4 różnice między Hikayat a opowiadaniami w języku indonezyjskim

Opowieści i opowiadania to dwa z nich rodzaje prozy oprócz rodzaje powieści, wszelkiego rodzaju bajki, rodzaje romansów, rodzaje dramatów, i również rodzaje esejów. Ponadto obie prozy są również zawarte w rodzaje esejów nienaukowych. Opowieści i opowiadania mają swoje własne cechy, które odróżniają je od siebie. W tym artykule omówimy różnice między nimi, od których rozpocznie się dyskusja z wyjaśnienie definicji i cech obu pierwszych. Dyskusja jest następująca!

1. Saga

Hikayat to proza, która opowiada o cudach fikcyjnych postaci lub wydarzeń i używa malajskiego jako głównego języka. Sama historia ma wiele cech charakterystycznych, przy czym tymi cechami są:

• Nazwisko autora nieznane lub anonimowe.
• Akcja rozgrywa się zazwyczaj w miejscu, w którym toczy się życie pałacowe.
• Zawiera wartości tradycyjny w środku tego.
• Bohaterami może być jedna lub więcej osób.
• Używanie powtarzania słów lub język.
• fikcyjne lub urojone.
• Generalnie chodzi o dobro kontra zło.
• Używanie malajskiego.
• Liczba słów nie jest ograniczona.
• Czy praca literatura długo.

2. Krótka historia

opowiadanie lub fabuła Short to proza, która opowiada o postaci, a także w szczególności o wydarzeniu. Zwykle liczba słów zawartych w opowiadaniach wynosi około 5 000-10 000 słów. Podobnie jak saga, opowiadania mają również szereg cech charakterystycznych, a mianowicie:

• Jest w nim wymienione nazwisko autora. (Zazwyczaj umieszczana pod tytułem opowiadania)
• Aranżacja tego miejsca kręci się wokół otoczenia.
• Zawarte w nim wartości są różne.
• Opowiadane historie są bardziej zróżnicowane, mogą opowiadać o dobru i złu, o ludzkim niepokoju i tak dalej.
• Korzystanie z języka indonezyjskiego.
• To współczesne dzieło literackie.

Na podstawie powyższego wyjaśnienia możemy dowiedzieć się, gdzie leży różnica między sagą a opowiadaniem. Różnice obejmują:

1. Czas, w którym rozwijała się literatura i używany język

Hikayat to stara literatura, która narodziła się i rozwinęła w starożytnej epoce malajskiej, nic więc dziwnego, że używanym językiem jest starożytny malajski. Aby móc zapoznać się z treścią tego dzieła literackiego, musimy najpierw przetłumaczyć język malajski. Tymczasem opowiadania to dzieła literackie, które narodziły się i rozwinęły w epoce nowożytnej, więc używanym językiem jest również indonezyjski, który jest głównym językiem narodu. Indonezja w epoce nowoczesny.

2. Imię autora

W sadze nazwisko autora jest nieznane lub anonimowe, dlatego saga jest często uważana za wspólne dzieło lub dzieło lokalnych mieszkańców. Tymczasem nazwisko autora opowiadania można łatwo zidentyfikować, ponieważ nazwisko autora często widnieje pod tytułem opowiadania.

3. Liczba słów i ustawienie miejsca setting

ilość słowo w sadze bywają zróżnicowane, mogą być 5000, 7000 i tak dalej. Oprawa miejsca użytego w sadze zwykle kręci się tylko wokół otoczenia lub życia pałacowego. Tymczasem liczba słów w opowiadaniach jest zwykle ograniczona do około 5 000 lub 10 000 słów, chociaż w trakcie ich rozwoju liczba słów może się zwiększać lub zmniejszać. Oprawa miejsca użytego w opowiadaniu to zazwyczaj miejsce lub środowisko w codziennym życiu człowieka. Mimo to opowiadania mogą mieć również inne miejsce niż te wymienione.

4. Postacie i historie w nim zawarte

Postacie zawarte w sadze są zwykle zróżnicowane, niezależnie od tego, czy jest to jedna osoba, czy może być więcej. Historie zawarte w sadze zwykle opowiadają tylko o tym, jak dobro kontra zło. Tymczasem w opowiadaniu jest tylko jedna postać. Nawet jeśli jest inna postać, zwykle tylko jako drugoplanowa postać głównego bohatera. Historie zawarte w opowiadaniach mogą być różne, niezależnie od tego, czy dotyczą życia codziennego, ludzkiego niepokoju, przygody i tak dalej.

Stąd dyskusja na temat różnicy między sagą a opowiadaniami w języku indonezyjskim. Może być użyteczne.