Achtergrond van gedwongen teelt: doelen, regels, voorwaarden

Achtergrond van de teelt: doelstellingen, regels, belangrijkste bepalingen en effecten - In dit geval Over Knowledge.co.id gaat in op de achtergronden van gedwongen teelt en natuurlijk over andere zaken die daar ook mee te maken hebben. Laten we de discussie in het onderstaande artikel eens bekijken om het beter te begrijpen.

---

Achtergrond van de teelt: doel, regels, belangrijkste bepalingen en hun impact

---

Gedwongen cultivatie of vaak bekend als cultuurstelsel is een van de Nederlandse koloniale beleidsmaatregelen die een enorme impact hadden op de Indonesische natie.

Gedwongen teelt is een verordening uitgevaardigd door gouverneur-generaal Johannes Van den Bosch in 1830 die: vereist dat elk dorp een deel van zijn land (20%) opzij zet om te worden beplant met exportgoederen, met name koffie, suikerriet en tarum (tilapia). Deze gewassen worden tegen een vaste prijs verkocht aan de koloniale overheid en de oogst wordt overgedragen aan de koloniale overheid.

Dorpelingen die geen land bezitten, moeten 75 dagen per jaar (20%) werken aan tuinen die eigendom zijn van de overheid, wat een soort belasting is. In de praktijk zou men kunnen zeggen dat de regeling zinloos is omdat alle landbouwgebieden moeten worden beplant met exportwaardige gewassen en de resultaten zijn overgedragen aan de Nederlandse overheid.

Gebieden die worden gebruikt voor cultuurstelstelpraktijken zijn nog steeds belastingplichtig. Bewoners die geen landbouwgrond bezitten, moeten een heel jaar op landbouwgrond werken.

Teelt was het meest uitbuitende tijdperk in de economische praktijk van Nederlands-Indië. Dit systeem van gedwongen teelt was veel harder en wreder dan het monopoliesysteem van de VOC omdat er een doel was voor staatsinkomsten dat de regering hard nodig had.

Boeren die in het VOC-tijdperk verplicht waren bepaalde waren aan de VOC te verkopen, moeten nu bepaalde gewassen verbouwen en tegelijkertijd verkopen tegen een door de overheid vastgestelde prijs. Het waren deze gedwongen investeringsactiva die in de gouden eeuw van het liberale Nederlands-Indische kolonialisme van 1835 tot 1940 in hoge mate bijdroegen aan het kapitaal.

Gedwongen teelt was een beleid dat de inwoners van Nederlands-Indië dwong exportgoederen te verbouwen. Deze planten moeten dan tegen een bepaalde prijs naar Nederland worden verkocht, niet aan andere partijen.

Dorpelingen die geen land bezaten moesten werken in tuinen die eigendom waren van de Nederlandse overheid of andere landheren. Deze bewoners worden behandeld als goedkope arbeiders met slechte arbeidsomstandigheden.

Met deze hoge productie van exportgoederen hoopt de Nederlandse overheid deze tegen hoge prijzen op de Europese markt te kunnen verkopen.

Dit programma heeft tot doel geld te genereren voor de Nederlandse staat om het kolonialisme in Nederlands-Indië en de welvaart van zijn bevolking te ondersteunen. Met zoveel geld kon de Nederlandse regering haar schulden betalen, infrastructuur bouwen en haar koloniale rijk uitbreiden.

Gedwongen Teelt (cultuurstelsel) is een systeem of regeling die door de Nederlandse koloniale overheid is geïmplementeerd om de bevolking gewassen te laten planten. bepaalde producten die goed verkoopbaar zijn op de internationale markt en hun plantaardige producten moeten via tussenkomst van de autoriteiten worden aangeboden aan de Nederlandse koloniale overheid lokaal.

Tijdens dit gedwongen teeltsysteem waren bewoners verplicht om verschillende gewassen te planten, waaronder suikerriet, koffie, thee, en indigo omdat deze planten een zeer hoge verkoopwaarde hebben, vooral op de markt Europa. Daarnaast regelt dit systeem ook het stelsel van grondbelasting dat moet worden betaald in de vorm van producten van lokale bewoners.

Dit systeem is een combinatie van het in West-Java geïmplementeerde VOC-systeem met het grondbelastingsysteem. Dit systeem was het resultaat van een beleid van Van den Bosch, destijds gouverneur-generaal van Nederlands-Indië.

---

Achtergrond van de implementatie van het teeltsysteem

De Nederlandse oorlog met prins Diponegoro was een van de oorzaken van het Teeltbeleid. In het algemeen was de achtergrond van de invoering van gedwongen teelt door de Nederlanders in Indonesië dat het land geld nodig had om zijn schulden af ​​te betalen om faillissement te voorkomen. Deze zeer hoge Nederlandse schuld wordt veroorzaakt door verschillende dingen, waaronder:

• In Europa was Nederland betrokken bij de oorlogen van Napoleons hoogtijdagen, wat hem veel geld kostte.
• De Belgische onafhankelijkheidsoorlog eindigde met de scheiding van België van Nederland in 1830.
• Het uitbreken van de Diponegoro-oorlog (1825 tot 1830), het duurste koloniale volksverzet voor Nederland. De Diponegoro Oorlog kostte ± 20.000.000 gulden.
• De Nederlandse staatskas was leeg en de schuld van de Nederlanders was enorm.
• De inkomsten uit de koffieteelt zijn niet veel.
• Stopzetting van de productie van exportgewassen tijdens het landpachtsysteem.
• Falen na het beoefenen van de liberale ideeën van 1816 tot 1830 bij het exploiteren van de gekoloniseerde landen om de koloniën grote winsten te bezorgen voor het moederland.
• De opstand van veel Indonesische onafhankelijkheidsstrijders in verschillende regio's van de archipel
• De praktijk van het verhandelen en monopoliseren van specerijen en koffie in de archipel leverde de Nederlanders niet genoeg geld op
• Waar de regeringssfeer tussen de jaren 1816-1830 op Java heerste, slaagden velen er niet in om winst en schatkist te genereren voor het moederland.
• Waar de Nederlandse handel en scheepvaart via de in 1824 opgerichte firma N.H.M (Nederlansche Hwendels Maatschappij) een teruggang kende. Het bedrijf hield zich bezig met handel, scheepsbouw en kredietverlening aan andere partijen met het oog op de wederopbouw van de Nederlandse economie.

Deze factoren speelden ook een grote rol bij het vernietigen van de Nederlandse economie. Het land dat aanvankelijk de Aziatische handel beheerste, werd een van de handelscentra van Europa en had een zeer stabiel economisch systeem met een zware schuldenlast.

De Nederlandse schatkist was op dat moment onvoldoende om de kolonies in Indonesië en het zeer verspreide Caribische gebied in stand te houden. Daarnaast kon het land ook geen geld opzij zetten voor de wederopbouw na de oorlog.

Dit gebrek aan geld werd veroorzaakt door de Belgische revolutie waar ze onafhankelijkheid van Nederland wilden. Belgische rebellen met steun van het Franse leger wisten Nederland te verslaan en werden door Europese landen erkend als onafhankelijk land. Ten slotte gaf Nederland de nederlaag toe en ratificeerde ook de onafhankelijkheid van België via het verdrag van Londen.

Daarnaast vochten de Nederlanders ook veel in hun koloniën tegen de rebellen. Vooral de opstand geïnitieerd door prins Diponegoro.

Het land moest veel geld uitgeven aan het betalen van huursoldaten, het inhuren van lokale troepen en het betalen van lokale koningen om de opstand te verminderen.

Het Nederlandse koloniale rijk dat veel geld had moeten verdienen, volgens het motto van goud, glorie, evangelie, heeft eigenlijk veel geld uitgegeven. In feite is Indonesië zeer rijk aan natuurlijke hulpbronnen, zowel biologische als niet-biologische.

Daarom hebben we een inkomstenbron nodig die snel geld kan genereren en inkomsten kan opleveren voor de Nederlandse staat.

---

De basisvoorzieningen van het teeltsysteem

De belangrijkste bepalingen van het gedwongen teeltsysteem in Indonesië zijn geregeld in het Staatsblad nr. 22 van 1834. De verordening luidt:

• Bewoners zijn verplicht om een ​​vijfde van hun land te beplanten met gewassen die door de overheid worden vereist.
• De grond is vrijgesteld van grondbelasting.
• Het land wordt een vijfde van het jaar bewerkt (66 dagen in een jaar)
• Alle beleggingsrisico's worden gedragen door de overheid.
• De resultaten van deze verplichte teelt moeten zelf naar de fabriek worden vervoerd en door de overheid worden vergoed.
• Het eigen risico van de gewenste resultaten wordt volledig vergoed door de overheid.
• De tijd voor het planten van dit verplichte gewas mag niet langer zijn dan het werk van het planten van rijst.
• Degenen die geen land bezitten, zullen meer dan 60 dagen moeten werken op plantages die eigendom zijn van de overheid.

---

Het doel van het opzetten van het teeltsysteem

In het algemeen was het belangrijkste doel van de implementatie van het gedwongen teeltsysteem door de Nederlanders in Indonesië om de Nederlandse staatskas te vullen. In detail zijn de volgende enkele van de doelstellingen van het opzetten van dit systeem van gedwongen teelt in Indonesië:

• De lege staatskas vullen
• Wederopbouw van infrastructuur in het door oorlog verscheurde Nederland
• Fondsen werven om het leger en de koloniale overheersing in Nederlands-Indië en het Caribisch gebied te versterken
• De schulden van de Nederlanders betalen omdat ze moesten vechten tegen de opstand van de Indonesische vrijheidsstrijders

We kunnen concluderen dat Nederland destijds op de rand van het faillissement stond omdat er veel tegenslagen waren toegeslagen. Om een ​​faillissement te voorkomen, dwong dit land Indonesië als een van zijn koloniën hard te werken om zijn schulden af ​​te betalen.

Dit wordt gedaan door het Indonesische volk te dwingen specerijen en andere exportgoederen te verbouwen. Dan zal deze grondstof worden gecontroleerd door de Nederlanders met een monopolieregeling, zodat alleen zij kunnen kopen en doorverkopen op de Europese markt.

---

Regels voor gedwongen teelt

De basisregels van gedwongen teelt staan ​​in het Staatsblad van 1834 nr. 22 die enkele jaren na de gedwongen teelt werd gelegaliseerd. Er zijn verschillende regels in het blad, waaronder:

Met de bewoners worden afspraken gemaakt om een ​​deel van hun land ter beschikking te stellen voor de teelt van exportgewassen die op de Europese markt kunnen worden afgezet.
De landbouwgrond die de bewoners ter beschikking stellen, mag niet meer bedragen dan een vijfde van de landbouwgrond die eigendom is van de dorpelingen.
Het werk dat nodig is om deze gewassen te verbouwen, mag niet groter zijn dan het werk dat nodig is om rijstgewassen te verbouwen.
De door de bewoners ter beschikking gestelde grond is vrij van grondbelasting.
De resultaten van deze installaties werden overgedragen aan de Nederlands-Indische regering; Als de geschatte prijs hoger is dan de grondbelasting die door de mensen moet worden betaald, wordt het meerdere aan de bewoners gegeven.
Mislukte oogst die niet de schuld is van de boeren, zal de verantwoordelijkheid zijn van de overheid
Degenen die geen land bezitten, zullen 65 dagen per jaar tewerkgesteld worden op plantages of fabrieken die eigendom zijn van de overheid.

In het algemeen lijken deze voorschriften, als we ze in acht nemen, niet te belastend en nadelig voor de mensen van Nederlands-Indië.

We kunnen zien dat de aangeboden grond niet meer is dan een vijfde van de grond die aan de dorpelingen toebehoort. Dit betekent dat boeren nog gewoon kunnen cultiveren omdat slechts 1/5 van het land wordt gebruikt voor gedwongen teelt.

Daarnaast worden misoogsten ook door de overheid gedragen om de boeren te ontlasten. Ook zouden landlozen tewerkgesteld worden op Nederlandse plantages, waardoor er werkgelegenheid zou ontstaan ​​voor werklozen.

Landen die zijn toegewezen aan het Cultuurstelsel zijn ook vrijgesteld van grondbelasting. Zo verminderen we de last die de boeren moeten dragen. De realiteit van de invoering van gedwongen teelt in Indonesië was op dat moment echter niet zo mooi als deze regelgeving.

---

Impact van het teeltsysteem

Hieronder volgen twee (2) effecten van het gedwongen teeltsysteem, waaronder:

• Voor Nederland

Voor Nederland omvat verschillende effecten, namelijk:

• • De toename van exportgewassen uit koloniale landen en verkocht door de Nederlanders op de markt in Europa.
  • De Nederlandse rederij, die aanvankelijk instortte na de gedwongen teelt, kreeg meer winst.
  • De suikerfabriek die oorspronkelijk door de Chinese privésector werd geleverd, werd later ook door de Nederlanders ontwikkeld.
  • Nederland heeft een enorm voordeel in slots. De eerste winst van de gedwongen teelt in 1834 was 3 miljoen gulden, het jaar daarop ongeveer 12 miljoen tot 18 miljoen gulden.

• Voor Indonesië

Voor Indonesië zijn er de volgende effecten:

• • Negatieve impact
    • Armoede en langdurig lichamelijk en geestelijk lijden.
    • De landbouw, met name rijst, kende veel misoogsten.
    • Honger en dood komen overal voor, zoals gebeurde in Cirebon 1834 als gevolg van de oogst
    • extra belasting in de vorm van rijst. In Demak (1884) en in Grobogan (1849 tot 1850) als resultaat
    • misoogst.
    • De bevolking van Indonesië neemt af.
    • Zware belastingdruk.
  • Positieve invloed
    • Indonesische mensen zijn bekend met de techniek van het kweken van nieuwe soorten planten.
    • De Indonesische bevolking begon exportgerichte handelsfabrieken te herkennen.

Dat is de recensie van Over Knowledge.co.id over Achtergrond van gedwongen teelt, Hopelijk kan het bijdragen aan uw inzicht en kennis. Bedankt voor uw bezoek en vergeet niet om andere artikelen te lezen.