Skok wzwyż: definicja, historia, styl, technika, zasady, etapy i formy terenowe

Skok wzwyż: definicja, historia, styl, technika, zasady, etapy i formy toru – Czy jest to sport skok wzwyż? O wiedzy.co.id porozmawiamy o skoku wzwyż i rzeczach, które go otaczają. Przyjrzyjmy się wspólnie dyskusji w poniższym artykule, aby lepiej ją zrozumieć.

Skok wzwyż: definicja, historia, styl, technika, zasady, etapy i formy toru

---

Według Wikipedii skok wzwyż to sport, który sprawdza umiejętności skakania poprzez przekraczanie poprzeczki. Ten sport jest gałęzią lekkiej atletyki. Skok wzwyż to sport, który ma na celu rozwijanie umiejętności sportowców w skokach.

Oczywiście celem skoku wzwyż jest wykonanie najwyższego skoku nad poprzeczką i bez jej upuszczania za pomocą różnych środków stylów, które mogą być wykonywane, albo wcześniej istniejących stylów, albo nowych stylów (o ile te style nie naruszają obowiązujących zasad).

---

Definicja skoku wzwyż według ekspertów

Eksperci definiują znaczenie skoku wzwyż. Oto niektórzy eksperci, którzy wyjaśnią jego znaczenie.

• Giri Wiarto (2013:36)

„Skok wzwyż to forma wyskoku polegająca na uniesieniu przedniej nogi do góry w celu przeniesienia środka ciężkości jak najwyżej i jak najszybciej upaść (lądować), odpychając się jedną nogą, aby osiągnąć wysokość niektórzy".

• Munasifah (2008:25)

„Skok wzwyż jest formą ruchu polegającą na podskakiwaniu przez unoszenie nóg do przodu i do góry w celu przeniesienia środka ciężkości ciała jak najwyżej i upaść (lądować) tak szybko, jak to możliwe, odpychając jedną z nóg, aby osiągnąć określoną wysokość.

•  Muhajir (2006:131)

„Skok wzwyż jest formą wyskoku w górę poprzez uniesienie nóg do przodu w celu jak największego uniesienia ciężaru ciała i jak najszybszego upadku (wylądowania). Skok wzwyż odbywa się poprzez odpychanie na jednej nodze, aby osiągnąć określoną wysokość.

• Prom Kurniawan (2012:41)

„Rodzaj umiejętności przekraczania poprzeczki, która znajduje się między dwoma słupkami”.

• Happy Yoyo, Ucup Yusuf i Adang Suherman (2000:15)

„Celem skoku wzwyż jest przesunięcie pionowej odległości środka ciężkości tak wysoko, jak to możliwe”.

---

Historia skoku wzwyż

Historia skoku wzwyż została po raz pierwszy odnotowana podczas szkockich igrzysk olimpijskich w XIX wieku. Najwyższy zarejestrowany wówczas skok wyniósł 1,68 metra. Styl skoku w tamtym czasie był stylem nożycowym. Około XX wieku styl skoku wzwyż został unowocześniony przez Michaela Sweeneya. W 1895 roku z powodzeniem wykonał wschodnie odcięcie na 1,97 metra, w którym wybija się jak nożyce, ale prostuje plecy i płasko nad poprzeczką.

Bardziej wydajna technika skoków zwana Western Roll została opracowana przez George'a Horine'a. Dzięki tej technice Horine osiągnął w 1912 roku skok na wysokość 2,01 metra. Następnie na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku technika ta Ten skok stał się dominujący w konkursie skoku wzwyż, który wygrał Cornellus Johnson, który osiągnął wysokość 2,03 metry.

Cztery dekady później amerykańscy i radzieccy skoczkowie byli pionierami ewolucji techniki straddle. Pierwszą osobą, która zastosowała tę technikę, był Charles Dumas, który osiągnął wysokość 2,13 metra 1956. Wtedy Amerykanin o imieniu John Thomas osiągnął rekord świata o wysokości 2,23 metra na 1960

Ponadto Valeriy Brumel pobił rekord świata, skacząc na wysokość 2,28 metra i zdobył mistrzostwo igrzyska olimpijskie w 1964 roku. Począwszy od Brumla, sportowcy starali się tak rozwinąć sport, że obecnie w wysoki skok.

---

Styl skoku wzwyż

Tri Minarsih, Acep Hadi i Hanjaeli (2010:78) wspominają,

„Istnieją cztery rodzaje stylów w skoku wzwyż, a mianowicie styl nożycowy, straddle, western roll i flop”.

Ponadto według Giri Wiarto (2013: 40) wyjaśnia, że:

„W skoku wzwyż istnieją 4 style, a mianowicie: styl okrakiem, styl nożycowy styl nożycowy), styl bocznego obrotu (western roll) oraz styl back lub flop (fosbury japonki).

W oparciu o niektóre z powyższych opinii można stwierdzić, że istnieją 4 style, które są często używane w skoku wzwyż, a mianowicie:

Styl nożyczek

Jeśli chodzi o to, jak wykonać styl nożycowy według Munasifah (2008: 32), są one następujące:

• Skoczek wzwyż bierze przedrostek z boku. Jeżeli skoczek wykonuje odpychanie lewą nogą, to start wykonuje również z lewej strony. Jeśli jednak odpychanie odbywa się prawą nogą, wówczas start odbywa się z prawej strony.
• Kiedy noga wymachująca (noga znajdująca się blisko sztangi) osiągnie maksymalną wysokość, noga odrzucająca (noga najdalej od sztangi) jest podnoszona prosto w górę i nad sztangą.
• Kiedy wymachująca noga opadnie za sztangę, a ciało jest prawie wyprostowane, a sztanga znajduje się pod biodrami, startowa noga ląduje z tułowiem skierowanym w bok.

Styl przewracania się na brzuch (straddle)

Munasifah (2008:34) wyjaśnia wykonanie przewrotu brzucha w następujący sposób:

• Skoczek wykonuje prowadzenie z boku, prowadzenie między 35 stopni a 45 stopni. Początkowa odległość zależy od samego skoczka. Zwykle używaj nieparzystych kroków. Ostatnie trzy kroki powinny być dłuższe i szybsze.
• Wykonaj odpychanie stopą najbliżej gryfu tak mocno, jak to możliwe, w górę, wspomagane przez wymachiwanie tylną nogą (nogą wymachującą) do przodu i wspomagane przez wymachiwanie obiema rękami do tyłu.
• Gdy noga huśtawki osiągnie maksymalną wysokość, natychmiast przerzuć ją przez drążek. Lewa ręka nie powinna dotykać drążka.
• Po przerzuceniu nogi nad drążkiem, natychmiast obracamy tułów w lewo z uprzednią głową nad drążkiem. Obróć swoje ciało tak, aby klatka piersiowa i brzuch były skierowane w dół, gdy jesteś na pasku.
• Lewa noga, która służy do natychmiastowego odrzucenia kolana, jest zgięta w lewą stronę lekko do góry i lekko do tyłu. Prawa ręka powinna być zrelaksowana w dół.
  Jeśli prawa stopa jest używana do wymachu, to jako pierwsza ląduje na macie prawa stopa i prawa ręka razem.
• Następnie przetocz się bokiem do przodu z zaokrąglonym tułowiem i opierając się na prawym ramieniu.

Styl westernowy

Jak to zrobić:

• Prefiks z boku lub około 35-40 stopni. Opierając się na prawej stopie, przedrostek prawego skośnego spoczywa na lewej stopie, przedrostek lewego skośnego. Cokół ze stopą, która jest z drążkiem (stopa w środku).
• Wolna noga jest przesunięta do przodu nad poprzeczką. Unosząc się nad poprzeczką ukośne ustawienie ciała i równolegle do poprzeczki.
• W tym czasie głowa jest natychmiast opuszczana, tak że pozycja głowy jest niższa niż biodra, dalej się toczy i zsuwa w dół.
• Po pewnym czasie rozwoju, gdy nad sztangą pozycja ciała nie jest równoległa do sztangi, ale głowa, tułów i oba ramiona najpierw krzyżują poprzeczkę, a następnie nurkują w dół jak nurkowanie, więc ten styl jest również nazywany „dive western”.
• Lądowanie z podparciem jednej ręki i jednej stopy prawie jednocześnie lub obiema rękami kontynuującymi toczenie się w poprzeczkę. (Przewodnik sportowca, 1985:97).

Styl klapy

Jak to zrobić:

• Przedstaw długie i szybkie kroki z wyprostowaną pozycją. Noga kopiąca jest nogą dominującą lub taką, której można użyć do podparcia. Odległość między kopiącą nogą a sztangą wynosi około 22-35 cm. Zaczynając od zrobienia przedrostka, chodzenia, biegania, stąpania. Następnie naciśnij stopami, aby przekroczyć wysokość sztangi. Kąt startu od punktu startu do miejsca startu wynosi około 45-50 stopni. Krok od miejsca startu do miejsca startu musi być szybki.
• Odpychanie, solidny ruch stopą, a przy odmowie używanie jednej nogi z ciałem lekko odchylonym do tyłu. Po wykonaniu odpychania nogi są wyprostowane, ręce są zawsze po bokach, aby zachować równowagę.
• Ustaw ciało nad drążkiem, zegnij talię tak, aby była całkowicie równoległa do pleców z drążkiem. Obie stopy są pierwotnie pod ciałem, ale kiedy ciało przekracza poprzeczkę, obie stopy muszą być szybko uniesione, wraz z pozycją ciała, która jest skierowana w dół na powierzchnię maty.
• Lądowanie spada na całe ciało od pleców, obie nogi do ramion na macie, upadek musi być w pozycji leżącej. (Podstawy umiejętności sportowych, 2001:65).

---

Podstawowe techniki skoku wzwyż

Hans Themer (1996) stwierdza, że ​​technika w skoku wzwyż ogranicza się do kilku ruchów, do których należą: przedrostek, odpychanie, przekroczenie poprzeczki i nie mniej ważne lądowanie. Na podstawie powyższego wyjaśniono, co następuje:

Prefiks

Przedrostek jest pierwszym kluczem dla skoczków wzwyż w ich wysiłkach i przekracza wysokość. Aby dobrze opanować wykonywanie przedrostka, należy zwrócić uwagę na następujące rzeczy:

• Punkt startu i kąt startu muszą być prawidłowe, przez punkt startu rozumie się punkt startu lub miejsce stania przed rozpoczęciem biegu startowego przez skoczka.
• Kierunek startu zależy od stopy piedestału, technicznie lewa i prawa stopa służą do opierania się określić, z którego kierunku skoczek powinien zaczynać przedrostek, zależy to również od stylu noszony.
• Kroki od wolnych coraz bardziej przyspieszonych, wykonywane naturalnie i płynnie. Prędkość biegu na końcu prefiksu nie musi być wykonywana na pełnych obrotach (100%), ponieważ prefiks jest na wysokim poziomie wykonane z pełną prędkością skomplikuje lub zmniejszy pojawienie się odpychania nóg, aby ciało szybowało na szczyt.
• Nie ma konkretnych przepisów dotyczących liczby kroków. Jednak ogólnie liczba kroków waha się od 9-15 kroków.

piedestał

Cokół wykonany jest z mocną nogą. Podczas odpoczynku musi być dokładnie na punkcie podparcia. Punkt podparcia to miejsce, w którym stopa spoczywa podczas skoku, aby uzyskać właściwy punkt podparcia należy szukać, próbując wielokrotnie od określenia przedrostka, kąta początkowego, rytmu i ilości krok.

Mówi się, że punkt startowy jest właściwy, jeśli kiedy ciało leci w powietrzu, punkt maksymalnej wysokości znajduje się dokładnie nad i pośrodku poprzeczki. Jeśli punkt podparcia znajduje się zbyt blisko, w rezultacie sztanga dotknie ciała, podczas gdy skoczek wciąż porusza się w górę. I odwrotnie, jeśli punkt podparcia jest zbyt daleko, spowoduje to dotknięcie poprzeczki przez ciało, gdy skoczek będzie się poruszał.

Poza tym podczas układania należy wziąć pod uwagę kilka rzeczy.

• Obniżenie środka ciężkości poprzez ugięcie kolana cokołu w taki sposób (130-160), aby powstał duży odrzut.
• Kiedy zamierzasz odpocząć, twoja pozycja ciała jest lekko odchylona do tyłu (chyba że styl flop jest stosunkowo bardzo mały lub całkowicie go unikasz).
• Ostrość jest mocno osadzona, dzięki czemu jest szybka i wybuchowa.
• Nadepnięcie na piętę, najpierw cała podeszwa stopy, koniec cokołu, stopa cokołu musi być prosta od kolana do palca.
• Podczas spoczynku oba ramiona mogą być wymachiwane jednocześnie lub wymachiwać naturalnie (jednostronnie).

Latający

Ruch unoszący się na zewnątrz powietrza występuje, gdy punkt podparcia znajduje się nad ziemią. Postawa ciała, ruchy nóg i rąk podczas lotu nad poprzeczką zależą od każdego stylu.

Tak więc ruch i pozycja ciała podczas lotu nadaje szczególne cechy i odróżnia jeden styl od drugiego.

Podczas unoszenia się w powietrzu należy wziąć pod uwagę trzy zasady:

• Podczas mijania pozycji środek ciężkości powinien znajdować się jak najbliżej paska. W kinezjologii mówi się, że środek ciężkości ludzkiego ciała znajduje się przed górną częścią kości krzyżowej (miednicy) wokół tylnej części środka.
• Punkt maksymalnej wysokości kolby powinien znajdować się tuż nad i na środku paska.
• Wykonywany przy jak najmniejszym wysiłku świadomie, aby uniknąć niepotrzebnych ruchów.

Lądowanie

Lądowanie jest ostatnim etapem kolejnego ruchu skoku. Jak to zrobić i postawa podczas lądowania zależy od każdego stylu, oto dwie zasady, na które należy zwrócić uwagę:

• Zrób to świadomie.
• Pozycja ciała powinna być taka, aby nie powodowała bólu ani obrażeń.

Zasady skoku wzwyż

Zasady w sporcie wzwyż są następujące:

• Sportowcy rywalizują o to, by przekroczyć poprzeczkę jak najwyżej. Uczestnicy będą spadać jeden po drugim, aż tylko jeden zawodnik będzie w stanie przekroczyć najwyższą poprzeczkę.
• Każdy zawodnik ma 3 szanse na przeskoczenie poprzeczki na tej samej wysokości. Jeśli w tych 3 przypadkach atleta zawiedzie, upadnie.
• Odpychanie można wykonać tylko jedną nogą.
• Zawodnikom nie wolno dotykać ani upuszczać drążka.
• Uczestnicy noszą mundury i wszystkie atrybuty zgodnie ze standardami ustalonymi przez komisję.

---

Sąd do skoku wzwyż

Pole skoku wzwyż jest podzielone na cztery typy.

Mianowicie: linia startu, strefa odpychania, poprzeczka i jej podpora oraz mata do lądowania.

• Arena dla Prefiksu (pas startowy)
  • Obszar prefiksu długości. nieograniczona minimalna 15 m
  • Powierzchnia podparcia musi być płaska, a nachylenie wynosi 1:100
• Skok o tyczce, Skok o tyczce musi być mocny i solidny, może być wykonany ze wszystkiego, o ile jest mocny i wytrzymały.Odległość między dwoma tyczkami wynosi 3,98 – 4,02 m.
• Jump Blade, Wykonane z drewna, metalu lub innego odpowiedniego materiału:
  • a) Długość drążka to 3,98 – 4,02 m, a maksymalna waga drążka to 2,00 kg
  • b) Średnica linijki zawiera się w przedziale 2,50 – 3,00 m, przy okrągłym przekroju linijki i powierzchni musi być płaska o wymiarach 3 cm x 15 cm x 20 cm
  • c) Szerokość ostrza podtrzymującego wynosi 4 cm, a długość 6 cm
• 4. Lądowisko, Lądowisko powinno być nie mniejsze niż 3 x 5 m wykonane z pianki o wysokości 60 cm i przykryte od góry materacem o grubości 10-20 cm.

Etapy pozycji w skoku wzwyż

Istnieją 4 etapy pozycji, które należy znać przed wykonaniem techniki skoku wzwyż. W tym:

• Pozycja wyjściowa to bieg w kierunku sztangi przed odparciem.
• Pozycja odpychająca to ruch na podnóżku na parterze w celu uniesienia ciała w kierunku drążka lub muchy.
• Pozycja latająca to styl, w którym ciało znajduje się nad poprzeczką lub w powietrzu.
• Pozycja lądowania to pozycja, w której ciało opada na matę.

Tak więc recenzja z O wiedzy.co.id o Wysoki skok, miejmy nadzieję, że może dodać do twojego wglądu i wiedzy. Dziękujemy za odwiedziny i nie zapomnij przeczytać innych artykułów.