Prawo międzynarodowe: definicja, zasady, reguły, formularze

W temacie dość często omawiany jest materiał z zakresu prawa międzynarodowego PPKN. Gdzie jest kilka poddyskusji, które musisz znać, takie jak zrozumienie, zasady, formy, reguły, właściwości, przykłady, źródła i tematy.

Zrozumienie tego materiału nie jest trudne, wystarczy przygotować trochę miejsca na zapamiętanie tego w pamięci mózgu.

Definicja

Prawo międzynarodowe to część prawa regulująca działalność podmiotów w skali międzynarodowej. Początkowo interpretowano to jedynie jako zachowanie i relacje między krajami.

Jednak w miarę rozwoju coraz bardziej złożonego wzorca stosunków międzynarodowych to rozumienie rozszerzyło się tak, że prawo International zajmuje się również strukturą i zachowaniem organizacji międzynarodowych oraz do pewnego stopnia korporacji międzynarodowych i indywidualny.

Zasady prawa międzynarodowego

Więc jaka jest zasada? mianowicie prawa odnoszącego się do organizacji i instytucji międzynarodowych regulujących stosunki między sobą oraz stosunki z państwami i osobami.

Niektóre przepisy prawa odnoszą się do osób i podmiotów niepaństwowych w zakresie, w jakim prawa i obowiązki tych osób i podmiotów niepaństwowych są ważne dla obywateli międzynarodowych.

Zasady prawa międzynarodowego

Zasady, które obowiązują w nawiązywaniu stosunków między narodami:

1. Zasada terytorialna

Jest to zasada oparta na władzy państwa nad swoim terytorium lub terytorium. Kraj może egzekwować prawo dla każdej osoby lub rzeczy, która znajduje się na jego terytorium.

Jednak do każdej osoby lub rzeczy, które znajdują się poza jej terytorium, zastosowanie będzie miało prawo obce lub pełne prawo międzynarodowe.

Oznacza to, że prawo regionu ma zastosowanie tylko w tym regionie, natomiast jeśli jest poza obszarem będzie obowiązywać inne prawo, w tym przypadku oznacza to Prawo Międzynarodowy.

2. Zasady krajowe

Jest to zasada narzucona przez państwo każdemu obywatelowi swojego kraju.

Oznacza to, że każdy obywatel, bez względu na to, gdzie się znajduje, na przykład w obcym kraju, nadal będzie traktowany zgodnie z prawem obowiązującym w jego kraju pochodzenia.

Na przykład, jeśli ktoś popełni przestępstwo lub czyn przestępczy w obcym kraju, nadal będzie podlegał prawu kraju, z którego pochodzi. Ponieważ ta zasada ma moc eksterytorialną.

3. Zasada interesu publicznego

Jest to zasada oparta na autorytecie państwa do ochrony i regulowania interesów w życiu ludzi.

W takim przypadku państwo może dostosować się do wszelkich okoliczności i zdarzeń związanych z interesem publicznym, tak aby prawo nie było związane granicami terytorium państwa.

W realizacji prawa międzynarodowego w ramach stosunków międzynarodowych wiadomo, że istnieje kilka zasad prawnych, w tym:

1. PACTA SUNT SERWANDA: zasada prawna, która mówi, że każda umowa staje się prawem wiążącym dla stron umowy. Jest to zawarte w artykule 26 Konwencji WINA z 1969 roku.
2. PRAWA RÓWNOŚCI: tj. kraje pozostające w stosunkach lub mające wzajemne stosunki mają taką samą pozycję prawną.
3. WZAJEMNOŚĆ /Zasada wzajemności: działanie, które może zostać zrekompensowane przez kraj przeciwko innemu krajowi, zarówno działania o charakterze negatywnym, jak i pozytywnym.
4. KURTUAZJA: Oznacza to, że każdy zainteresowany kraj musi szanować i chronić honor drugiego kraju.
5. SIC STANTIBUS REBUS: Asas, który służy do jednostronnego decydowania o umowie, jeśli nastąpią zmiany, które fundamentalne/podstawowe w okolicznościach związanych z umowami międzynarodowymi, które zostały Zgoda.

Formy prawa międzynarodowego

Istnieje kilka form manifestacji lub wzorców rozwoju, które mają szczególne zastosowanie w określonej części świata w odniesieniu do tego prawa, a mianowicie:

Regionalne prawo międzynarodowe

Ta forma jest ważna/ograniczona tylko do obszaru środowiska, w którym ma zastosowanie.

Przykładem jest amerykańskie/latynoamerykańskie prawo międzynarodowe, które jest pojęciem szelfu kontynentalnego (Szelf kontynentalny) oraz koncepcja ochrony bioróżnorodności morskiej (ochrona żywych zasobów morza), które pierwotnie rosło w obu Amerykach i stało się prawem międzynarodowym.

Specjalne prawo międzynarodowe

Prawo międzynarodowe w formie przepisów, które mają szczególne zastosowanie do niektórych krajów, takich jak Europejska Konwencja Praw Człowieka jako odzwierciedlenie różnych okoliczności, potrzeb, poziomów rozwoju i poziomów integralności różnych grup społecznych różne.

Różnica między nimi polega na ich wzroście. „Regionalne” rozwija się poprzez prawo zwyczajowe, podczas gdy „specjalne” rozwija się poprzez wielostronne umowy międzynarodowe.

Przedmiot prawa międzynarodowego

1. Kraj
2. Indywidualny
3. Stolica Apostolska / Watykan
4. Międzynarodowy Czerwony Krzyż
5. Organizacja międzynarodowa

Niektórzy eksperci twierdzą, że buntownicy są również częścią prawa międzynarodowego.

Zasoby prawa międzynarodowego

Źródła prawa można podzielić na 2 części, a mianowicie:

1. Źródła prawa materialnego, czyli wszystko, co dotyczy podstaw uchwalenia prawa państwa.
2. Źródło prawa formalnego, czyli źródło, z którego pozyskujemy lub znajdujemy przepisy prawa międzynarodowego.

Według Artykuł 38 Karty Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, formalne źródła prawne to:

• Umowy międzynarodowe (takty).
• Zwyczaje międzynarodowe sprawdzone w praktyce i uznane za prawo.
• Ogólne zasady prawa uznawane przez kraje cywilizowane.
• Prawoznawstwo, czyli decyzje sędziów prawa międzynarodowego, które mają już stałą moc prawną.
• Doktryna, czyli opinia ekspertów prawa międzynarodowego.

Czy ktoś chciałby zapytać o ten materiał do edukacji obywatelskiej? jeśli tak, po prostu powiedz to w komentarzach poniżej. Nie zapomnij polubić fanpage Yuksinau.id na Facebooku. Dziękuję Ci.