Review Tekst in het Indonesisch

Het luisteren naar rijm na rijm in dit boek brengt droefheid in het lied van Saras Dewi: Staren naar de paarse lucht in Bali, en ik realiseerde me hoe kostbaar je herinneringen zijn. Wanneer mijn ziel grenzeloos is, vrij om de tijd terug te spelen. Saras Dewi drukt via “Kekasih Teluk” en “Lembayung Bali”, haar oude liedjes vijftien jaar geleden, dezelfde angst uit. Een door het lied, een ander door poëzie. Hij herinnert zich en maakt zich zorgen over Bali als zijn geboorteplaats.
Romantiek vinden we terug in de gedichten van Saras Dewi. Saras Dewi geeft toe dat dit gedichtenboek, “Love of the Bay”, een soort dank is aan Teluk Benoa, Bali. Saras Dewi werd geboren in Denpasar, verliet toen Bali en doceerde filosofie aan de Universiteit van Indonesië. Sinds ze lesgeeft, klaagt Saras Dewi dat haar leven een filosofische machine is die elke dag wordt gebruikt om solide en logische argumenten op te bouwen.
Zijn poëtische gevoel werd weggenomen en vervangen door het lawaai van de stad dat om routine en eentonigheid vroeg. Voor Saras Dewi: "Mijn dagen met Teluk Benoa zijn intimiteit die de ziel met hoop vult. Hij vernieuwde mijn leven, bracht de liefde die van mijn geboortestad gescheiden was weer bij elkaar.”
Een academicus zijn maakt Saras Dewi niet ver van Bali of activisme. Saras Dewi is een intellectueel die vindt dat het onmogelijk is om in het huis van de kennis, namelijk de universiteit, te blijven. Saras Dewi wil niet zijn zoals het intellectuele meervoud in Indonesië die zich op hun gemak voelen in de ivoren toren met een diploma, waardigheid of academisch werk.
In ieder geval benadrukt het gedicht "Rumah Ilmu" dat. Hoewel van kennis wordt gezegd dat het een comfortabele ruimte biedt voor bedekte boeken, is het volgens hem een ​​vorm van kwaad om niet betrokken te zijn bij de 'reeks van ellende'. Een bescheiden intellectuele figuur is ook erg sterk in het gedicht "Fear". Saras Dewi voelt dat gedachten haar vrijheid belemmeren en “kennis redt me niet” (p.31)
Terugvordering weigeren
We weten dat Saras Dewi de afgelopen jaren een milieuactivist is geworden. Hij is actief in de Bali Reject Reclamation-beweging. Kan gezegd worden rijm-Zijn gedicht in "Kekasih Teluk" is niets anders dan een vorm van zijn poëtische uitdrukking van zijn activisme. Dewi's rijm rijmt om te vechten. Zijn gedichten zijn een articulatie van zijn afwijzing van de inpoldering van Benoa Bay dat hij, "niet wil dat mensen winnen in een gevecht dat niet in balans is met de natuur."
Saras Dewi gaat in het gedicht "Moeder" verder: Want als ze winnen, betekent dit dat ze hebben verloren/Omdat ze hun eigen moeder hebben vermoord Ibu. De natuur is de moeder van de mens. Mensen zijn geboren en getogen met de natuur. In het gedicht is de hebzucht en arrogantie van mensen in de natuur als een kind dat zijn moeder niet gehoorzaamt, zelfs doodt. Niet alleen "ibuism" bij het beschrijven van de intieme relatie tussen mens en natuur. Saras Dewi personifieert vaak de natuur: het gezang van dolfijnen, de gloed van hondenogen, de zee, bergen, zeegrasvelden, bomen, wind, schemering en het kabbelen van rivieren. Menselijke religie, voor Saras Dewi, is geschreven in de lijnen van de stammen van gigantische bomen (p. 21). Het is onvermijdelijk dat de ik-de dichter in zijn gedichten religie in de natuur heeft gekozen.
Niet alleen dat, "geliefde", als een metaforische uitdrukking voor Benoa Bay of Sanur, weergalmt in elk van zijn gedichten. Bijvoorbeeld in de laatste regel van het rijm "Liefde Most Noble One”, schreef Saras Dewi, Liefde is de baai/En de baai is mij. Joko Pinurbo zei in de inleiding van het boek dat de laatste regel in het gedicht zo intiem is, het is niets anders dan waardering voor de liefdesrelatie tussen mens en natuur. In de natuur vindt de mens zijn zelfbeeld en in zichzelf voelt de mens de stromingen en pulsen van de natuur (p. 16).
Mens en natuur
Dit dichtbundel is ook een aanvulling op het vorige boek van Saras Dewi, Ekophenomenology (2015). Het boek is een studie van Saras Dewi's filosofie die diepgaand ingaat op de balans tussen menselijke en natuurlijke relaties. Saras Dewi ontleent het fenomenologische denken van Martin Heidegger aan de kritiek op mensen die zich subject voelen en de natuur alleen als objecten behandelen. Uitbuiting door mensen overheerst het bestaan ​​van de natuur. De natuur wordt alleen gebruikt als middel om menselijke belangen te bevredigen. De harmonie van Saras Dewi's kijk op de natuur vinden we in haar beide boeken. In de ecofenomenologie is Benoa Bay niet alleen een baai, maar ook vlinders, vissen, koraalriffen, groene schildpadden en kraanvogels daar.
Daarom is dit dichtbundel van Saras Dewi belangrijk om ons te herinneren aan de fenomenologische betekenis van de compassievolle relatie tussen mens en natuur. Zijn gedichten zijn niet alleen romantisch, maar geven ook blijk van zijn zorg voor de ontwikkeling op Bali, met name de ontginning die natuurlijke schade heeft aangericht in Benoa Bay. Het gedicht "The Birth of Anarchy" is de belichaming van zijn standpunt tegen terugwinning. Saras Dewi rijmt, Anarchie werd geboren uit een kind, / die de hand van zijn vader pakte, / op blote voeten draafde, schreeuwend "Bali weigert terugwinning".
Dit gedichtenboek bevestigt Saras Dewi als intellectueel en als waarnemer van de natuur. Saras Dewi's liefde voor wetenschap is even groot als ethos en eros tegen verschillende vormen van menselijke arrogantie in de natuur. Daarnaast belichamen de in dit dichtbundel verzamelde gedichten ook de herinneringen aan Dewi Saras in het verleden op Bali. Poëzie wordt zowel een strijd van verzet als herinneringen aan families, huizen, tempels, baaien, stranden en bomen. Saras Dewi is het ermee eens, zoals in het gedicht getiteld "Granaatappel":/zodat alles in mij is/ wakker in mij.