Karate: definicja, historia, podstawowe techniki i przepływ

Karate: definicja, historia, podstawowe techniki i przebieg – Czym jest Karate Z tej okazji O wiedzy.co.id porozmawiamy o tym, czym jest karate i nie tylko. Przyjrzyjmy się wspólnie dyskusji w poniższym artykule, aby lepiej ją zrozumieć.

Karate: definicja, historia, podstawowe techniki i przepływ

---

Karate (空手) to jedna ze sztuk walki wywodząca się z Japonii, na którą wpływ ma chińska sztuka walki kenpō. Karate używa tylko gołych rąk bez pomocy broni.

Ta sztuka walki po raz pierwszy pojawiła się w Japonii przez Okinawę i po raz pierwszy została nazwana „Tote”, co ma znaczenie takie jak „chińska ręka”. Początkowo rozwój karate nastąpił na wyspach Ryukyu po sprowadzeniu przez Okinawę do Japonii. Po tym, jak ta torba pojawiła się w Japonii, kanji z Okinawy zostało zastąpione przez sensei Gichin Funokashi na japońskie kanji, więc torba została zmieniona na karate.

---

Historia karate

Pochodzenie karate wywodzi się z chińskiej sztuki walki bokserskiej stworzonej przez Darmę, wielkiego buddyjskiego nauczyciela, podczas medytacji w klasztorze Shorinji, Mt-Sung, Prowincja Henan, Chiny Generacja Darma nazywa tę sztukę walki Shorinji Kempo, która ma swoje korzenie na Okinawie poprzez kontakt z Chinami w środku 14 wiek.

Narodziny karate jako sztuki walki znane są w XIX wieku dzięki Matsumarze Shukonowi, samurajskiemu wojownikowi. Zanim Okinawa stała się częścią Japonii, była obszarem w formie niezależnego królestwa. W tym czasie Okinawa nawiązała stosunki handlowe z sąsiednimi wyspami. Jedną z sąsiednich wysp, które łączą silne więzi, są Chiny. W rezultacie Okinawa wywarła silny wpływ na kulturę chińską.

W wyniku tej wymiany kulturowej wielu Chińczyków z różnych środowisk przybyło na Okinawę, kierując swoje sztuki walki do miejscowej ludności. Z drugiej strony wielu mieszkańców Okinawy również wyemigrowało do Chin po powrocie na Okinawę, kierując zdobytą wiedzę w Chinach.

W 1477 roku król Soshin Nagamine na Okinawie zakazał wojownikom posiadania broni. W 1608 roku grupa Samurajów Satsuma pod wodzą Shimazu Lehisy wkroczyła na Okinawę i zawsze kontynuowała ten zakaz. Co więcej, Rada Prawna Bakucon karze również osoby, które łamią zakaz jako kontynuację tej zasady. Mieszkańcy Okinawy w tajemnicy ćwiczą okinawskie te (jak to nazywają) i Ryuku Kobudo (sztukę posługiwania się bronią) pociąg.

Powstały trzy sekty, z których każda miała charakterystyczne cechy, których nazwy pasowały do ​​regionu pochodzenia, a mianowicie: Tomori, Shuri i Naha. Jednak w końcu Okinawa zaczęto polecać szkołom i niedługo potem Okinawa stała się częścią Japonii, otwierając drogę karate do Japonii.

Gichin Funakoshi był jak pierwotny instruktor wyznaczony do organizowania pokazów karate poza Okinawą dla Japończyków. Gichin Funakoshi, podobnie jak ojciec światowego karate, urodził się w Shuri na Okinawie w 1868 roku. Gichin Funakoshi studiował karate z Azato i Itosu. Po tak długiej praktyce, w 1916 roku Gitchin Funakoshi został zaproszony do Japonii, aby przeprowadzić pokaz w Butokukai, który był wówczas centrum wszystkich japońskich sztuk walki.

Następnie w 1921 roku książę koronny, który później został cesarzem Japonii, przybył na Okinawę i poprosił Gichina Funakoshiego o pokaz karate. Dla Gichina Funakoshiego to zaproszenie wiele znaczyło, ponieważ pokaz odbył się na arenie pałacu Shuri. Po drugiej demonstracji w Japonii, Gichin Funakoshi mieszkał w Japonii tak długo, jak długo był w Japonii Gichin Funakoshi napisał wiele swoich popularnych książek, takich jak „Ryukyu Kempo: Karate” i „Karate Karate”. Kyōan”.

Od tego czasu kluby karate nadal pojawiają się zarówno w szkołach, jak i na uniwersytetach. Gichin funakoshi jest nie tylko ekspertem od karate, ale także biegły w literaturze i kaligrafii. Imię Shotokan wziął od swojego hobby polegającego na wspinaniu się na górę Torao (co oznacza ogon tygrysa). Stamtąd jest wiele sosen niesionych wiatrem, które poruszają się jak fale rozbijające się o plażę.

Zmotywowany tym, Gichin Funakoshi napisał nazwę „Shoto”, nazwę, która oznacza zbiór cyprysów który porusza się jak fala, oraz „Kan”, co oznacza pomieszczenie lub główny hol, w którym przebywają uczniowie pociąg. Symbol tygrysa używany w karate shotokan namalowany przez Hoana Kosugiego (jednego z pierwszych uczniów Gichina Funakoshi) nawiązuje do tradycyjnej chińskiej filozofii, która oznacza, że ​​„Tygrys nie ma czasu Spać".

Jest używany w karate Shotokan, ponieważ oznacza czujność zakonserwowanego tygrysa, a także spokój spokojny umysł, którego doświadczył Gichin Funakoshi, obserwując szum fal jodłowych ze szczytu Mt Torao. Chociaż Gichin Funakoshi nigdy nie nadał nazwy swojemu stylowi karate, jego uczniowie przyjęli nazwę dla dojo, które założył w Tokio w 1936 roku jako hołd dla nauczyciela.

Shotokan to karate, które ma charakterystyczne cechy różnych metod uderzeń, kopnięć i skoków, lekkich ruchów i błyskawic. Gichin Funakoshi uważa, że ​​nauczenie się zarówno nacisku fizycznego, jak i samoobrony zajmie całe życie. Gichin Funakoshi podkreślił swoje przekonanie, że karate jest sztuką. Następnie Gicin Funakoshi wyjaśnił znaczenie słowa „kara” w karate, które odnosi się do uczciwej, pokornej natury człowieka. Niemniej charakter wojownika jest zawsze osadzony w jego pokorze, w imię sprawiedliwości odważa się iść naprzód, mimo że czekają na niego miliony przeciwników.

Z biegiem czasu, w XIX wieku, Okinawa stała się częścią Japonii. Tote rozwijało się również w Japonii i przeszło niewielką zmianę w schemacie ruchu, który został wówczas nazwany Okinawa-te.

Gichin Funakoshi był jednym z wielkich nauczycieli z Okinawy-te, który zmienił nazwę tote na Karate i założył ją WKF (Światowa Federacja Karate) zbiegła się 10 października 1970 roku, aby rozwiązać wszystkie problemy karate w świat.

---

Historia Karate w Indonezji

Wejście sztuk walki karate do Indonezji było początkowo pionierami indonezyjskich studentów, którzy ukończyli studia w Japonii. Niektórzy z nich, Baud Adikusumo, Muchtar i Karyanto, założyli później dojo prezentujące jeden ze stylów karate, mianowicie Shotokan.

Samo to dojo zostało założone w 1963 roku w Dżakarcie. W następnym roku stworzyli również forum stowarzyszenia karate o nazwie PORKI (Indonezyjskie Stowarzyszenie Sportowe Karate). studenci, którzy studiowali w Japonii, w tym Setyo Haryono, Anton w Lesiangi, Chairul Page i Sabeth Muchsin, Marcus Basuki, który również pomógł rozwinąć karate w Indonezja.

W historycznym zapisie rozwoju indonezyjskiego karate nie oszczędzono przybycia ekspertów karate z Japonii, takich jak Masatoshi Nakayama Shotokan, Oishi Shotokan, Nakamura Shotokan, Kawawada Shotokan, Matsusaki Kushinryu, Masutatsu Oyama Kyokushinryu, Ishilshi Gojuryu i Hayashi Shitoryu.

Entuzjazm Indonezyjczyków dla karate spowodował szybki rozwój karate w tym kraju, co widać po wielu organizacjach karate. Jednak ze względu na niekompatybilność tych figur karate, w końcu PORKI stanęły w obliczu podziałów.

Tak więc w 1972 roku w dobrej wierze dla zjednoczenia karate powstała nowa organizacja o nazwie FORKI. Do Indonesia Karate Sports Federation). archipelag.

Kontynuując zwiększanie wpływów karate w kraju, ostatecznie zmieniono nazwę PORKI (Federacja Sportu Karate Do). Indonezji) przekształciło się w FORKI (Indonezyjska Federacja Sportu Karae), gdzie FORKI stało się organizacją macierzystą wszystkich akademii karate w Indonezja.

FORKI (Indonezyjska Federacja Sportowa Karate-Do) została teraz przedstawicielem WKF (Światowej Federacji Karate) w Indonezji.

W ramach tego samouczka FORKI Karateka z Indonezji może rywalizować na głównych międzynarodowych forach sponsorowanych przez WKF.

Forki lub (Indonezyjska Federacja Sportowa Karate-do) ma symbol, co oznacza, że ​​​​symbol FORKI ma postać 5-stronnej z linią bazową tworzący róg reprezentuje sport karate propagowany przez FORKI, założony w duchu rewolucji 17 sierpnia 1945 roku, oparty na Pancasila i Przysiędze Karate.

Istnieje również kilka indonezyjskich postaci karateka, w tym:

• Baud Adikusumo (INKADO)
• Sabeth Muchsin (INKAI)
• Anton Lesiangi ( ŁEMKARI )
• Nardit T (WADOKAI)
• Bert Lengkong (SHINDOKA)
• Chairul Page (KHUSHINKAI)
• Setyo Haryono (GOJU RYU)
• Marcus Basuki (SHITORYU)

---

Podstawowe techniki karate

Początkowo nie było terminu karate, ponieważ ta sztuka walki ma właściwie oznaczenie Tote lub co oznacza Chińską Rękę a po wejściu do Japonii kanji z Okinawy zostało zastąpione przez Sensei Gichin Funakoshi na japońskie kanji, aby karate. W każdej sztuce walki zawsze istnieją podstawowe techniki ruchu, takie jak podstawowe techniki taekwondo, a także techniki aikido.

Kihon

Kihon, Kumite i Kata Ta podstawowa technika w karate dosłownie oznacza fundament, a to oznacza: każdy karatedo musi doskonale opanować Kihon, zanim w końcu będzie w stanie rozpoznać i nauczyć się również Kata kumite

Ogólnie rzecz biorąc, trening tej techniki Kihon rozpoczyna się od nauczenia się ruchów kopnięć i uderzeń, które znamy jako etap białego pasa oraz ruchów uderzania, które można znaleźć w proszku kakaowym. Kiedy karatedo jest na scenie i/lub ma czarny pas, oznacza to, że karatedo udało się opanować cały Kihon.

Mowić

Jest to kolejna podstawowa technika w karate, która jest dosłownie formą lub wzorem i w karate kata to nie tylko zwykły trening fizyczny czy aerobik, jak wielu myśli osoba. Co więcej, ta podstawowa technika Kata zawierała lekcję zasad walki.

W wielu ruchach słów zawarta jest także filozofia życia, a rytm ruchu i oddechu nie jest taki sam dla każdego słowa. Istnieje termin Bunkai w Kata, gdzie jest to aplikacja, której karatedo może używać z podstawowego ruchu samego Kata.

Dla każdego słowa każdy strumień ma inny ruch i nazwę. Weźmy na przykład Kata Tekki, która jest w szkole Shotokan, która jest lepiej znana jako Naihanchi, która jest w przepływ Shito Ryu i to, co wpływa na Bunkai, w każdym przepływie jest również inny między jednym a drugim Inny.

kumite

Spotkanie rąk to dosłowne znaczenie tego Kumite i zwykle ta technika jest wykonywana zwłaszcza przez karatedo, którzy są już na zaawansowanym poziomie, takim jak niebieski pas lub wyższy. Po prostu w dzisiejszych czasach są dojo, które już oferują nauczanie/trening Kumite osobom z żółtymi pasami lub osobom, które są jeszcze na poziomie początkującym.

Go hon kumite lub kumite regulowane jest tym, czego karatedo najpierw uczy się przed wykonaniem swobodnego kumite lub jiyu kumite. Aby uzyskać przepływ bezpośredniego kontaktu lub znany również jako Kyokushin, karatedo musi przyzwyczaić się do wykonywania tej techniki na poziomie niebieskiego pasa. Ci praktykujący karatedo lub Kyokushin mogą rzucać pięściami lub kopnięciami w swoich przeciwników, walcząc z całych sił.

Dla szkoły Shotokan w Japonii ta technika kumite jest przeznaczona tylko dla karatedo, które są już na poziomie czarnego pasa. Karatedo w tym przypadku musi umieć strzec każdego ciosu, aby trenujący i rywalizujący partnerzy nie doznali kontuzji.

W przypadku przepływu Wado-ryu, który jest przepływem kombinowanym z technikami, które znamy, składającym się z mieszanki Jujutsu i Karate, techniki Kumite składają się z 2 rodzajów. Pierwszym z nich jest przygotowanie do Shiai, podczas którego trening obejmuje wyłącznie techniki dozwolone na zawodach. Drugi to Goshinjutsu Kumite, gdzie ćwiczone są wszystkie techniki; dlatego jest również znany jako Kumite do samoobrony, ponieważ obejmuje ruchy Jujutsu, takie jak zamki, ataki na punkty witalne i rzuty.

dachi lub konie

Dachi lub stanceDachi to podstawowa technika ruchu w sztukach walki karate, która jest niezbędna do prawidłowego i doskonałego opanowania przez wszystkich początkujących adeptów. Konie są ważnym punktem wyjścia w sztukach walki, ponieważ są uważane za podstawę wszystkiego istniejące ruchy, aby karatedo (określenie dla praktykujących karate) poznać i nauczyć się go Dobry.

• Podstawowe postawy lub nogi, które muszą być rozstawione na szerokość barków, a mianowicie hachiji-dachi.
• Tylne ciężkie konie, czyli ko-kutsu-dachi.
• Ciężkie konie z przodu, czyli zen-kutsu-dachi.
• Średnio ciężka postawa, czyli sanshin-dachi.
• Środkowa ciężka postawa, ale nogi są blisko siebie (słowami Unsu), a mianowicie heisoku-dachi.
• Środkowa ciężka postawa (w słowach Hangetsu), czyli hangetsu-dachi.
• Pozycje średniej wagi (w Sochin Kata), czyli sochi-dachi.
• Tylne ciężkie konie (według słów Unsu) to neko-ashi-dachi.

Zuki czy Punch

Zuki lub Punch Inne techniki w karate to ruchy uderzające lub coś, co możemy nazwać zuki. Ten podstawowy ruch jest również najważniejszy dla praktykujących karatedo, aby perfekcyjnie go opanować, tak aby atakując przeciwnika mógł być wykonany poprawnie. A oto rodzaje technik uderzeń, które należy znać i na które należy zwrócić uwagę.

• Cios skierowany jest w splot słoneczny lub żołądek, czyli oi-zuki-chudan.
• Cios trafia w głowę, czyli oi-zuki-jodan.
• Uderzenie jest wycelowane w brzuch, ale stopy się nie poruszają, czyli gyaku-zuki.
• Cios jest wymierzony w głowę, ale stopy się nie poruszają, to jest Kisame-zuki.
• Ciosy i pchnięcia, czyli morete-zuki.
• Ciosy w formie soto-ude-uke, czyli ura-zuki.
• Uderzenie obiema rękami, czyli morete-hisame-zuki.
• Podwójne uderzenie obiema rękami, czyli yama-zuki.
• Cios o kształcie przypominającym uchi-ude-uke, czyli tate-zuki.
• Uderzenie w bok jak w Kata Tekki Shodan, czyli kage-zuki.
• Uderzenie w brzuch w postawie hachiji-dachi, czyli choku-zuki.
• Uderzenie wykorzystuje wewnętrzną rękę, która również ma kształt agi-uke, a mianowicie agi-zuki.
• Łokieć, czyli empi.
• Ręka z mieczem, czyli tate-shuto.
• Ręka z mieczem, mianowicie shuto-uchi.
• Ręka z mieczem, czyli haito-uchi.
• Ręka z mieczem, czyli haishu-uchi.
• Uderzenie boczne, a mianowicie uraken-uchi.
• Ręka młota, czyli tetsui-uchi.

Geri czy Kick

Geri lub Kick Ta technika jest jedną z najważniejszych technik, w których techniki ruchu kopnięcia są również używane podczas atakowania przeciwnika poza użyciem ciosów. Poniżej przedstawiono typy kopnięć, na które praktykujący karatedo powinni zwrócić uwagę, a nawet dobrze je opanować jako podstawę.

• Kopnięcie w plecy, czyli usiro-geri.
• Kopnij bokiem stopy lub zatrzaskiem, czyli yoko-geri-keange.
• Kopnięcie bokiem nogi lub szturchnięcie, czyli yoko-geri-kekome.
• Kopnij górną częścią nogi, czyli mawashi-geri.
• Kopnięcia skierowane w brzuch i głowę w kierunku do przodu, czyli mae-geri.

Uke lub Parry

Uke lub Parry Następną techniką jest technika ruchu parowania. Blokowanie jest również potrzebne, gdy mierzysz się z przeciwnikiem w meczu, aw przypadku kontrowania, pozycja ciała musi być bokiem lub przynajmniej w jednej linii z postawami. Chodzi o to, aby gdy kopnięcie lub uderzenie przeciwnika nie trafiło w nasz blok, atak nie mógł trafić w nasze ciało. Poniżej znajduje się kilka technik parowania, na które należy zwrócić uwagę.

• Odpowiedź w formie morote-zuki, czyli morote-uke.
• Blok za pomocą skrzyżowanych rąk, czyli juji-uke.
• Kontra za pomocą ręki z mieczem, czyli shuto-uke.
• Środkowa parada pochodzi spod pachy, czyli uchi-ude-uke.
• Środkowy blok pochodzi zza ucha, czyli soto-ude-uke.
• Kontratak, czyli agi-uke.
• Niższe parowanie, mianowicie gedan barai.

Korzyści z Karate

• Czyni serce zdrowszym Uprawiając karate, zwiększy się wydajność serca, a także zwiększy się układ krwionośny, który może odżywiać serce.
• Odchudzanie Badania wykazały, że jeśli ćwiczymy karate przez 1 godzinę, możemy spalić nawet 500 kalorii.
• Zwiększ poziom refleksu.Jeśli często uprawiasz sporty walki, takie jak karate, dodatkowo zwiększy to szybkość reakcji, jeśli coś się wydarzy nagle.
• Może chronić siebie i innych.Uczenie się karate może chronić nas i osoby wokół nas przed aktami przestępczymi. Można by to jednak zrobić, gdyby warunki w tamtym czasie rzeczywiście były wyjątkowe.
• Zwiększ cierpliwość W sztukach walki karate uczymy się być bardziej uważnymi i mądrymi. Automatycznie będziemy mieć pokorną postawę, a także będziemy bardziej cierpliwi w radzeniu sobie z problemami.

przepływ karate

stylu karate

Oto pełna lista przepływu karate, a mianowicie:

Budokai
Butokan
Chito-Ryu
Cuong Nhu Karate
Doshinkan
Dotokushin Kai
Genwakai
Idź do Kan Ryu
Gohaku-Kai
Goju-Ryu (Goju-Kai)
Goju Ryu (Kanzen)
Goju Ryu (Meibukan)
Goju-Ryu (Okinawa)
Goju-Ryu (nieokreślony)
Goju Ryu (Yamaguchi)
Gosoku-Ryu
W/Yo Ryu
Isshin Shorinji Ryu
Isshinryu
jukido jujitsu
Kenseido
Kobudo
Koei-kan
Kokondo
Kosho Ryu Kenpo
Ko Sutemi Seikan
Koyamakan
Kyokushin
Kyokushinkai
Kyu Shin Ryu
Motobu-Ryu
Mugen-Ryu
Mushindo Kempo
Niharat
Okinawskie Kempo
Okinawa-Te
Oyama karate
Ryokukai
Ryuken
Ryukyu Kempo
Sankukai-Kenshikan
Sanzyu-Ryu
Zajęty
Seido
Seidokan
Seikido
Seikukan
Seishin-Ryu
Shindo Jinen Ryu
Shinjimasu
Shinko-Ryu
Shito-Ryu (Itosu-Kai)
Shito-Ryu (Kofukan)
Shito-Ryu (Kuniba Ha)
Shito-Ryu (Motobu-Ha)
Shito Ryu (Seishinkai)
Shito-Ryu (nieokreślony)
Shokenkai Kempo
Shorinji Kempo
Shorinji Ryu
Shorinji Ryu (Sakugawa Koshiki)
Shorin-Ryu
Shorin Ryu (Kobayashi)
Shorin Ryu (Matsubayashi)
Shorin Ryu (Matsumura)
Shorin Ryu (Shobayashi)
Shorin Ryu (Shorin Kan)
Shorin Ryu (Sukunaihayashi)
Shorin Ryu Kenshin Kan
Shoshin-Ryu
Shotokai
Shotokan
Shoto-Ryu
Shudokai
Shudokan
Shuri Ryu
Shuri Te
Shutokan
Taiho-ryu
Uechi-Ryu
Wado-Kai
Wado-Ryu
Washinkai
Washin Ryu
Yoseikan
Yoshukai
Yuishinka
YuishinkaiYuishinkai
Yuishinka

Tak więc recenzja z O wiedzy.co.id o Karate, miejmy nadzieję, że może dodać do twojego wglądu i wiedzy. Dziękujemy za odwiedziny i nie zapomnij przeczytać innych artykułów.