Proklamacja niepodległości Indonezji: tło, treść tekstu, różnice

17 sierpnia 1945 to historyczna data dla wszystkich obywateli Indonezji. Ponieważ w piątek 17 sierpnia 1945 rozpoczęły się wydarzenia historyczne dotyczące proklamacji niepodległości Indonezji.

Proklamację Niepodległości natychmiast odczytał Ir. Soekarno w towarzystwie dr. Mohammad Hatta, który odbył się w Jalan Pegangsaan Timur nr. 56, Środkowa Dżakarta.

ZA. Tło proklamacji

6 sierpnia 1945 roku na japońskie miasto Hiroszima zrzucono bombę atomową przez Stany Zjednoczone, które zaczęły demoralizować japońską armię.

Dzień później Indonezyjska Przygotowawcza Agencja Śledcza ds. Niepodległości (BPUPKI) lub Dokuritsu Junbi Cosakai zmienił nazwę na Komitet Przygotowawczy ds. Niepodległości Indonezji (PPKI), lub Dokuritsu Junbi Inkai w języku japońskim.

Ma to na celu dalsze podkreślenie pragnienia i celu osiągnięcia niepodległości Indonezji.

9 sierpnia 1945 r. druga bomba atomowa została zrzucona na miasto Nagasaki, co spowodowało, że Japonia poddała się Stanom Zjednoczonym i ich sojusznikom.

Ten moment został wykorzystany przez Indonezję do ogłoszenia niepodległości.

Soekarno i Hatta jako liderzy PPKI oraz Radjiman Wedyodiningrat jako były przewodniczący BPUPKI zostali wysłani samolotem do Dalat w Wietnamie na spotkanie z marszałkiem Terauchi.

Powiedziano im, że japońskie wojska są na skraju klęski i dadzą Indonezji niepodległość.

Tymczasem 10 sierpnia 1945 r. Sutan Sjahrir usłyszał przez radio wiadomość, że Japonia poddała się sojusznikom.

Bojownicy podziemia przygotowują się do ogłoszenia niepodległości Indonezji i odrzucenia formy niepodległości, która została podarowana przez Japonię.

12 sierpnia 1945 r. Japończycy za pośrednictwem marszałka Terauchiego w Dalat w Wietnamie powiedzieli Soekarno, Hatta i Radjiman Wedyodiningrat.

To, że rząd japoński natychmiast przyzna niepodległość Indonezji, a proklamacja niepodległości może zostać zrealizowana w ciągu kilku dni.

Dwa dni później, kiedy Soekarno, Hatta i Radjiman wrócili do swojej ojczyzny z Dalat, Sutah Syahrir nalegał, aby Soekarno natychmiast ogłosił niepodległość, ponieważ uznał wyniki spotkania w Dalat za podstęp Japonia.

Ponieważ Japonia poddała się sojusznikom i aby uniknąć rozłamu w obozie nacjonalistycznym, między zwolennikami i antyjapończykami.

Soekarno przypomniał Hatcie, że Syahrir nie ma prawa ogłaszać niepodległości, ponieważ jest to prawo PPKI.

Tymczasem Syahrir uważał, że PPKI została utworzona przez Japonię, a proklamacja niepodległości przez PPKI była tylko japońskim darem.

14 sierpnia 1945 r. Japonia oficjalnie poddała się sojusznikom na pokładzie USS Missouri.

Japońska armia i marynarka wojenna nadal są u władzy w Indonezji, ponieważ Japonia obiecała przywrócić władzę w Indonezji sojusznikom.

Sutah Syahrir, Wikana, Darwis i Choerul Saleh usłyszeli wiadomości w radiu BBC.

Po usłyszeniu plotek, że Japonia uklęknie, młoda grupa wezwała starszą grupę do natychmiastowego ogłoszenia niepodległości Indonezji.

Starzy ludzie nie chcą się spieszyć. Nie chcą rozlewu krwi w czasie proklamacji.

Soekarno i Hatta udali się do japońskich władz wojskowych (Gunsei) w celu uzyskania informacji w jego biurze w Koningsplein (Medan Merdeka).

Ale biuro jest puste. Soekarno i Hatta z Soebardjo udali się następnie do biura Notfu, kontradmirała Maedy, na Jalan Medan Merdeka Utara (dom Maedy na Jl Imam Bonjol 1).

Maeda przywitał ich gratulując sukcesu w Dalat. Odpowiadając nie otrzymał potwierdzenia i wciąż czekał na instrukcje z Tokio.

Po powrocie z Maedy Soekarno i Hatta od razu przygotowywali się do spotkania Komitetu Przygotowawczego ds. Niepodległości Indonezji (PPKI) o godz. 10 16 sierpnia 1945 r.

Następnego dnia w gabinecie Jalana Pejambona nr 2 omówić wszystko, co związane jest z przygotowaniem proklamacji niepodległości.

Dzień później zawierucha presji, która domagała się przejęcia władzy przez Indonezję, przybrała na sile młodzież z kilku grup.

Spotkanie PPKI 16 sierpnia o godz. 10 nie odbyło się, ponieważ Soekarno i Hatta się nie pojawili.

Uczestnicy BPUPKI w historycznej podróży ku niepodległości Indonezji, dr. Radjiman jest jedyną osobą aktywnie zaangażowaną na arenie walki narodowej od powstania Boedi Oetomo do powstania BPUPKI.

B. Sekundy czytania proklamacji

Negocjacje między młodymi i starszymi grupami w przygotowaniu tekstu proklamacji niepodległości Indonezji odbyły się w godzinach 02.00 – 04.00 rano.

Tekst proklamacji został napisany w jadalni admirała Tadashi Maeda Jalan Imama Bonjola nr 1. Kompilatorami tekstu odezwy są Ir. Soekarno, dr. Moh. Hatta i pan Ahmada Soebardjo.

Koncepcję tekstu proklamacyjnego napisał Ir. Sam Sukarno.

W salonie obecni byli również B.M Diah, Sayuti Melik, Sukarni i Soediro. Sukarni zasugerował, że tymi, którzy podpisali tekst odezwy, byli Ir. Soekarno i dr. Moh. Hatta w imieniu narodu indonezyjskiego.

Tekst proklamacji napisał Sayuti Melik. Rano 17 sierpnia 1945 w rezydencji Soekarno, Jalan Pegangsaan Timur 56.

Wydarzenie rozpoczęło się o godzinie 10.00 odczytaniem przez Soekarno tekstu proklamacji niepodległości Indonezji, po którym nastąpiło krótkie przemówienie bez tekstu.

Następnie wywieszono biało-czerwoną flagę, uszyta przez Fatmawati, po czym pojawiły się uwagi Soewirjo, ówczesnego zastępcy burmistrza Dżakarty i Moewardi, przywódcy Barisan Pelopor.

DO. Treść tekstu proklamacji

• Oryginalny tekst naszej proklamacji narodu indonezyjskiego niniejszym ogłasza niepodległość Indonezji. Sprawy dotyczące przekazania władzy w dl.l. będą realizowane z najwyższą starannością i w możliwie najkrótszym czasie. Dżakarta, 17 – 8 – '05
  Przedstawiciele narodu indonezyjskiego
• Tekst autentyczny
  P R O K L A M A S I My, naród Indonezji, ogłaszamy niepodległość Indonezji. Sprawy dotyczące przekazania władzy w dl.l. powinny być realizowane w sposób dokładny i w możliwie najkrótszym czasie. Dżakarta, dzień 17 boelan 8 tahoen 05
  W imieniu narodu indonezyjskiego.
  Soekarno/Hatta

RE. Różnica między oryginalnym a autentycznym tekstem proklamacji

• Słowo „Głoszenie” zostaje zmienione na „P R O K L A M A S I”
• Słowo „Rzeczy” zostaje zmienione na „Rzeczy”
• Słowo „tempo” zmienia się na „tempo”
• Słowo "Dżakarta, 17 - 8 - '05" zostało zmienione na "Dżakarta, dzień 17 boelan 8 tahoen 05"
• Słowo „Przedstawiciele narodu indonezyjskiego” zmieniono na „W imieniu narodu indonezyjskiego”
• Tekst pierwotnej odezwy napisał Ir. Soekarno i skład dr. Moh. Hatta i pan Raden Ahmad Soebardjo. Natomiast treść tekstu autentycznego jest wynikiem maszynopisania z Mohamad Ibn Sayuti Melik.
• Tekst pierwotnej odezwy nie został podpisany, natomiast tekst autentyczny został podpisany przez Ir. Soekarno i dr. Moh. Hatta.