Historie fantasy po indonezyjsku

Kiedy już nie słyszałem, odważyłem się spojrzeć. Kiedy to wciąż było słyszane, nie odważyłem się odwzajemnić spojrzenia. Dla mnie przyjaciele są nadzieją, tak jak nadzieje ziemi deszcz. Unikałem jego spojrzenia tylko dla niego, mojego najlepszego przyjaciela. Nie wiem, czy to iluzja mojego umysłu, czy istnieje miłość to jak odłamany od płatków. Byłem naprawdę zdenerwowany, gdy zobaczyłem spojrzenie kochanka mojej najlepszej przyjaciółki na mnie.

Na początku było źle, nie spędziłem z nim dnia bez kłótni. Wybrał południe, ja wybrałem północ. Ani przez chwilę nie oczekuję, że zamieni się z kimś innym, dopóki będę próbowała wyłapać jego puste komplementy. Częściowo może po prostu go nie lubię.

Ale nieuchronnie teraz stoję do góry nogami, by stawić czoła ziemi. Może moje uczucia pozostały na powierzchni. Milion razy próbowałem tego uniknąć. Naprawdę, mój umysł nie jest na to wystarczająco silny.

Minął ponad miesiąc nie widziałem jej powitania, poznałem jej wulgaryzmy. Nie mogę temu zaprzeczyć, tęsknię za nim. Ale przegapiłem to. Buntowniczy umysł, który trzymam. Czego tak naprawdę pragnie moja dusza?

Odpowiedź znalazłam obok mojej najlepszej przyjaciółki. Przyjaciel usiadł i spojrzał na mnie gorzko.

Och, naprawdę zdałem sobie sprawę, kogo starałem się chronić przed tym poczuciem nieprzyjemności. Nie jestem silna, ale uczucie zazdrości po prostu zniknęło. Ani jeden punkcik nie chciał im przeszkadzać.

Noszę to złamane serce z promykiem potu do innych kawałków mojej duszy. Po prostu zmusił mnie do przyznania się do smaku. Ale nadal mówię nie. Chociaż okazuje się, że odpowiedź nie brzmi tak, wciąż mam do odnalezienia dziesiątki odległych dolin.

Jeśli słońce będzie w stanie, postaram się odwiedzić. Jeśli księżyc jest zainteresowany, powiem mu. Jednak w duszy szalał ogromny przypływ, uderzając w każdy cień uczucia, by ją otworzyć. Ta wojna nie skończy się na jakiś czas. Właściwie myślę, że to dopiero początek.

Jeśli jest zaplątany, przeczytam list przeznaczenia. Ale jeśli uda mi się to zmienić, mam nadzieję na najlepsze. To jest test wytrzymałości. Oznacza to, że cierpliwość przyniesie owoce.

Daleko od tego wszystkiego, gdybym mógł zapytać refraktora miłości, poprosiłbym. Ale druga strona mnie mówi inaczej. "Nic nie załamuje, tylko ostry błysk dla ciebie."

To jest wojna. Byłem zły na to słowo. Próbuję temu zaprzeczyć, ale to prawda. Mój drugi umysł znowu powiedział: „Tak, uczucie jest takie samo jak ty”.

Zamieszanie jest nieuniknione. Nie przekroczyłem jeszcze jednej doliny. Może nawet zgubię się w dżungli własnych uczuć. Dżungla kręci się, ale wciąż idzie w jednym kierunku, a mianowicie „nie”.

Nagle mój umysł wyszeptał: „Nie to, ale dolina umysłu, może tam ją znajdziesz”. Pozwól mi poszukać.

Okazuje się, że nie chodzi tu o uczucia, nie o miłość, nie o romans. To tylko sztuczka umysłu, jest naprawdę dobry w ukrywaniu się, chociaż i tak go znalazłem. Przeniosła mnie tratwa, zwana umysłem, iw końcu znalazłem koniec odległej doliny. Tam jest napisane:

„Umysł jest pod umysłem, coś, o czym myśli się, musi zostać do niego przefiltrowane i musisz wiedzieć jedną bardzo jasną rzecz, że wiedziałeś o tym dawno temu. Potwierdzam to tylko dlatego, że to prawda. I będę winić, jeśli rzeczywiście nie jest to dobre dla ziemi w tobie…”

Pisanie zostało ucięte, jakby mój drugi umysł je ukrywał, ponieważ nienawidził tej myśli. Potem znalazłem to w zasięgu umysłu. Otwieram się powoli. A włókno było dokładnie tym, czego się spodziewałem.

"Czas pokaże. Jeśli ziemia się trzęsie, ten, który cię ratuje, jest przyjacielem. I wielu z twoich przyjaciół, którzy uczą cię pływać, gdy twój umysł jest zalany problemami. Więc oszczędź go dla swojego przyjaciela.

Odrapane włókna zbyt głęboko zatopiły się w moich uczuciach i ożywiły uśmiech na mojej twarzy. Jestem gotów powitać z powrotem mój zamyślony, zły umysł. Cóż, czas pokaże, jak bardzo ma rację.

"Wybrałem," powiedziałem do tej myśli.