, 2012, (Dżakarta: Rineka Cipta) s.140.

Funkcje zdań

1. W języku mówionym zaczyna się ciszą, a kończy ciszą.
   W języku pisanym zaczyna się wielką literą, a kończy kropką (.), znakiem zapytania (?) i wykrzyknikiem (!).
2. Zdania czynne składają się co najmniej z podmiotu i predykatu.
3. Orzeczeniu przechodnemu towarzyszy dopełnienie, orzecznikowi nieprzechodnemu może towarzyszyć dopełnienie.
4. Zawiera pełne założenia.
5. Używanie logicznej sekwencji w każdym słowie lub grupie słów, która obsługuje funkcję (SPOK) i jest pogrupowana w jednostki zgodnie z funkcją.
6. Zawiera: jednostkę znaczenia, ideę, jasny przekaz.
7. W akapitach składających się z dwóch lub więcej zdań zdania są ułożone w jednostkę powiązanych ze sobą znaczeń myślowych. Relacje tworzą spójniki, zaimki/zaimki, powtórzenia/struktury równoległe.

Elementy zdania

W każdym zdaniu jest oczywiście element przygotowania zdania.

Połączenie tych elementów zdania utworzy później zdanie, które ma znaczenie.

Elementy w zdaniu są następujące:

1. Temat/Temat (S)
2. Predykat (P)
3. Obiekt/Przedmiot (O)
4. Uzupełniający
5. Opis (K)

Charakterystyka i przykłady każdego elementu zdania

1. Temat/Temat (S)

Podmiot jest głównym elementem zawartym w zdaniu, oprócz elementu predykatu.

We wzorcu pisania zdań indonezyjskich na ogół podmiot jest umieszczany przed orzeczeniem, z wyjątkiem zdań odwracających.

Ogólnie podmiotem jest rzeczownik. Rozważmy więc następujący przykład:

• Pochodzili z Bandung.
• Justin Bieber to piosenkarz z Kanady.
• Bambang wyjechał do Hiszpanii.

Z przykładowego zdania można wywnioskować, że ich słowa Justin Bieber i Bambang są Tematami.

Mało tego, są też przedmioty, które nie są rzeczownikami. Rozważmy więc następujący przykład:

• Wudhu musi być wykonane przed modlitwą.
• Osiem to liczba.
• Złamane serce może przydarzyć się każdemu.

Cechy przedmiotu:

• Odpowiadanie na pytania „co” lub „kto”
• Po którym następuje słowo „to”
• Zaczynając od słowa „to”
• Ma deskryptor „który” (spójnik ze słowem „yang”)
• Nie zaczyna się od przyimka, takiego jak „od”, „w”, „w”, „do”, „do”, „na”.
• W formie rzeczowników lub wyrażeń nominalnych

2. Predykat (P)

Podobnie jak podmiot, orzeczenie jest również głównym elementem zdania oprócz podmiotu, który jest rdzeniem zdania.

Elementy, które mogą wypełnić orzeczenie, mogą być: słowo, na przykład czasowniki, przymiotniki lub nominalne, liczebniki i przyimki.

Mało tego, jeśli chodzi o zwroty, np. zwroty słowne, frazy przymiotnikowe, frazy nominalne, frazy liczbowe (liczby).

Spójrz na następujące przykładowe zdania:

• Gilang gra na gitarze na górze.
• Setiawan gotuje samyang.
• Syn patrzy na gry online.

Z tego przykładu słowa graj, gotuj i patrz są orzecznikami.

Cechy predykatu:

• Odpowiedz na pytania „dlaczego” i „jak”.
• Może być słowem „jest” lub „jest”.
• Odmowę można zrealizować słowem „nie”
• Po nim mogą występować słowa aspekt lub modalność, na przykład „ma”, „już”, „średni”, „jeszcze nie”, „będzie”, „chcę”, „chcę”, „chcę” i tak dalej.

3. Obiekt (O)

Obiekt nie jest obowiązkowym elementem, który musi znajdować się w zdaniu.

Lokalizacja dopełnienia znajduje się zwykle po orzeczeniu z przechodnią kategorią czasownikową (przechodnie czynne zdanie), która ma co najmniej trzy główne elementy (SPO).

W zdaniu czynnym dopełnienie zamieni się w podmiot, jeśli zdanie jest bierne.

Z drugiej strony, dopełnienie w zdaniu biernym stanie się podmiotem, jeśli zdanie stanie się zdaniem czynnym.

Ogólnie rzeczowniki są klasyfikowane jako rzeczowniki. Rozważ przykład obiektu w zdaniu:

• Beczka bawiąca się szlamem.
• Zaidan kupił lalkę.
• Sum zjadł pelety.

W powyższym zdaniu słowa śluz, lalka i śrut są przedmiotami.

Cechy obiektu:

• Za orzeczeniem.
• Potrafi zmienić się w podmiot w głosie biernym.
• Nie poprzedzone przyimkiem,
• Zaczynając od słowa „to”

4. Uzupełniający

Przedmioty i dopełnienia mają ze sobą coś wspólnego.

W zdaniu oba mają coś wspólnego, a mianowicie: obowiązkowo musi mieć przyczynę do uzupełnienia znaczenia czasownika predykatu w zdaniu, zajmuje on pozycję za orzeczeniem i nie jest poprzedzony przyimkiem.

Różnica między nimi tkwi w głosie biernym. W głosie biernym dopełnienie nie staje się podmiotem.

Jeśli w zdaniu czynnym występuje zarówno dopełnienie, jak i dopełnienie, to dopełnienie będzie podmiotem zdania biernego, a nie dopełnienia.

Rozważ przykład zdania uzupełniającego:

• Gilang zawsze chce czynić dobro.
• Stopa Ajiego potknęła się o drzwi.
• Mukena jest wykonana z jedwabiu.

Cechy uzupełniające:

• Za zdaniem.
• Nie poprzedzone przyimkiem.

Te cechy są takie same jak przedmioty. Jednak dopełnienie znajduje się bezpośrednio za zdaniem, podczas gdy dopełnienie nadal można wstawić z innymi elementami, a mianowicie z dopełnieniem.

Przykład znajduje się w zdaniu poniżej:

• Anggi wysłał Sri nową książkę.
• Kupili ojcu nowe buty.

Słowa nowa książka i nowe buty funkcjonują jako dopełnienia i nie poprzedzają orzeczenia.

5. Opis (K)

Przysłówek to element zdania, który wyjaśnia więcej na temat czegoś, co jest określone w zdaniu.

Na przykład informacje dostarczą informacji o miejscu, czasie, metodzie, przyczynie i celu.

Przysłówki mogą mieć formę słów, fraz lub zdań.

Przysłówki w formie fraz są oznaczone przyimkami. Takie jak: w, do, od, w, na, do, przeciw, o, przez i za.

Przysłówki w formie zdań są oznaczone spójnikami (słowami łączącymi).

Na przykład: kiedy, bo, ale tak, jeśli i tak.

Opis cechy:

• Nie zawarte w elemencie głównym (nieobowiązkowe, takie jak podmiot, orzeczenie, dopełnienie i uzupełnienie).
• Nieograniczony pozycją (mający swobodę miejsca na początku / na końcu lub między podmiotem a orzeczeniem).

Typ Opis

Przysłówki można rozróżnić na podstawie ich funkcji lub roli w zdaniu. Sprawdź recenzje poniżej:

1. Przysłówek czasu

Przysłówki czasu mogą mieć formę słów, fraz lub zdań.

Przysłówki czasu w postaci wyrazów to słowa wyrażające czas, na przykład: wczoraj, jutro, teraz, teraz, pojutrze, południe, a także noc.

Przysłówki czasu w postaci fraz to ciągi słów, które również wyrażają czas, na przykład: wczoraj rano, poniedziałek, 7 maja, a także następny tydzień.

Podczas gdy przysłówek czasu w formie zdania jest wskazany przez obecność spójnika, który również określa czas.

Przykład: po, po, przed, o, chwilowo, kiedy i kiedy.

Przykład: W następnym miesiącu wakacje odbędą się.

2. Opis miejsca

Przysłówki miejsca występują w formie fraz, które wymieniają miejsca oznaczone przyimkami, na przykład: w, w, a także w.

Przykład: Justin Bieber będzie miał koncert w Nowa Zelandia.

3. Opis Jak

Przysłówki typu how-to mogą mieć formę powtarzających się słów, fraz lub zdań wyjaśniających, jak to zrobić.

Przysłówek drogi w formie refrazy jest powtórzeniem przymiotnika.

Przysłówki sposobów w postaci fraz są oznaczone słowem „z” lub „by”.

Przysłówki sposobu w formie zdań oznaczone są słowami „z” i „w”.

Przykład: mama tnie ryby z za pomocą noża kuchennego.

4. Wyjaśnienie Przyczyna

Wyjaśnienie przyczyny ma formę fraz i klauzul.

Wyjaśnienie przyczyny w postaci wyrażenia oznacza się słowem „ponieważ” lub „ponieważ”, po którym następuje rzeczownik lub fraza rzeczownikowa.

Przysłówki przyczyny w formie zdań są wskazane przez obecność spójnika „ponieważ” lub „ponieważ”.

Przykład: Ojciec powiedział mi, żebym trzymał się z dala od Gilang dlatego nie grzeczny.

5. Opis celu

Opisy celów mogą mieć formę fraz lub klauzul.

Oświadczenie obiektywne w formie frazy oznaczone jest słowem „za” lub „za”.

Podczas gdy przysłówek celu w formie zdania jest oznaczony spójnikami tak, tak i dla.

Przykład: przed wyjazdem do Dżakarty Gilang przytulił swoją matkę po to aby jego serce jest spokojne.

6. Opis stanowiska

Przysłówki apozycyjne zapewniają wyjaśnienie rzeczownika, na przykład: podmiot lub dopełnienie.

Jeśli jest napisane, wyrażenie apozycyjne jest ujęte w przecinek, myślnik (–) lub znak minus.

Przykład: Mój wykładowca, pan Sudarso, został wybrany na przykładowego wykładowcę.

7. Dodatkowe informacje

Dodatkowe informacje zapewnią wyjaśnienie rzeczownika (podmiotu lub przedmiotu). Inaczej jest jednak ze stwierdzeniem apozycji.

Przysłówki apozycyjne mogą zastąpić wyjaśniany element. Natomiast dodatkowe informacje nie mogą zastąpić opisanych elementów.

Przykład: Gilang, student drugiego roku, otrzymał stypendium za granicą.

8. Opis nakazu

Ten deskryptor zapewni separator między rzeczownikami. Przykłady: podmiot, orzeczenie, dopełnienie, przysłówek, a także uzupełnienie.

Jeśli można pominąć dodatkowe informacje, nie można ich usunąć.

Przykład: Studenci, którzy uzyskają więcej niż trzy GPA, otrzymają pełne stypendium.

Struktura zdania

Wszystkie zdania, których zwykle używamy, niektóre z nich pochodzą tylko ze struktury lub wzorca zdania podstawowego.

Zgodnie z potrzebami każdej osoby te podstawowe zdania mogą być ponownie rozwijane w oparciu o obowiązujące zasady.

Podstawowe wzory zdań indonezyjskich to:

1. Zdanie bazowe wzoru SP

Zdanie podstawowe ze wzorem SP ma tylko dwa elementy, a mianowicie podmiot i orzeczenie.

Ogólnie rzecz biorąc, predykaty mogą mieć formę czasowników, rzeczowników, przymiotników lub rzeczowników.

Przykład: samochód jest duży

Samochód jako podmiot i wielki jak orzeczenie.

2. Zdanie bazowe wzoru SPO Kalimat

Wzory zdań SPO są powszechnie używane w życiu codziennym.

Przykład: Gilang prowadzi samochód.

Gilang jako podmiot, jazda jako orzeczenie, a samochód jako przedmiot.

3. Zdanie podstawowe ze wzorem SPpel

Przykład: Jego rodzina wyjechała na wakacje.

Jego rodzina jest podmiotem, pozostawiając jako orzeczenie, a święto jako dopełnienie.

4. Zdanie podstawowe ze wzorem SPOPel

Przykład: Taksówkarz prowadzi swoją taksówkę lekkomyślnie.

Taksówkarz jako podmiot, jazda jako orzeczenie, taksówka jako przedmiot, a lekkomyślność jako dopełnienie.

5. SPK wzorowane zdanie podstawowe

Przykład: Gilang gra w nocy.

Gilang jako podmiot, grający jako orzeczenie, a noc jako opis.

6. Zdanie podstawowe ze wzorem SPOK

Przykład: Setiawan wyprał dziś rano swoje ubrania.

Setiawan jako podmiot, pranie jako orzeczenie, jego ubranie jako przedmiot, dziś rano jako wyjaśnienie.

7. Zdania podstawowe ze wzorem S-P-O-Pel-K

Zdania podstawowe o tym wzorze zawierają elementy podmiotu, orzeczenia, dopełnienia, dopełnienia, a także wyjaśnienie.

Podmiot może mieć postać rzeczownika lub frazy nominalnej, orzeczenie w postaci czasownika dwuprzechodniego, dopełnienie w postaci rzeczownika lub zwrotów nominalnych, uzupełnień w postaci rzeczowników lub zwrotów nominalnych oraz opisów w postaci fraz przyimkowy.

Przykład: Ojciec kupił buty sportowe Gilang w Moro Mall.

8. Zdanie podstawowe wzorowane S-P-Pel-K.

Zdania podstawowe wykorzystujące ten wzorzec zawierają elementy podmiotu, orzeczenia, dopełnienia i opisu.

W tym schemacie podmiot ma postać rzeczownika lub frazy nominalnej, orzeczenie ma postać czasownika nieprzechodniego, słowa cechy charakterystyczne i uzupełnienia w postaci rzeczowników lub przymiotników, a także informacje w postaci fraz przyimkowych.

Przykład: byłam smutna, kiedy poszłaś do szpitala.

Rodzaj zdania

Typy zdań można rozróżniać na podstawie różnych kryteriów lub punktów widzenia.

Dlatego w literaturze językoznawczej i niektórych podręcznikach do gramatyki możemy znaleźć różne terminy określające typy zdań.

Jeśli chodzi o rodzaje zdań, zobacz recenzje poniżej:

1. Zdania widziane pod kątem ich znaczenia

Patrząc pod kątem ich znaczenia lub wartości komunikacyjnej, zdania dzielą się na pięć kategorii, a mianowicie zdania informacyjne, polecenia, pytania, wykrzykniki i zdania z naciskiem.

Aby uzyskać więcej informacji, zobacz wyjaśnienie poniżej:

ZA. Zdanie wiadomości

Zdania w wiadomościach są często określane jako zdanie oznajmujące, czyli zdanie, którego treść przekazuje informacje czytelnikowi lub słuchaczowi.

Jeśli któregoś dnia mówimy o wypadku, o którym wiemy, to informujemy o tym incydencie.

Przykład zdania wiadomości:

• Dziś rano przed szkołą miał miejsce wypadek.
• Wypadek, który miał miejsce dziś rano, spowodował dość poważny korek.
• Powódź, która miała miejsce w Pekalongan, sięgała kolan dorosłego.
• Na obszarze wschodniej Dżakarty wybuchł pożar.

Jak widać, przykłady powyższych zdań z wiadomościami są bardzo zróżnicowane. Niektóre wykazują inwersję, inne są pasywne, a inne.

Jednak patrząc z punktu widzenia wartości komunikacyjnej, wszystkie zdania są takie same, a mianowicie zdanie informacyjne.

Można więc wywnioskować, że zdanie wiadomości może przybrać dowolną formę, o ile zawiera wiadomości.

Napisane zdania informacyjne muszą zawsze kończyć się kropką.

W formie ustnej zdanie wiadomości kończy się tonem, który ma tendencję do opadania.

B. Zdanie w trybie rozkazującym

Zdania nakazowe są również określane jako zdania rozkazujące, które są zdaniami, które oznaczają możliwość wydawania poleceń, aby coś zrobić.

Na ogół zdania rozkazujące mają formę nieprzechodnią lub przechodnią (zarówno czynną, jak i bierną).

Zdania, których orzecznik jest przymiotnikiem, mogą czasami mieć również formę rozkazową, w zależności od rodzaju przymiotnika.

Z drugiej strony, jeśli zdanie, które nie jest słowne ani przymiotnikowe, nie ma formy polecenia.

Przykład zdania polecenia:

• Zrób zdanie wzorem SPOK!
• Zamknij te drzwi!

Napisane polecenia często kończą się wykrzyknikiem (!), chociaż można również użyć kropki.

W formie ustnej ton podniesiony lekko się podnosi.

DO. Zdanie nieprzechodniego polecenia

Zasady, których należy przestrzegać przy tworzeniu przechodnich zdań nakazowych to:

1. Wyeliminuj temat, zwykle może to być zaimek drugiej osoby.
2. Zachowuje formę czasownika bez zmian.
3. Dodawanie cząstek –lah w razie potrzeby trochę zmiękczyć zawartość.

Przykład:

• Idziesz czasem na spacer!
• Wsiadaj raz na jakiś czas na rower!
• Idź do babci!

Zarówno czasowniki przechodnie w postaci wyrazów rdzeniowych (góra), jak i pochodnych (święta) niczego nie zmieniły.

RE. Aktywne przechodnie zdania poleceń

Reguły używane do tworzenia zdań w trybie rozkazującym z aktywnymi czasownikami przechodnimi są podobne do tych używanych przez zdania przechodnie w trybie rozkazującym, z wyjątkiem formy czasowników.

W zdaniu przechodnim czasownik należy najpierw zmienić w formę polecenia, usuwając przedrostek do od czasownika.

Oto przykłady zdań i poleceń dotyczących wiadomości:

• Szukasz jakiejkolwiek pracy (zdanie w wiadomościach).
• Poszukaj jakiejkolwiek pracy (zdanie rozkazowe).
• Kupiłeś siostrze nową torbę (zdanie w wiadomościach).
• Kup siostrze nowe buty (zdanie polecenia).

Należy zauważyć, że usuwany jest tylko prefiks, a sufiks jest nadal zachowany.

Jeśli prefiks składa się z dwóch elementów, takich jak Marka- lub członek-, to tylko pamięćktóry jest pominięty.

MI. Pasywne zdania poleceń

Zdania nakazowe mogą być również przekazywane w formie biernej. Forma użytego czasownika jest nadal w stanie pasywnym. Chociaż kolejność słów się nie zmieniła.

W przypadku napisania zdaniu towarzyszyć będzie wykrzyknik (!).

Tymczasem, jeśli mówi się, używany ton ma tendencję do podnoszenia się.

Przykłady biernych zdań w trybie rozkazującym:

• Umowa musi być dostarczona już teraz!
• Litery muszą być napisane porządnie, tak!

W języku indonezyjskim bardzo często stosuje się zdania trybu rozkazującego w trybie biernym.

Odnosi się do pragnienia mówiącego, by poprosić kogoś o zrobienie czegoś dla niego, ale nie bezpośrednio.

Wygładzanie zdań poleceń

Oprócz omówionej wcześniej pasywnej formy zdań, w języku indonezyjskim istnieje również szereg słów używanych do wygładzania poleceń.

Te słowa to: spróbuj, proszę i proszę, które są często używane.

Formularze odmów w zdaniach poleceń

Zdania poleceń można również przekształcić w formę odmowy, używając słowa „nie”.

Podobnie jak słowa „proszę” i „spróbuj”, słowo „nie” jest również dołączone do cząstek -lah w wierszu poleceń.

Przykład:

• Nie śmieć.
• Nie zbliżaj się do słupa energetycznego.

FA. Zdanie pytające

Zdania pytające są również często określane jako zdania pytające, które zawierają zdania z zamiarem pytania o coś lub kogoś.

Jeśli ktoś chce poznać odpowiedź na coś, to musi zapytać kogoś innego, a zdanie użyte przez tę osobę jest zdaniem pytającym.

Istnieje pięć sposobów tworzenia zdania pytającego:

1. Dodaj jakie słowo-kah.
2. Odwróć kolejność słów.
3. Użyj słowa „nie” lub „nie”.
4. Zmień intonację zdania.
5. Używając słów pytających.

SOL. Wykrzyknik

Wykrzyknik jest również znany jako zdanie wykrzyknik, który jest zdaniem wyrażającym podziw dla czegoś.

Aby w jego użyciu używać wykrzyknika.

2. Na podstawie skazy zdań

ZA. Zdanie aktywne

Zdania czynne to zdania, w których podmiot bezpośrednio wykonuje pracę nad przedmiotem.

Ogólnie rzecz biorąc, używane czasowniki są oznaczone przedrostkiem me-.

Ale nie mniej ważne, orzecznikowi w zdaniu czynnym nie towarzyszą afiksy, na przykład jedzenie i picie.

Przykład aktywnego zdania: Gilang używa butelki do tworzenia dźwięku.

B. Zdania pasywne

W zdaniach biernych używane czasowniki mają tendencję do używania słowa di- lub ter-.

Przykłady zdań pasywnych: Budynki zostały bardzo dobrze wykonane przez znanych architektów.

3. Według kolejności słów

ZA. Zdanie normalne

Zdanie archetypowe, w którym podmiot zdania poprzedza orzeczenie.

B. Zdanie odwrotne

Zdanie odwrotne jest przeciwieństwem zdania normalnego. Gdzie predykat jest używany przed obiektem.

DO. Zdanie drugorzędne

Drobne zdania mają podstawową funkcję gramatyczną.

Drobne formy zdań, na przykład zdania dodatkowe, zdania odpowiedzi, zdania powitania, połączenia lub tytuły.

RE. Główne zdania

Zdania główne mają tylko podmiot i orzeczenie. Obiekty, uzupełnienia, a także opisy można dodawać do woli.

To tak samo jak w pierwszym archetypie.

4. Na podstawie struktury gramatycznej

ZA. Jedno zdanie

Jedno zdanie ma tylko podmiot i orzeczenie.

Patrząc z elementów składowych, długie zdania w języku indonezyjskim można zamienić na prostsze formy.

Przykład pojedynczego zdania: Matki podają sobie ręce

Widzimy, że powyższy wzór zdania ma tylko podmiot i orzeczenie, więc można go podzielić na jedno zdanie.

B. Zdania złożone

W życiu codziennym często łączymy kilka pytań w jedno zdanie, aby ułatwić komunikację.

W efekcie powstaje kombinacja struktur zdaniowych, w których występuje kilka zdań podstawowych.

Ta kombinacja nazywana jest zdaniem złożonym.

Zdania złożone są również podzielone na kilka typów, w tym następujące:

1. Równoważne zdania złożone

Struktura równoważnego zdania złożonego ma dwa lub więcej pojedynczych zdań, które po rozdzieleniu mogą występować samodzielnie.

Spójniki lub spójniki używane w równoważnych zdaniach złożonych zwykle używają słów i, i, przecinków (,), ale, then, or.

Przykłady równoważnych zdań złożonych: Indonezja została sklasyfikowana jako kraj rozwijający się, ale Singapur został sklasyfikowany jako kraj rozwinięty.

2. Wielopoziomowe zdanie złożone

Zdanie złożone wielopoziomowe składa się z dwóch zdań, z których jedno jest zdaniem głównym, które może występować samodzielnie lub niezależnie, oraz zdaniem przeciwstawnym do zdania głównego.

Spójniki lub spójniki używane w zdaniach złożonych występują wtedy, gdy, ponieważ, ponieważ, dlatego, do, więc, wtedy, jeśli, tak długo, jak, jeśli, chociaż, chociaż, jeśli, jeśli, tak, jak, chyba, że z.

Przykłady wielopoziomowych zdań złożonych: Naukowcy wciąż szukają pochodzenia miesiąca (zdanie główne), mimo że do tej pory nie ma jeszcze jednoznacznej pewności (zdanie podrzędne).

3. Mieszane zdania złożone

Mieszane zdania złożone to dwa rodzaje zdań złożonych (równoważne i stopniowane), które są połączone w jedno zdanie.

Przykłady mieszanych zdań złożonych: Ponieważ mocno padało, nie mogli wrócić do domu i czekać w szkole.

5. Na podstawie elementów zdania

ZA. Pełne zdanie

Pełne zdania są zgodne z podstawowym wzorem zdania, niezależnie od tego, czy zostało rozwinięte, czy nie.

Użycie elementów jest również jasne. Więc można to łatwo zrozumieć.

Przykład pełnego zdania: Kolor zielony symbolizuje płodność.

B. Niekompletne zdanie

To niepełne lub niedoskonałe zdanie ma tylko jeden ze swoich elementów.

Na ogół zdania takie jak to mają tylko formę haseł, pozdrowień, rozkazów, pytań, zaproszeń, odpowiedzi, zasad, zakazów, pozdrowień i tak dalej.

Przykład niepełnego zdania: Kiedy wracasz do domu?

6. Według wymowy

ZA. Zdanie bezpośrednie

Zdania bezpośrednie imitujące coś, co jest szczegółowo przekazywane przez kogoś innego. Znaki cudzysłowu są również używane w bezpośrednim pisaniu zdań.

Cytaty w zdaniach bezpośrednich mogą mieć postać zdań pytających, zdań z wiadomościami lub zdań nakazowych.

Przykładowe zdanie bezpośrednie: „Odłóż miotłę!” warknął ochroniarz.

B. Zdanie pośrednie

Zdania, które informują o zdaniach przekazanych przez innych. Cytaty w zdaniach niebezpośrednich mają formę wiadomości.

Przykład zdania pośredniego: Pan Gilang powiedział mi, że czytanie jest lepsze niż granie w gry.

Funkcja zdania

Funkcja zdania składa się z podmiotu, orzeczenia, dopełnienia, opisu, a także dopełnienia.

Aby uzyskać więcej informacji, rozważ następujące recenzje:

1. Przedmiot

Podmiot jest podmiotem zdania. Funkcję w temacie można wyszukać za pomocą pytania „O kim/o czym mówi to zdanie?”

Podmiotem jest rzeczownik lub fraza rzeczownikowa, ponieważ definicja podmiotu to coś, o czym wspomina zdanie.

2. Orzec

Predykat to bezpośredni opis podmiotu. Predykaty można znaleźć z pytaniem „Co jest z podmiotem? Co robi przedmiot? Jak się miewa podmiot?”

3. Obiekt

Dopełnienie to część zdania, która może zostać zmieniona w podmiot poprzez bycie biernym lub aktywowanym.

Przedmioty można znaleźć biernie lub aktywując zdanie.

Część, która zamienia się w podmiot, to przedmiot.

4. Informacja

Opis jest częścią natury wyjaśniania.

Cechą charakterystyczną przysłówka jest to, że można go przesunąć poza podmiot i orzeczenie, bez zmiany znaczenia samego zdania.

5. Uzupełniający

Dopełniający się kształt przypomina przedmiot.

Cechami uzupełniającymi jest to, że nie można go przesunąć ani pominąć podmiotu i orzeczenia i nie można go zmienić w podmiot.

To jest powtórka zdania, miejmy nadzieję, że może pomóc w nauce.