Voorbeeld van een kort verhaal over het milieu

Kort verhaal is een afkorting voor Verhaal Kort, dat kort wordt gedefinieerd als een onderdeel van een literair werk dat in een kort geschrift over een persoon en alles wat met hem te maken heeft, vertelt. De definitie van een kort verhaal beschreven door literaire experts is een fictief essay dat een deel van iemands leven en zijn leven in het kort vertelt (Pradopo, 2010: 6). Korte verhalen bevatten meestal niet meer dan 10.000 zeggen.

Korte verhalen zijn meesterwerken literatuur waar veel fans van genieten, want naast het verhaal dat beknopt is verpakt, verveelt de lezer zich ook niet snel om ervan te genieten. Zeker nu korte verhalen makkelijk te vinden zijn in brief elke week lokaal nieuws geschreven door getalenteerde schrijvers die al bedreven zijn in tekstverwerking. Korte verhalen hebben verschillende schrijfcriteria, schrijfstructuur en moeten de intrinsieke elementen van een verhaal bevatten. De beschrijving van de criteria voor korte verhalen zal in de volgende beschrijving worden gepresenteerd.

instagram viewer

Korte verhaalstructuur

De opbouw van de tekst in een kort verhaal moet aan de volgende onderdelen voldoen:

  • Abstract, is een eerste schets en vat de inhoud samen van het korte verhaal dat gemaakt gaat worden.
  • Oriëntatie, is de relatie van korte verhalen met periode/tijd, plaats en sfeer.
  • Complicatie, is een opeenvolging van gebeurtenissen die een conflict kunnen worden, in dit stadium wordt het karakter van elk personage in het verhaal gevonden.
  • Evaluatie, het zoeken naar oplossingen die leiden tot de climax van het verhaal.
  • Resolutie, implementatie van de gevonden oplossing.
  • Coda, is een waarde of boodschap die uit het verhaal kan worden gehaald.

Kort Kort Voorbeeld

1. Mijn gezonde speerpunt
(Gayatri's werk)

Toen de haan die ochtend kraaide, wist ik dat er vandaag veel activiteit op me wachtte. School, buitenschoolse, om nog maar te zwijgen van privélessen die me de tijd namen om samen met mijn vader en moeder te lachen. Al kronkelend sluit ik nog af en toe mijn ogen,

"Het zou mooi zijn als ik elke ochtend vrij zou zijn van de routine van fietsen naar school, studeren en studeren", mompelde ik tegen mezelf.

Toen ik wakker werd en naar de badkamer rende voordat mijn zus binnenkwam, herinnerde ik me wat ik mee moest nemen.

Toen ik bij de eetkamer aankwam, werden mijn ogen groot omdat ik de enige daar was. Terwijl mijn moeder in de keuken aan het koken was. Dit is niet de gebruikelijke scène deze keer. Tot de vraag van mijn moeder me wakker maakte.

"Tumben zondag zo word je ijverig vroeg wakker Edo?"

Ha! Het blijkt dat de dag inderdaad een feestdag is, en ik ben gewekt door een plons water dat zo koud is dat het effect regenen 's nachts.

Teleurgesteld. Maar ik probeerde anders te denken. Het zou leuk zijn als ik vandaag op vakantie was, naar hartelust aan het spelen was, tijdens het sporten in de ochtend. Ik heb het gevoel dat ik die gewoonte al heel lang niet meer heb aangeraakt.

'Moeder, ik ga gewoon naar het stadspark, oké.' Als mama knikt, betekent dat dat ik toestemming heb.

Ik haastte me om de mountainbike te halen die mijn vader me gaf toen ik kampioen schilderen was. Met snacks ging ik naar het stadhuis. Het stadspark van Surabaya is nu heel anders dan tien jaar geleden, toen ik een kind was. Op mijn twaalfde kan ik eindelijk genieten van een dag waar er een veilige omgeving is tegen de dreiging van luchtvervuiling.

Ja. Luchtvervuiling is mijn vijand. Kon alles maar terug naar tijdperk lang geleden, het koninkrijkstijdperk. Waar niet alle voertuigen beschikbaar zijn en alleen een paardenkar beschikbaar is. Aangenaam en zonder de rook die de ademhaling belemmert en ziekte veroorzaakt. Maar zonder de vooruitgang van de beschaving is het duidelijk dat het geen leven is. Proberen te genieten van wat er nu is, kan beter zijn met behoud van de natuur.

Over natuurbescherming gesproken, ik keek naar de meeste tuinen die door mevrouw Risma waren gerepareerd, verbeterd en verfraaid. De beste burgemeester van Azië, het blijkt dat hij echt geeft om de milieu-impact van bouw en vernietiging hier en daar. Surabaya, dat bekend staat als de stad van de helden, lijkt een paar jaar geleden een nogal zorgelijke toestand te hebben gehad. Naast vervuiling door motorrook kwamen er in dit gebied veel fabrieken. Het wordt steeds strakker. Er is ook geen koude lucht.

Het stadsbestuur van Surabaya bouwt momenteel onophoudelijk alle infrastructuur die vriendelijk is voor haar burgers. Beginnend met stadsparken, groene open ruimtes, mangroven en diverse andere interessante openbare voorzieningen.

'Ik ben er trots op een burger van Surabaya te zijn,' zei ik tegen mezelf.

Mijn zicht was een beetje verstoord toen enkele schoonmakers de rest van het afval aan de kant van de weg opruimden. Het afval van de voormalige broers en zussen die toevallig een vergadering hadden, ik weet niet waar ze het toen over hadden. Ik had alleen tijd om naar hun ogen te kijken die af en toe om zich heen keken en terwijl ze die blik speelden gooiden ze de plastic folie weg die gebruikt was voor het ijs dat ze hadden geconsumeerd.

Dit is waar ik naartoe werd verplaatst, als het gele leger maar niet bestond. Waar is het afval gebleven? Rivier? Overstroming door van menselijke nalatigheid. Ik haalde diep adem, terwijl de geur van afval nog in mijn neusgaten hing.

"Busuuukkk", ik haastte me om mijn fiets te pakken en ging naar huis omdat het laat werd.

Door de gedragspatronen van mensen in stedelijke gebieden door te geven, mis ik de sfeer dorp. Ja, ik mis mijn grootouders. Om nog maar te zwijgen van de groene rijstvelden met weelderige bladeren en het geluid van ploegende buffels. Het uitzicht dat ik alleen krijg als ik naar huis ga voor Eid. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik in een stad woon, met een ontwikkeling die steeds meer de hoge kwaliteit van de menselijke hulpbronnen in het land laat zien Indonesië.

Vanaf het einde van de weg tot aan het huis waar ik woon, is het erg druk. Ik dacht dat er een campagne was of zoiets, aangezien dit jaar het jaar is van de gelijktijdige lokale verkiezingen. Er waren ook vader, broer en moeder met een theepot gevuld met drankjes.

'Edo, kom hier,' riep mijn broer.

Ik ging alle bewoners ontmoeten die zich verzamelden terwijl ze sjofele kleren droegen en hun lichaam met zweet doorweekt.

'Edo, je hebt toch niet geholpen? Waar ben je geweest?" vroeg mijn zus.

'Ja, al je vrienden hebben papa net geholpen met het schoonmaken van de goot.' zei vader.

Blijkbaar houden alle bewoners van Darmo-huisvesting een massale taakstraf. Vrijwel alle bewoners van de woningen deden mee. Het was leuk om samen het huis schoon te maken onder het genot van de gerechten die door de moeders in hun respectievelijke huizen waren bereid.

"Hierna, kom jij maar mee, Edo, we gaan allebei naar het park om de woonwijk in te gaan", vroeg mijn vader.

"Wat willen we daar?" vroeg ik.

“Later zorgen we allemaal voor gratis prullenbakken die in het park kunnen worden geplaatst. Vader heeft het gisteren gekocht, we ruimen samen de tuin van Perumnas op.

Vaders korte uitleg verbaasde me. Het blijkt dat bezorgdheid moet worden uitgedrukt met een houding, niet alleen met theoretiseren. Het was beter geweest als ik ook actie had ondernomen door onzorgvuldig weggegooid afval van de gebruikte ijslolly's op te ruimen in plaats van de nog kind zijnde vuilniseigenaar te berispen. Ja, ik ben nu volwassen.

"Dit is het dames en heren. Als burgers die geven om netheid en gezondheid, zijn we verplicht maatregelen te nemen die onze zorg weerspiegelen. Op dit moment kunnen de inwoners van ons dorp veertig afvalbakken doneren die oorspronkelijk bedoeld waren voor gebruik in het Perumnas-park. Nu, met deze actie, kunnen onze kinderen later imiteren.” zei het hoofd van de RT in mijn dorp.

Ik ben er trots op op deze plek te wonen. Bewoners die snel reageren en het milieu altijd schoon zijn omdat de bewoners om afval geven. Als gevolg hiervan lijken er geen overstromingen in mijn omgeving te zijn.

De dorpsgroep liep naar het park dat ongeveer twee kilometer verderop lag. De prullenbak permanent geïnstalleerd om diefstal te voorkomen. Het is begrijpelijk dat het gebied van een stad van deze omvang vatbaar moet zijn voor dergelijke dingen. Ik keek mee en hielp papa met het plaatsen van spijkers in de hoeken van de vuilnisbak om aan de planken te bevestigen. Het zou leuk zijn als alle bewoners zo waren, overal socializen, vriendschap opbouwen met buren. Zeker bij positieve activiteiten. Van nu af aan zal ik gevoeliger zijn en leren dat alle goede dingen onmiddellijk gerealiseerd moeten worden. Bij jezelf beginnen is beter, dan alleen maar in je hart zeuren en uitschelden als iemands gedrag niet in overeenstemming is met onze wensen.

'Edo, waarom dagdroom je? Hij zei dat hij papa wilde helpen?", Papa's begroeting maakte me wakker.

Ik worstelde weer met de schop en de aarde terwijl ik af en toe de planten opruimde die we eerder hadden gelost.
Aan de andere kant zag ik mijn broertje, een peuter van ongeveer zijn leeftijd, met een glimlach naar me kijken. Hij hield de ijslolly vast waarvan nog maar een paar druppels over waren. Ik dacht dat hij me toen zou begroeten, maar het bleek dat hij de ijslollyverpakking gewoon in de prullenbak wilde gooien die we zojuist hadden geïnstalleerd.

“Slimme zus, mompelde ik.

EINDE

2. Eén persoon één boom
(Godin Duurzaam)

Er ging iets mis op weg naar Jakarta. Langs de weg naar de Pasteur tolpoort zag ik palmbomen in gekapte staat, hier en daar netjes gerangschikt, is dit de nieuwste specialiteit van Bandung? Vaag begon het geluid van een kettingzaag te horen. Pas toen besefte ik het. Er worden bomen gekapt. Aan de diameter van de stam kon ik zien dat de bomen gistermiddag geen kinderen waren. Misschien is hij ouder of mijn leeftijd. De palmboom was ooit een kenmerk van Pasteur Street, maar nu niet meer. Althans sinds die dag.

De kenmerken van Pasteur zijn tegenwoordig viaducten, Giant, BTC, Grand Aquila en ongelooflijke files. Het is niet de eerste keer dat er in onze stad op grote schaal grote bomen worden gekapt. Duizend jengkol-zaden werden geplant als teken van protest toen de gigantische bomen op Jalan Prabudimuntur werden gekapt. Het heilige pad dat ooit schaduwrijk was, is nu onvruchtbaar. We schreeuwen tegelijkertijd hulpeloos. Moet er niet een prijs worden betaald voor de ontwikkeling en welvaart van Bandung? Omwille van de groeiende bevolking? Omwille van een voertuig dat blijft ontploffen? Voor de buitenlandse kentekenplaten die elk weekend op straat liggen? In tegenstelling tot sommige van zijn bewoners, zal de boom niet protesteren, zelfs als er binnen een week een einde komt aan honderden jaren van zijn leven.

Het is beslist gemakkelijker om een ​​boom om te hakken dan om mensen de mond te snoeren. Een legendarische architect uit Bandung zei ooit: het is beter voor hem om zijn hersens te kraken om te ontwerpen volgens natuurlijke omstandigheden dan om te kappen slechts één boom, want gebouwen kunnen in een oogwenk worden gebouwd en afgebroken, maar bomen doen er tientallen jaren over om samen te groeien groot. Helaas werd de ontwikkeling van deze stad niet met hetzelfde begrip uitgevoerd.

Deze stadsleiders en planners vergaten dat de maatstaf voor het succes van een stad niet plotselinge en seizoensgebonden welvaart is, maar een lange en gespreide inspanning zodat deze stad een leven lang duurzaam is als een fatsoenlijke en gezonde plek om te wonen de bewoners. Bandung klaagde ooit over een tekort aan 650.000 bomen, maar in zijn hand hield hij een kettingzaag die maar bleef kappen. Is dit niet raar? Het is niet verrassend dat de mensen in toenemende mate willekeurig zijn, het belangrijkste is om te handelen en te bloeien. Is dat niet het voorbeeld dat ze kregen? Het belangrijkste is dat het project 'nat' is en de zak dikker wordt. Waar groene projecten geld hebben, geven ze zelfs geld uit. Het is beter om een ​​winkelcentrum of handelscentrum ACC te bouwen. Een metropool zijn alsof de enige keuze is. We kunnen geen moment stoppen en denken, is er? identiteit een ander, misschien wel beter en wijzer, dan gewoon een nieuwe metropool zijn? Ik geloof dat verandering kan worden gemaakt vanuit huis, zonder op iemand te wachten. Als we geloven en ons zorgen maken over het gebrek aan bomen in Bandung, doe dan iets. We kunnen beginnen met de One Man One Tree Movement.

Tel het aantal bewoners in je huis en plant zoveel bomen. Het ontbreken van een erf is geen probleem, we kunnen gebruik maken van potten, gebruikte emmers, etc. Degenen met meer land zouden ook meer kunnen planten. Zie het als je goede daad voor degenen die niet kunnen of willen planten. Bericht de moraal is simpel, we zijn verantwoordelijk voor elkaars zuurstofvoorziening. Als dit stadsbestuur ons geen goede stadslongen kan geven, niet kan bouwen zonder bomen te kappen, laten we dan onze zuurstof verrijken door onze eigen te planten.

Leer dit onze kinderen. Cultiveer hun sentiment over groen leven. Niet alleen kunnen kittens schattige huisdieren zijn, ze kunnen ook bomen hebben die hen zullen vergezellen totdat ze ouders worden. Mijn schoonmoeder had die droom. Voor het huis waar we net woonden, plantte hij tientallen koffieplanten. Hij hoopt dat zijn kleinzoon ooit de schoonheid van de koffieboom zal zien, met of zonder hem. Zijn eenvoudige gevoelens hebben niet alleen geholpen om de dorre Ligar Hills te regenereren, hij heeft ook een herinneringskenmerk gemaakt, tussen hem en zijn kleinzoon, door de koffieboom. Deze stad kan geheugenverlies hebben. Omwille van zijn nieuwe (en onmooie) gezicht verbrak Bandung de verbinding met de honderden bomen die talloze herinneringen bevatten. Deze stad kan droog zijn. Het aantal parken is op de vingers te tellen, de omstandigheden zijn ook niet interessant. Maar degenen die in deze stad wonen, kunnen ervoor kiezen om wakker te worden en niet mee te doen aan het geheugenverlies. Er kan worden voorkomen dat hun hart onvruchtbaar wordt.

Ons huis kan nog gevuld worden met bomen en diverse planten. Morgen, of overmorgen, wie weet? Bandung heeft niet alleen 650.000 nieuwe bomen gekregen, maar ook miljoenen bomen van zijn burgers die er niet voor kiezen te zwijgen.

EINDE


Artikelen in andere talen

  • voorbeelden van raadsels en antwoorden
  • voorbeelden van bijvoeglijke naamwoorden in zinnen
  • voorbeelden van coördinerende werkwoordzinnen in zinnen
  • zelfstandig naamwoord zin voorbeeld
  • voorbeelden van uitdrukkingen en hun betekenis
  • voorbeeld van de betekenis van de term
  • soorten zinnen
  • voorbeeld van woordbetekenis
  • voorbeelden van polyseme woorden en zinnen
  • Synesthesie betekenis en voorbeelden
  • betekenis van peyoratie en voorbeelden
  • betekenis van verbetering
  • voorbeeld van een verhalend essay over onderwijs
  • voorbeeld van een verklarend essay over drugs
  • voorbeeld van een argumentatief essay over het milieu
  • gratis essay voorbeeld

Daarom kan een informatief artikel met voorbeelden van korte verhalen over het milieu nuttig zijn.