Taklifi-wet is: verdeling en uitleg Dal

Taklifi wet is: verdeling en uitleg in de wetenschap van Usul Fiqhi – Wat wordt bedoeld met de takhlifi-wet in de islamitische Fiqhi?, Bij deze gelegenheid Over Knowledge.co.id zal het bespreken en natuurlijk andere dingen die er ook omheen zitten. Laten we de discussie in het onderstaande artikel eens bekijken om het beter te begrijpen.

---

Taklifi wet is: verdeling en uitleg in de wetenschap van Usul Fiqhi

---

Usul Fiqh is een wetenschappelijke discipline die de verschillende methoden bespreekt die door moslims worden gebruikt mujtahids bij het graven van een shari'a uit bronnen die al bestaan ​​in de koran en As-Soennah. Het is op basis van deze syar'i-tekst dat de mujatahids illat nemen, wat dan de basis wordt voor het bepalen van de wet bij het bereiken van het voordeel dat het hoofddoel van deze shari'a is.

In deze studie van ushul fiqh wordt de wet vervolgens verdeeld in twee hoofdpunten van de wet, namelijk de taklifi-wet en de wadh'i-wet. Taklifi-wet is de wet die de mukallaf vereist om te kiezen tussen doen of niet, terwijl de wadh'i-wet een wet is die bepaald op iets dat de oorzaak is van iets anders, dat wil zeggen of de wet een voorwaarde wordt of een barrière wordt.

In taklifi- en wadh'i-wetten is er een term die gewoonlijk wordt aangeduid als het object van wet/mahkum fih, omdat er in dat geval wetten zijn zoals verplicht, sunnah, toegestaan, makruh, tot onwettige wetten. Of eenvoudiger, de acties van een mukallaf die verband houden met de shari'a-ordes worden mahkum. genoemd fih, terwijl iemand die onderworpen is aan khitob (eis) van Allah SWT, mahkum alaih wordt genoemd (mukalaf).

En we moeten weten dat wij als moslims in dit leven altijd contact zullen houden en nooit kunnen worden gescheiden van de syar'i-wet. Omdat de sharia aan een moslim zal blijven hangen. Daarom is het belangrijk voor ons om het te bestuderen, want door het te bestuderen kunnen we onze verplichtingen als moslims kennen.

---

islamitische wet

Het woord wet dat we tegenwoordig in het Indonesisch gebruiken, komt van het woord wet (zonder de u tussen de letters k en m) in het Arabisch of "rule of law" in het Engels. Dat wil zeggen, normen of regels zijn maatregelen, benchmarks, benchmarks, richtlijnen die worden gebruikt om het gedrag of de acties van mensen en objecten te beoordelen.

Terwijl er in de islamitische wet vijf wetten of regels zijn die worden gebruikt als maatstaf voor het meten van menselijk handelen, zowel op het gebied van aanbidding als op het gebied van muamalah. De vijf soorten regels zijn al-ahkam al-khamsah of de classificatie van vijf of vijf kwalificaties, namelijk;

• toegestaan ​​(mubah, jaiz, ibahah)
• aanbevolen (soennah, mandub, mustahab)
• niet leuk (makruh)
• verplicht (verplicht, fardh), is de islamitische wet onderverdeeld in individuele verplichtingen (fardh'ain), zoals bidden en vasten,
• collectieve verplichting (fardh kifayah), de vervulling van deze verplichting door een aantal individuen bevrijdt andere individuen om het uit te voeren, zoals het begrafenisgebed en de jihad, en het is verboden (haram) het tegenovergestelde van halal of iets dat niet is verboden.

---

Al-Ahkam Al-Khamsah

Ahkam komt uit het Arabisch, wat het meervoud is van het woord wet en khamsah betekent vijf. Daarom wordt naar de combinatie van de twee woorden verwezen als al-ahkam al-khamsah (lees: ahkamul khamsah) of gewoonlijk taklifi-wet genoemd.

Taklifi-wet is een wettelijke bepaling die de mukallaf (aqil-baligh) of mensen die worden gezien als wettelijk in staat om rechtsvorderingen uit te voeren, zowel in de vorm van rechten, plichten als in de vorm van: verbieden.

De taklifi-wet omvat vijf soorten regels of vijf categorieën van oordelen met betrekking tot objecten en menselijk gedrag in de islamitische wet, namelijk jaiz, sunnah, makruh, verplicht en onwettig.

Het kwaliteitsniveau kan toenemen en kan ook afnemen. Er wordt gezegd dat het omhoog gaat als een handeling gerelateerd is aan de sunnah en verplicht is. Er wordt gezegd dat het afneemt als een actie wordt geassocieerd met makruh en haram. Het hangt allemaal af van hoe 'illat (ratio) of oorzaak.

---

Taklifi-recht en zijn divisie

Taklifi wet, zijn de eisen van Allah SWT gerelateerd aan het bevel om te doen of het bevel om een ​​handeling te verlaten. Taklifi-wet is een wet die de mukallaf vereist om een ​​handeling te doen of verbiedt om het te doen of wordt verteld om te kiezen tussen doen of laten.

De Taklifi-wet is een bevel van Allah SWT dat iemand aanmoedigt om te kiezen om het te doen of te verbieden, of ervoor te kiezen het te doen of te laten.

Er zijn dus vijf soorten taklifi-wetten die in fiqh zijn opgenomen als wettelijke bepalingen, zoals verplichte (ijab/commando), mandub (nadb/aanbeveling), haram (tahrim/verbod), makruh (karahah/gehaat) en toegestaan (toegestaan/toegestaan). De uitleg van de verdeling van het takhlifi-recht is als volgt:

• Ijab (الإيجاب)

Ijab eist definitief van de shari'a om te worden uitgevoerd en kan niet (verboden) worden verlaten, omdat de persoon die het verlaat strafbaar is. Deze Ijab heeft de betekenis van het uitvoeren van alle bevelen en het verlaten van al Zijn verboden, als we een van hen overtreden, zijn we onderworpen aan straf of bestraffing straf zowel in deze wereld als in het hiernamaals, en als we alle geboden uitvoeren, dan is de beloning onze beloning, met andere woorden de houding dwingen.

Ijab zelf heeft dezelfde betekenis als verplicht, maar toestemming zelf is de bepaling van de wet, terwijl verplicht de wet zelf is.

Bijvoorbeeld in de brief Al-Baqarah vers 110:

وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَمَا تُقَدِّمُواْ لِأَنفُسِكُم مِّنۡ خَيۡرٖ تَجِدُوهُ عِندَ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ ١١٠

Betekenis: "En verricht het gebed en betaal de zakat. En wat voor goeds je ook voor jezelf doet, je zult de beloning natuurlijk bij Allah krijgen. Voorwaar, Allah is Alziend over wat jullie doen.”

• Tahrim ()

Tahrim is een eis om geen handeling te doen met duidelijke eisen, of met andere woorden: de eisen van God als God dat wij als dienaren onze acties moeten verlaten vanwege iets verkeerds zeker. Tahrim zelf heeft een fundamentele juridische betekenis en is haram als een product van de wet van Tahrim.

Bijvoorbeeld in Surah Al-An'am vers 151:

قُلۡ تَعَالَوۡاْ أَتۡلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمۡ عَلَيۡكُمۡۖ أَلَّا تُشۡرِكُواْ بِهِۦ شَيۡ‍ٔٗاۖ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗاۖ وَلَا تَقۡتُلُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُم مِّنۡ إِمۡلَٰقٖ نَّحۡنُ نَرۡزُقُكُمۡ وَإِيَّاهُمۡۖ وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلۡفَوَٰحِشَ مَا ظَهَرَ مِنۡهَا وَمَا بَطَنَۖ وَلَا تَقۡتُلُواْ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكُمۡ وَصَّىٰكُم بِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ ١٥١

Betekenis: "Zeg: "Laat mij reciteren wat uw Heer u heeft verboden, namelijk: vereenzelvig niets met Hem, doe goed aan beide mensen. ouders, en dood uw kinderen niet uit angst voor armoede. Wij zullen voor u en voor hen zorgen, en benaderen de daden van het afschuwelijke, zichtbaar tussenin of verborgen, en dood de ziel die Allah heeft verboden (doden) niet, behalve met iets (oorzaak) dat Rechtsaf". Dat is wat u is opgedragen, zodat u (het) kunt begrijpen."

• Nadb (ال)

Dat is de eis om een ​​handeling uit te voeren, maar de vraag is niet zeker. Het is niet verboden het te verlaten, want degene die het verlaat wordt niet gestraft. Met andere woorden, Nadb is een aanbevolen zaak, maar niet gedwongen, want als het wordt gedaan, krijgt het een beloning en als het wordt achtergelaten, wordt het niet bestraft.

Bijvoorbeeld in het vers van Allah in de brief Al-Baqarah vers 282:

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيۡنٍ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى فَٱكۡتُبُوهُۚ …

Betekenis: "O jullie die geloven, als je gedurende een bepaalde tijd geen muamalah contant doet, dan moet je het opschrijven...".

Als iemand muamalah doet in contanten (schuld) voor een afgesproken tijd om de goederen/het geld terug te geven, moet hij dit opschrijven als een herinnering dat hij schulden heeft.

• Karaha (الكراهة)

Namelijk de eis om een ​​handeling onzeker te laten, de onzekerheid wordt ook ontleend aan de indicatoren die de vraag verminderen, waardoor de betekenis van haram verschuift. Een persoon die de handeling verricht die vereist is om het te verlaten, wordt niet gestraft. Het resultaat van een dergelijke claim wordt ook wel karahah genoemd en de handeling die moet worden opgegeven, wordt makruh genoemd.

Met andere woorden, deze karahah iemand is verplicht om te vertrekken, maar niet met geweld, maar een betere suggestie.

أبغض الحلال عند اللَّه الطلاق

Betekenis: "De wettige daad die Allah het meest haat is echtscheiding." (H.R. Abu Daud, Ibn Majah, Al-Baihaqi en Hakim).

Hier is het heel duidelijk dat het geoorloofd is voor mensen om te scheiden, maar Allah SWT haat het erg, ook al is het geoorloofd, maar echtscheiding wordt gehaat door Allah.

• Ibahah (الإباحة)

Dat is het boek van Allah dat de keuze bevat om te doen of niet te doen. Het resultaat van het Boek van Allah wordt ook ibahah genoemd, terwijl het in actie toelaatbaar wordt genoemd. In grote lijnen is ibahah zijn leiding, terwijl mubah zijn gedrag is.

Een voorbeeld in Surah Al-Jumu'ah vers 10:

فَإِذَا قُضِيَتِ ٱلصَّلَوٰةُ فَٱنتَشِرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَٱبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا لَّعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ ١٠

Betekenis: "Als het gebed is vervuld, dan ben je verstrooid over de aarde; en zoek de milddadigheid van Allah en gedenk Allah veel zodat je succesvol zult zijn.”

In de uitleg van het bovenstaande vers zijn er geen eisen of verboden, dus als het wordt gedaan, is het goed en als het wordt achtergelaten, is het ook goed.

Dat is de recensie van Over Knowledge.co.id over Taclifi-wet, Hopelijk kan het bijdragen aan uw inzicht en kennis. Bedankt voor uw bezoek en vergeet niet om andere artikelen te lezen.