AXIS SURVEY: functies, kenmerken, locaties gevonden

De perimbase-bijl is een van de dagelijkse gereedschappen die in de oudheid werden gebruikt en de overblijfselen van de perimbas-bijl zijn tegenwoordig in fossiele vorm te vinden. Dit oude menselijke relikwie werd veel gebruikt in het paleolithische tijdperk of werd vaak de oude steentijd genoemd.

Deze bijl wordt op verschillende plaatsen in de wereld gevonden en maakt het een getuige van het leven van oude mensen die begonnen met jagen en verzamelen. Door zijn eenvoudige vorm en verschillende functies werd deze bijl een gereedschap dat in de oudheid vaak door de vroege mens werd gebruikt.

De bijl van Perimbas begrijpen

Het doorsnijden van de bijl is een van de gereedschappen die opzettelijk zijn gemaakt en gebruikt om het werk van mensen in het paleolithische tijdperk te vergemakkelijken. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt om bomen te kappen, hout te hakken, bepantsering en andere.

Dit type bijl is over het algemeen nog steeds hetzelfde type met handbijlen die massief of verschillend van vorm zijn. De slagbijl is ook van steen en heeft geen handvat zoals de bijlen die we tegenwoordig in het algemeen tegenkomen.

Dit oude relikwie gereedschap is gemaakt met een techniek die nog steeds ruw is. Deze bijl heeft maar één kant van het oog die behoorlijk scherp is. De ene kant van de bijl is opzettelijk scherp gemaakt door de andere kant te snijden.

Het scherpe oog is meestal recht of convex. Deze bijl heeft geen handvat, dus het gebruik kan worden gedaan door hem direct met de vingers vast te pakken.

Deze assen zijn te vinden in alle delen van de aarde, maar hun vorm en functie zijn afhankelijk van de cultuur van elke gebruiker. Zuidoost-Azië en Oost-Azië verschillen zeker van die in Europa, Afrika, West-Azië en delen van India.

Uitvinder van de Impact Ax

Onderzoek naar de paleolithische traditie in Indonesië is begonnen sinds 1937. De figuur die een belangrijke rol speelde bij het vinden van deze gereedschappen heette Von Koenigswald. Hij slaagde erin om stenen gereedschappen te vinden in het Punung-gebied, Pacitan Regency.

De gevonden gereedschappen hebben een grof patroon en zijn eenvoudig in het maken van technieken. Vervolgens maakte hij de gereedschappen die werden geclassificeerd als paleolithische gereedschappen met een Chellean-stijl, een traditie die zich in de vroege paleolithische periode in Europa heeft ontwikkeld.

Vervolgens werd de mening van Von Koenigswald weerlegd door Movies die dat mededeelde De inscriptie in Pacitan is een van de kenmerken van de ontwikkeling van de Perimbas-bijl in Oost-Azië.

Lezen: Voorbeelden van metamorfe gesteenten

Het gebied waar de bijl werd gevonden

Onderzoek op deze locatie werd voor het eerst uitgevoerd door Von Koenigswald in 1935. Tot nu toe werd het Punung-gebied gebruikt als locatie voor de ontdekking van deze bijl en werd het het belangrijkste gebied in Indonesië.

Naast het Punung-gebied wordt deze bijl ook gevonden in Lahat (Zuid-Sumatra), Bali, Jampang Kulon (Sukabumi), Kamuda (Lampung), Flores, Punung (Pacitan), Timor, Parigi en Tambangsawah (Bengkulu).

Sommige deskundigen hadden betoogd dat de mensen die deze cultuur ondersteunden, Pithecanthropus en zijn nakomelingen waren. Deze mening is zeker in overeenstemming met de leeftijd van de Pacitaanse cultuur en wordt verondersteld aan het einde van het Midden-Pleistoceen of het Laat-Pleistoceen aan het begin te zijn.

Niet alleen dat, in de Choukoutien-grot (China) werden ook verschillende menselijke fossielen gevonden van een type Pithecanthropus erectus, genaamd Sinanthropus pekinensis. Deze stenen werktuigen werden gevonden in grotten die vergelijkbaar zijn met stenen werktuigen in het Pacitan-gebied.

Kenmerken van de bijl van Perimbas

Over het algemeen kunnen de kenmerken van stenen werktuigen die het resultaat zijn van de classificatie van films hieronder worden uitgelegd:

Trimmen gebeurt over het algemeen slechts op één oppervlak. Het scherpe deel is meestal convex (convex), de huid van de steen zit nog gedeeltelijk vast het grote oppervlak van de steen en de scherpte soms recht als door trimmen aan één kant van de omtrek steen.

Enkele van de gereedschappen die belangrijke elementen zijn in het slagbijlcomplex zijn schilfergereedschappen. De vorm van de schaliegereedschappen is over het algemeen eenvoudig (Clacton-schalietype) met een prominente bolvormige kegel en een breed en plat opvallend platform.

In sommige lokale groepen zijn deze tools in grote aantallen te vinden, bijvoorbeeld in Indonesië, Pakistan en Vietnam. Soms is het aantal groter dan het aantal andere soorten gereedschappen.

De functie van de slagbijl

Tijdens de jacht dient deze bijl om dieren te doorboren en de grond af te graven om knollen te krijgen. Door het harde basismateriaal kan deze bijl gebruikt worden om wild te snijden dat een harde en vrij dikke vorm heeft.

Er zijn beschuldigingen waarover nog steeds wordt gedebatteerd, waaronder de functie van de bijl voor de jacht. Dit is twijfelachtig omdat deze bijl niet gemakkelijk te dragen is en ook niet moeilijk te gebruiken is bij het jagen op dieren. Hieronder staan ​​andere functies van deze bijl:

1. Gebruikt voor snijden en stampen

Veel experts zijn het eens met de functie van deze ene bijl, namelijk het snijden en stampen van voedsel.

In die tijd gebruikten gewone mensen deze bijl om vlees te snijden, vlees te hakken, te ponden noten en bomen en verzamel de vezels voor later gebruik als kleren.

2. Gebruikt bij het jagen op dieren

Deze bijl kan dienen als jachtinstrument maar heeft verschillende discussies onder vele experts. Als de bijl wordt gebruikt om dieren aan te vallen, kost dat natuurlijk vrij veel energie. Tenzij van deze bijl pijlen of speren worden gemaakt.

3. Gebruikt bij het helpen van de nomadische samenleving

Mensen die een nomadisch leven hebben geleid, zullen ervan afhankelijk zijn door op zoek te gaan naar voedsel en het te verzamelen. Deze bijl is een gereedschap dat een behoorlijk grote invloed heeft op de nomadische samenleving.

Nomaden hebben ook geen speciale plek om gewassen en dergelijke te verbouwen omdat de plek niet in overeenstemming is met hun levensstijl.

4. Volgens de L.Binfors Teori-theorie

Binfors heeft een theorie voorgesteld die stelt dat mensen in het Poleolithicum geen jachtactiviteiten op dieren uitvoerden. Meestal zijn degenen die jagen vleesetende dieren en mensen fungeren als aaseters.

Deze bijl zal dienen om het vlees van de rest van het wild van vleesetende dieren te snijden. Deze bijl kan inderdaad niet gebruikt worden om grote dieren te doden, tenzij er tientallen mensen tegelijk aanvallen bij het doden van het dier.

5. Volgens de theorie van P. Shipman en R. Potss

Op basis van de theorie van P.Shipman da R.Potss ondersteunen ze de theorie van L.Binfors waar ze vond bewijs of deze bijl door mensen in het stenen tijdperk werd gebruikt om vlees van vleesetende dieren te nemen.

Ze vonden ook botten met tandafdrukken op de overblijfselen van de voedselbotten.

Lezen: prehistorische tijdperk

Soorten slagassen

Er zijn verschillende soorten gevonden in de prehistorie. Volgens onderzoek is het type bijl gevonden door H.R van Heekeren, P. Mark, P. Soejono en Basoeki werden in 1953 ontdekt.

Van Heekeren was het ook eens met de typologie van Movius die was opgedeeld, maar toen verdeelde hij deze bijl in vieren speciale soorten namelijk ijzer (plat ijzer), basis trekkoord (eindhakselaar), paardenhoeftype en trekkoord aan de zijkant (zijknipper).

Voor het type ijzer en het type paardenzool is het een speciaal patroon voor de Pacitan-industrie. Toen hij de vergelijking met de gevonden technieken zag, nam Van Heekeren vervolgens het Pacitan-gereedschap op in de complexe techniek van het chopper-hacking-gereedschap die in Zuidoost-Azië werd ontwikkeld.

Assen maken van Perimbas

Deze bijl heeft een vorm die nog ruw en niet specifiek is. Niet zelden ook alleen in de vorm van steenfragmenten. Dit gereedschap is gemaakt van eenzijdige steen met een scherpte die dwars of distaal kan zijn. Volgens dit begrip zijn deze verschillende gereedschappen een enorm trekkoord aan het einde.

Deze bijl is gemaakt van stollingsgesteente dat in het wild is verspreid. Bovendien gebruikt het ook obsidiaansteen om het scherper te maken en het gemakkelijker te maken om te snijden. Deze bijl wordt gebruikt door te grijpen, daarom wordt deze bijl ook wel een handbijl genoemd.

Deze bijl is gemaakt door een steen op één oppervlak van de inhoud te slijpen. Daarom zal dat deel veel scherper zijn in vergelijking met de andere kant.

De huid van de steen zit nog vast aan alle delen van het oppervlak die niet zo geslepen zijn. Dit gedeelte wordt meestal gebruikt als gripgebied. Deze bijl wordt een bijl die vrij comfortabel is als hij wordt vastgepakt.

Hoe je dit type bijl maakt, is door twee stenen te gebruiken zodat de zijkant van de steen scherp wordt. Hierdoor kan de bijl worden gebruikt bij het snijden en splijten van de kernsteen. Deze bijlen die in Indonesië worden gevonden, zijn meestal gemaakt van basalt, kwarts, kwartsiet, hoornkiezel en obsidiaan.

Verspreiding van de bijl van Perimbas

In andere culturen is de perimbas-bijl ook bekend als Oldowan, een term die door archeologen wordt gebruikt om een groep werktuigen gemaakt van steen en gebruikt in de periode van 2,6 miljoen jaar geleden tot 1,7 miljoen jaar geleden dan.

De term die vaak wordt gebruikt door de culturele groep Oldowan wordt meestal gevonden in Afrika, het Midden-Oosten, Azië en Europa. De Afrikaanse regio is meestal een opslagplaats van gegevens voor de bijlcultuur.

Er zijn veel landen in Afrika waar de slagbijl wordt gevonden, zoals Egypte, Kenia, Ethiopië, Tanzania en Zuid-Afrika. Hoewel deze bijlen in bijna alle delen van de wereld voorkomen, betekent dit niet dat deze stenen werktuigen dezelfde functie en vorm hebben.

De verschillen tussen de vormen en materialen kunnen ook verschillen tussen culturen laten zien. Deze bijl heeft te maken met verschillende omstandigheden en natuurlijke hulpbronnen.

1. In Europa Regio

Dit stenen werktuig wordt veel aangetroffen in Zweden, Georgië, Portugal, Bulgarije, Spanje, Italië, Frankrijk, Rusland, Duitsland, Tsjechië, Hongarije en Engeland.

2. Voor de regio Azië en het Midden-Oosten

De landen waaruit de bijl is gevonden, zijn onder meer China, Israël, Pakistan, Iran, Thailand, Indonesië, Myanmar en ook Maleisië.

De Zuidoost-Aziatische regio en de Oost-Aziatische regio hebben natuurlijk andere culturele ontwikkelingen dan westerse regio's zoals Europa, West-Azië, Afrika en India.

Dit is zowel te zien aan de vorm als aan de techniek van het maken van deze stenen werktuigen. Evenzo bevindt het type steen dat is gebruikt om deze assen te maken zich op verschillende plaatsen.

Bijvoorbeeld met behulp van houtfossielen die veel worden gebruikt in Myanmar, kwartsgesteenten in de Punjab, China en Maleisië. Aan de andere kant worden kersische kalksteen en ook kersische tufsteen meestal gevonden als basismateriaal voor het maken van bijlen in Indonesië.

Menselijke cultuur tijdens het gebruik van de Impact Ax

De menselijke beschaving in de prehistorie kan worden gezien vanaf het sociaal-economisch niveau in het algemeen en kan worden verdeeld in verschillende tijdperken, namelijk het tijdperk van jagen en verzamelen van voedsel, landbouw en het tijdperk van perundagian. Elk tijdperk heeft zijn eigen kenmerken en karakter.

In het tijdperk van jagen en voedsel verzamelen, hebben mensen hulpmiddelen gekend die kunnen helpen om te voorzien in hun behoeften bij het jagen en verzamelen van voedsel uit de natuur.

Het menselijk leven ten tijde van de jacht is meestal nomadisch leven of kan worden gezegd dat het beweegt omdat ze geen vaste plek hebben om te leven en afhankelijk zijn van de natuurlijke omgeving.

Op basis van bestaande ontdekkingen ondersteunen verschillende prehistorische menselijke fossielen, vooral in Indonesië, deze bijlcultuur zijn Meganthropus paleojavanicus, Homo soloensis, Pithecanthropus erectus, Homo erectus, Wajakensis tot Homo sapiens.

Ze maken goed gebruik van de natuur om te leven, waaronder het maken van verschillende gereedschappen van steen. Met de ontdekking van stenen werktuigen als overblijfsel uit de prehistorie, is het bewijs dat honderdduizenden jaren geleden echt leven bestond.

Lezen: Melanesoïde ras

De geschiedenis van de bijlmoordenaars over de hele wereld

Deze bijltraditie is wijdverbreid in Oost-Azië en er is onderzoek gedaan door experts in 1937-1938, wat samenviel in Birma en Java. Er zijn verschillende figuren bij betrokken onder Helmutt de Terra, Teilhard de Chardin en Hallam L. Movius Jr.

Voordat dit onderzoek plaatsvond, was er apparatuur gevonden die vergelijkbaar was met dit type bijl. Maar enkele feiten over de onderscheidende kenmerken van de paleolithische gereedschappen die zich in Oost-Azië ontwikkelden, zijn nog niet vastgesteld.

Bewijs van de verspreiding van voederbijlen was destijds bekend in verschillende gebieden, zoals Birma (de vallei van de Irrawaddy), Pakistan (Punjab), China (Chou Kou Tien, Kwangsi, Yangtze-vallei), en ook Indonesië (Pacitaans).

Op basis van observaties van de bevindingen verspreid over het bovengenoemde gebied, ontdekte Movius dat er in Oost-Azië was geweest ontwikkelde een palelithische cultuur die niet dezelfde was als de cultuur die zich ontwikkelde in West-Azië, Europa, Afrika en delen van India.

Bij de vervaardiging ervan zijn deze verschillende handgereedschappen nog steeds eenzijdig, d.w.z. het snijden van stenen werktuigen gebeurt slechts op één oppervlak. De verzameling steenculturen die deze bijzondere stijl hebben, wordt ook wel het perimbas-bijlcomplex genoemd.

De geschiedenis van de Perimbas Axe-cultuur in Indonesië

De cultuur van dit type bijl in Indonesië heeft over het algemeen een goede verspreiding en kan zich ontwikkelen in gebieden waar bepaalde steenmaterialen voorkomen bij het maken van verschillende stenen werktuigen.

Deze tool is een tool die meestal een ruw patroon heeft en de fabricagetechniek is vrij eenvoudig. Deze gereedschappen worden vervolgens geclassificeerd als paleolithische gereedschappen die Chellean hebben of ook wel een traditie worden genoemd die zich heeft ontwikkeld aan het begin van het paleolithische niveau in Europa.

Movies weerlegde deze mening later en zei dat de bevindingen in Pacitan een van de ontwikkelingspatronen van assen in Oost-Azië waren.

De bijltraditie in het Pacitan-gebied werd later de Pacitan-cultuur genoemd en wordt gezien als de ontwikkeling van de steencultuur in het vroegste stadium in Indonesië.

Niet alleen in het Pacitan gebied is dit type bijl ook gevonden in andere gebieden in Indonesië, bijvoorbeeld in Indonesië Kalianda (Lampung), Cabbenge (Zuid-Sulawesi), Lahat (Zuid-Sumatra), Maumere (Flores), Batutring (Sumbawa) zijn ook in het gebied. ander.

De perimbasbijl is inderdaad een soort bijl die al sinds de oudheid een bijzondere functie heeft. Als Indonesische burgers moeten we ernaar streven om meer vertrouwd te raken met bestaande traditionele instrumenten.