Przykład opowiadania w języku indonezyjskim

literatura Indonezja naprawdę bogaty w różne dzieła, którymi do tej pory można się pochwalić. Jednym z nich jest saga. Opowieści mogą być znane jako dzieła literatura co jest obecnie rzadkością. Hikayat to stara forma prozy, często spotykana w język Malajski, który zawiera historie, przebłyski bajek lub opowieści o cudach, cudach lub wielkości osoby lub głównego bohatera. Krótko mówiąc, sagę można uznać za dzieło literackie podobne do baśni przedstawionej po malajsku, opowiadającej historie o magii opowieści.

Rodzaje sagi

Hikayat dzieli się na dwa rodzaje kategorii, a mianowicie na podstawie kategorii treści i kategorii pochodzenia. Na podstawie kategorii treść opowieści dzieli się na:

• Indyjska epopeja
• Historia pochodzenia jawajskiego
• Folklor
• Historia i biografia
• Fabuła islam
• Historia Historia

Tymczasem saga, ze względu na jej pochodzenie, dzieli się na cztery klasyfikacje, a mianowicie:

• Jawajskie wpływy
• Rdzenny malajski
• wpływy hinduskie
• wpływy perskie

Z tego wyjaśnienia widać, że na sagę ma wpływ kilka regionów, takich jak arabski, perski, malajski, indyjski i jawajski. Niektóre przykłady sagi, które są bardzo dobrze znane i legendarne do dziś, to Tysiąc i Jedna Noce, Sri Rama, Panji Semirang, Hang Tuah i tak dalej.

Charakterystyka Saga

Patrząc ze struktury językowej, pisanie sagi ma pewne cechy, w tym:

1. Anonimowy, autor nieznany
2. Statyczny, nie zawiera wielu zmian, naprawiony
3. Centralny pałac lub królewskie tło historii
4. Własność zbiorowa i komunalna, wspólna
5. Tradycyjny, zwykle zawiera tradycja i kultura z pewnego obszaru
6. Korzystanie z powtarzania języka
7. postać Edukacja, prawdziwa edukacja
8. Często opowiada historię między dobrem, które wygrywa ze złem
9. złudzenie

Przykładowa saga

• Historia Hang Tuah

Dawno, dawno temu żył sobie młody człowiek imieniem Hang Tuah, syn Hang Mahmuda. Mieszkają w rzece Mermaid. W tym czasie wszyscy w rzece Duyung usłyszeli wiadomość, że Teng Raja Bintan był uprzejmy i uprzejmy dla wszystkich swoich ludzi. Kiedy Hang Mahmud usłyszał wiadomość, Hang Mahmud powiedział do swojej żony Dang Merdu: „Jedźmy do Bintan, naprawdę dużego kraju, zwłaszcza że jesteśmy biednymi ludźmi. Łatwiej nam tam znaleźć pracę”. Potem w nocy Hang Mahmud śnił o księżycu spadającym z nieba. Światło jest pełne nad głową Hang Tuah. Hang Mahmud obudził się, podniósł syna i pocałował go. Całe ciało Hang Tuah pachniało zapachem. Następnego dnia Mahmud opowiedział swój sen swojej żonie i dziecku. Po wysłuchaniu historii męża Dang Merdu natychmiast wykąpała się i uwolniła swoje dziecko. Następnie dał synowi białą szmatkę, koszulę i opaskę na głowę. Następnie Dang Merdu, członek Hang Tuah, zjadł ryż z kurkumą i jaja kurze. Matka wezwała również przywódców religijnych, aby modlili się o bezpieczeństwo Hang Tuah. Kiedy skończył, przytulił Hang Tuah. Hang Mahmud powiedział swojej żonie: „Zaopiekujemy się tym dzieckiem, nie pozwól mu bawić się daleko”. Następnego dnia, jak zwykle, Hang Tuah ścinał drewno na codzienne potrzeby.

Pojawił się buntownik, który wszedł na środek rynku, wiele osób zostało rannych, a nawet zginęło z powodu akt Buntownik. Właściciel sklepu opuścił sklep i uciekł do wsi. W kraju Bintan panował zamęt i wszędzie panował chaos. Jest ktoś, kto ucieka, powiedział do Hang Tuah. "Hej Hang Tuah, nie chcesz umrzeć, jeśli nie wejdziesz do wioski?" Następnie słowo Hang Tuah podczas rąbania drewna: „Ten kraj ma żołnierzy, którzy zabiją, on umrze przez niego." podczas gdy on mówił, jego matka zobaczyła, że ​​buntownik zmierzał w kierunku Hang Tuah podczas dzierżenia kris.

Jego matka krzyknęła znad sklepu: „Cześć mój synu szybko biegnij na górę sklepu”. Hang Tuah nie słuchał słów matki. Natychmiast wstał i trzymał topór, czekając na gniew buntownika. Rebelianci, którzy przybyli przed Hang Tuah, wielokrotnie go dźgali. Więc Hang Tuah podskoczył i uniknął ciosu mężczyzny. Hang Tuah zamachnął się toporem w głowę buntownika, rozłupując jego głowę na śmierć. Więc ktoś, kto był świadkiem tego incydentu, krzyknął: „Stanie się wielkim oficerem w tej malajskiej ziemi”.

Wspaniałe wieści dotarły do ​​uszu jego przyjaciół, Hang Jebat, Hang Kesturi, Hang Lekir i Hang Lekui. Natychmiast pobiegli po Hang Tuah. Hang Jebat i Hang Kesturi zapytali go: „Czy to prawda, że ​​zabiłeś rebeliantów siekierą?” Zawieś Tuah uśmiechnął się i odpowiedział: „Rebelianci nie zasługują na zabicie sztyletem, ale siekierą, aby… drewno."

Następnie z powodu tego incydentu król był bardzo wdzięczny za istnienie Hang Tuah. Gdyby nie przyszedł do pałacu, z pewnością zostałby wezwany przez króla. Więc Tumenggung rozmawiał również z innymi pracownikami, którzy byli zazdrośni o Hang Tuah. Przychodzą do króla po dyskusja nad.

Więc kiedy Jego Wysokość Król siedział na tronie ze swoimi podwładnymi. Tumenggung i kilku innych jego przyjaciół padło na kolana. Oddawali cześć Królowi: „Szanuj mój panie, proszę o przebaczenie i błogosławieństwo, jest wiele wiadomości, które dotarły do ​​moich uszu o istnieniu zdrady. Słyszałem wiadomości od dawna."
„Hej, o czym właściwie mówicie?”, zapytał król.

„Z poważaniem Wasza Wysokość, moi pracownicy właściwie nie mają odwagi się pojawić, ale Bóg tak zechce”. – odpowiedział Tumenggung.

"Cześć Tumenggung, po prostu powiedz to, odpłacimy mu" - powiedział król.

Tumenggung odpowiedział: „Z poważaniem, mój panie, przepraszam, boję się, aby tu przyjechać, ale powiem ci o tym”.

Po tym, jak Jego Wysokość usłyszał historię, która wyszła z Tumenggung, Jego Wysokość zapytał: „Kim jest ta osoba, Hang Tuah?”.
„Kto jeszcze odważy się to zrobić oprócz Hang Tuah?”, odpowiedział Tumenggung, mówiąc mu, że kiedy pracownicy zobaczyli Hang Tuah z dziewczyną w pałacu, na którą coś planowali Królestwo. Kobieta ma na imię Dang Setia.

Bałem się, że coś jej zrobi, więc przyjechałem z eskortą, żeby ją pilnować. Gdy król to usłyszał, był zły, aż jego twarz stała się czerwona. Potem powiedział do oficerów o złym sercu: „Idźcie, pozbądźcie się go”.

Więc Hang Tuah nie jest już słyszany w kraju, ale Hang Tuah nigdy nie umarł, ponieważ oprócz wielkiego oficera jest on opiekunem Allaha. Mówi się, że obecnie Hang Tuah znajduje się na szczycie rzeki Perak. Tam siedział jako król wszystkich Bataków i ludzi leśnych. Nawet teraz król chciał się z kimś spotkać, zapytał tę osobę, a on powiedział: „Nie chcesz mieć żony?”.

„Nie chcę mieć kolejnej żony” – odpowiedział.

KONIEC

• Historia Abu Nawas

„Magiczna butelka” nigdy się nie zatrzymuje, nigdy się nie zatrzymuje. Król zawsze wzywał Abu Nawasa, aby został wrobiony w jego pytania lub zadania, które nie miały sensu. Dziś do pałacu wezwano również Abu Nawasa. Po przybyciu do pałacu król przywitał go uśmiechem. „Ostatnio mam problemy z żołądkiem. Mój osobisty uzdrowiciel powiedział, że zostałem uderzony przez wiatr. Powiedział Jego Wysokość rozpoczynając rozmowę.

„Wybacz mój panie, jeśli co mogę zrobić, dopóki Wasza Wysokość nie wezwie mnie”, zapytał Abu Nawas.

„Chcę tylko, żebyś złapał wiatr, który mnie atakuje i uwięził go”. Jego Wysokość powiedział.

Abu Nawas milczał. Bez słowa wychodzącego z jego ust. Nie wymyślił sposobu na złapanie wiatru, ale pomyślał o udowodnieniu, że jego zdobycz to naprawdę wiatr. Wiatru nie widać, pomyślał. Nie ma nic dziwniejszego niż wiatr. Nie to samo co woda, która wprawdzie jest bezbarwna, ale nadal można ją zobaczyć w swojej postaci. Król dał Abu Nawasowi czas tylko na trzy dni.

Abu Nawas wrócił do domu i przyniósł pracę domową od króla. Nie wyglądał jednak na smutnego, bo naprawdę wierzył w los. Abu był pewien, że myśląc, że będzie wyjście z napotkanych trudności. Myśląc, wierzy, że może dać coś innym potrzebującym, zwłaszcza biednym. Nierzadko Abu Nawas przynosił złote pieniądze z daru króla za jego pomysłowość.

Jednak przez ostatnie dwa dni Abu Nawas nie wpadł na pomysł, by złapać wiatr, nie mówiąc już o uwięzieniu go. Jutro był ostatni dzień i prawie się poddał. Abu Nawas nie mógł spać, ponieważ o tym myślał. Może to był los, bo wydaje się, że tym razem Abu Nawas powinien zostać ukarany za niezachowanie wiatru. Szedł bezwładnie w kierunku pałacu. Pomiędzy rezygnacją przypomniał mu się Aladyn i lampka testamentowa.

„Czyż dżin nie jest niewidzialny?”, mruknął Abu Nawas. Pobiegł szczęśliwie do domu. Przybywając do domu, najszybciej jak to możliwe, przygotował wszystko, co potrzebne, po czym udał się do pałacu. Pod bramą pałacu Abu Nawas został zaproszony przez strażników, którzy znali go od dawna. Co więcej, Jego Wysokość Król czekał na niego od dawna.

Król pośpiesznie zapytał Abu Nawasa: „Czy uwięziłeś wiatr Abu Nawasa?”.

„To Wasza Wysokość” – odpowiedział głośno Abu Nawas. Z promienną twarzą podczas wyjmowania zakorkowanej butelki. Abu Nawas podał butelkę królowi. Jego Królewska Mość zobaczył i uważnie przyglądał się butelce.

„Gdzie jest wiatr, o Abu Nawasie?”, zapytał król.

„Wewnątrz Mojej Królewskiej Mości Wasza Wysokość”.

– Nic nie widzę – powtórzył król.

„Mój panie, rzeczywiście wiatru nie widać, ale jeśli Wasza Wysokość chce poznać wiatr, możesz otworzyć zakrętkę od butelki”. powiedział Abu Nawas.

Po otwarciu zakrętki król poczuł bardzo paskudny pierd.
„Co to za zapach, o Abu Nawasie?”, zapytał król

„Mój panie, zostałem zdmuchnięty i włożyłem wiatr do butelki, żeby nie zaatakował ponownie. Więc uwięziłem go w butelce. Odpowiedział przestraszony Abu Nawas.

Król nie miał serca gniewać się na Abu Nawasa. Dzieje się tak, ponieważ powody i wyjaśnienia Abu Nawas, które są uważane za rozsądne. Abu Nawas nie został ukarany i przeżył

KONIEC

• Opowieść o Ibn Hasan Syahdan

Era dawno temu żył sobie bogaty człowiek o imieniu Szejk Hasan, bogaty w bogactwo i pieniądze, sławny w każdym kraju, jest najbogatszą osobą, mieszka w krainie Bagdadu, która słynie wszędzie jako najbardziej zatłoczone miasto w tym czasie.

Szejk Hasan jest bardzo mądry, kocha biednych, kocha potrzebujących, doradza ograniczonym, przypomina głupi ludzie, nauczeni wiedzy, dobrzy, nawet jeśli muszą zapłacić opłatę, w postaci ubrań lub pieniędzy, bo to dużo jego zwolennicy.

Szejk Hasan, bogaty kupiec, miał syna, który był przystojny, cichy i miły, miał około siedmiu lat, nazywał się Ibn Hasan. Ibn Hasan był zabawny, wszyscy cieszyli się na jego widok, zwłaszcza jego rodzice. Jednak dziecko nie było aroganckie, spokojne, mimo że jego życie było zepsute, nie brakowało mu ubrań, ale Ibn Hasan nie lubił się drapać, za co rodzice bardzo go kochali.

Jego ojciec pomyślał: „Jak bardzo się mylę, kochając bez granic, bez namysłu, a jeśli… Wreszcie gniew Boga Wielkiego, muszę być nieposłuszny, niezdolny do wychowywania dzieci, studiowania wiedzy, która jest pomocny."
Nazywany synem, chłopiec natychmiast podszedł do ojca. Pieścił syna, gdy mu doradzano, aby recytował Koran, powiedział: „Teraz nadszedł czas, mój synu, właściwie się martwię, ale idź do Egiptu, znajdź drogę do cnoty.

Ibn Hasan odpowiedział: „Ojcze, nie wahaj się, nie mówiąc już o odejściu do chwały, ścieżka śmierci jest wszystkim, czym żyję”. woli moich rodziców, będę posłuszna, nie odmówię, dzień i noc tylko rozkazom ojca i matki, którzy są sługami później.
Krótko mówiąc, Ibn Hasan, który szedł do szkoły z internatem, oddzielony od rodziców, jego serce było bardzo smutne, jego matka nie mogła znieść płaczu. Musiał rozstać się ze swoim młodym synem, jeszcze niewystarczająco dorosłym.

"Później, kiedy Ananda przybędzie, do miejsca do wędrowania, uważaj, aby o siebie zadbać, bo jest daleko" od rodziców, musi znać naukę życia, nie bądź uparty, arogancki i arogancki, czuj jeszcze z inni, czują się bogaci i obrażają innych. Jeśli tak robisz, twoje życie nie będzie szczęśliwe, bo wszyscy są wrogo nastawieni, nikt nie będzie chciał tego pomoc, jeśli jest źle, to nie zostanie zauważone, przebywanie na czyimś terytorium, jeśli suka dostanie kłopot. Uważaj, aby nie lekceważyć rzeczy.

"To, co powiedziałeś, zawsze będę pamiętał i zapisywał w sercu, módl się o bezpieczeństwo, mam nadzieję, że nie zejdę na złą drogę, wiadomość Matko będę czuwał dzień i noc.

Krótko mówiąc, Ibn Hasan wyjechał i od dzieciństwa był eskortowany przez swoich dwóch opiekunów. Mairin i Mairun. Oni spacerują. Przyjazd do centrum Egiptu.

Pewnego dnia po południu Ibn Hasan spacerował i spotkał osobę o imieniu Saleh, która właśnie wróciła ze szkoły, Ibn Hasan przywitał się: „Skąd przychodzisz?”

Saleh odpowiedział grzecznie: „Wróciłem do domu ze szkoły”. Ibn Hasan ponownie zapytał: „Co to jest szkoła?” Proszę mi wyjaśnić.
„Szkoła to miejsce wiedzy, miejsce nauki, liczenia, pisania, czytania, nauki etykiety, musi przestrzegać zasad”.

Gdy tylko Ibn Hasan usłyszał wyjaśnienie, jak szczęśliwe było jego serce i natychmiast wrócił do domu do Kyai i poprosił o pozwolenie na naukę w szkole w poszukiwaniu wiedzy. A teraz powiedz mi, czego naprawdę oczekujesz?”, zapytał Kyai

Powiedział to, aby sprawdzić ucznia, czy naprawdę chce szukać wiedzy, czy tylko jako pretekst do pochwały. Ibn Hasan spuścił głowę, odpowiedział trochę zakłopotany: „Chcę wyjaśnić, dlaczego tak ciężko pracuję, niestrudzenie szukam wiedzy.

Ludzie myślą, że ponieważ mój ojciec jest bogaty, nie brakuje mu pieniędzy. Ale moja opinia nie jest taka, byłoby bardzo żenujące, gdyby mój ojciec umarł, cały majątek wpadł w moje ręce, a ja nie byłem w stanie właściwie nim zarządzać. W tym miejscu służący wygląda coraz bardziej głupio.

Ranga dziecka też jest taka sama, choć nie może przekraczać jego rodziców, przynajmniej musi być taka sama jak jego rodzice.
Więc bądź pewien Kyai z życzeniami jego ucznia i pozwól mu uczyć się w szkole.

KONIEC

To jest artykuł informacyjny o przykładach opowiadań w języku indonezyjskim. Może być użyteczne!