Huid – Functie, anatomie, structuur, lagen, klieren en hun rangschikking

Huid – Functie, anatomie, structuur, lagen, klieren en hun rangschikking – Docent onderwijs. Com -Huid is de buitenste laag die het lichaam van een gewerveld dier bedekt. De huid bestaat uit de epidermis, dermis en hypodermis. De huid functioneert als uitscheidingsmiddel door de aanwezigheid van zweetklieren (zweetklieren) die zich in de dermislaag bevinden. De structuur van de huid bestaat uit de structuur van de anatomische lagen van de huid met verschillende functies De delen van de huid zijn in drieën verdeeld, namelijk de epidermis, de huid (dermis) en het bindweefsel lager.

Zoals in het begin uitgelegd, bestaat de huid uit 3 delen, waarvan elke laag is samengesteld uit verschillende lagen die hun eigen functies hebben. Hier is dus een uitleg van de delen van de huid.

Ari-huid (epidermis)

De opperhuid is het zeer dunne buitenste deel, de functie van de opperhuid is beschermen lichaam van verschillende chemische stoffen die buiten het lichaam worden aangetroffen, beschermt het lichaam tegen UV-stralen, beschermt het lichaam tegen bacteriën. De epidermis bestaat uit twee lagen, de lagen van de epidermis en hun functies zijn als volgt.

• Hoornlaag / Stratum Cormeum

De hoornlaag is de buitenste laag van de opperhuid en is een dode laag, waardoor deze gemakkelijk loslaat, geen kern heeft en keratine bevat. Deze laag zal altijd nieuw zijn, als deze loslaat zal deze geen pijn doen of bloeden omdat er geen bloedvaten en zenuwen zijn.

• Kenmerken van de hoornlaag 1. De buitenste laag bestaat uit dode cellen
  2. Gemakkelijk te pellen
  3. Het heeft geen bloedvaten en zenuwen, dus het doet geen pijn en bloedt niet als de laag wordt afgepeld.
• Malpighische lagen

De Malpighi-laag is de epidermis die zich onder de hoornlaag bevindt. De Malpighi-laag bestaat uit levende cellen die zich altijd delen. Er zijn haarvaten. De functie van de capillaire voering is het leveren van voedingsstoffen. Levende cellen bevatten melanine. Melanine is een pigment dat de huid kleurt en cellen beschermt tegen schade veroorzaakt door zonlicht.

De melanineproductie zal toenemen, als we te veel zonlicht krijgen, wordt onze huid donker. Naast melanine bestaat er ook keratinepigment. Als de pigmenten keratine en melanine zich combineren, zal de huidskleur gelig lijken. Als een persoon geen pigment heeft, wordt deze persoon een albino genoemd. Ieder mens heeft verschillende pigmenten waardoor er verschillende huidskleuren bestaan ​​zoals olijf, zwart, wit en bruin.

• Kenmerken van de Malpighi-laag 1. Samengesteld uit levende cellen
  2. Er zijn zenuwuiteinden
  3. Er zijn pigmenten die nuttig zijn om de huid kleur te geven en de huid tegen zonlicht te beschermen.

Op het oppervlak van de epidermis ( opperhuid ) Er zijn poriën waarin de olieklieren zitten en waarin haar groeit, behalve de epidermis die zich op de handpalmen en voeten bevindt en waar geen haar groeit. De epidermis op de handpalmen en voeten bestaat uit vier lagen. De lagen op de handpalmen en voeten zijn als volgt.

• Stratum hoornvlies
  De buitenste huidlaag. Stratum corneum, de dikste laag op de voetzolen en de dunste laag op het voorhoofd, de wangen en de oogleden.
• Stratum Granulosum
  Een laag met twee lagen van vier cellen verenigd door een desmodom. Deze cellen bevatten keratohyalinekorrels die invloed hebben op de vorming van keratine in de bovenste lagen van de opperhuid.
• Stratum Lucidum
  Een laag met twee tot drie lagen cellen die geen kern hebben en die meestal in de dikke huid wordt aangetroffen, namelijk de handpalmen en de hielen van de voeten.
• Kiemlaag
  De cellaag bevat één laag actief delende piramidale cellen die zich delen door mitose om cellen te produceren die naar de bovenste lagen van de epidermis migreren en uiteindelijk naar het oppervlak huid.

Huid verbergen (dermis)

De huid of dermis is de tweede huidlaag. De grens met de epidermis is bekleed met een basaalmembraan. De dermis of huidlaag is dikker dan de epidermis. De dermis heeft elastische vezels waardoor de huid kan uitrekken als de persoon dik wordt en de huid kan uitzakken als de persoon dun wordt.

Dermislagen (huid verbergen)

In de binnenste laag van de dermis bevinden zich verschillende lagen, voor meer details als volgt.

• Haarvaten
  Functies voor het leveren van voedingsstoffen/voedingsstoffen aan de haarwortels en huidcellen.
• Zweetklieren (Glandula Sudorifera)
  Het wordt door de huid verspreid en zorgt voor de productie van zweet dat via de huidporiën vrijkomt.
• Olieklieren (Grandula Sebaceae)
  Functies om olie te produceren zodat de huid en het haar niet uitdrogen en rimpelen.
• Haarklieren
  Heeft wortels en haarschachten, evenals haarolieklieren. Als we het koud en bang hebben, voelt het alsof de haren op ons lichaam overeind staan. Dit komt omdat er nabij de haarwortels gladde spieren zitten die de functie hebben om het haar recht te houden.
• Neurale bundels
  Een verzameling pijnzenuwen, hittezenuwen, koude zenuwen en tastzenuwen.

Bindweefsel onder de huid (Hypodermis)

Het onderhuidse bindweefsel bevindt zich onder de dermis. Dit weefsel heeft geen duidelijke grens met de dermis, aangezien een maatstaf voor de grens de plaats is waar vetcellen beginnen te verschijnen. Deze huidlaag bevat veel vet. De functie van de lamaklaag is om het lichaam te beschermen tegen schokken, als bron van reserve-energie en om lichaamswarmte vast te houden.

Anatomie van de huid

De huid is een orgaan dat het gehele buitenoppervlak van het lichaam bedekt, het is het zwaarste en grootste orgaan van het lichaam. De gehele huid weegt ongeveer 16% van het lichaamsgewicht, bij volwassenen ongeveer 2,7 – 3,6 kg en de oppervlakte bedraagt ​​ongeveer 1,5 – 1,9 vierkante meter. De dikte van de huid varieert van 0,5 mm tot 6 mm, afhankelijk van locatie, leeftijd en geslacht. Dunne huid bevindt zich op de oogleden, penis, labium minus en huid op het mediale deel van de bovenarm. Ondertussen wordt dikke huid aangetroffen op de handpalmen, voetzolen, rug, schouders en billen. Embryologisch gezien bestaat de huid uit twee verschillende lagen, de buitenste laag is de epidermis, de epitheellaag die ontstaat van het ectoderm, terwijl de binnenste laag die uit het mesoderm komt de dermis of corium is, een laag weefsel stropdas. (Ganong, 2008).

Opperhuid

De epidermis is de dunne, avasculaire buitenste laag van de huid. Bestaat uit gelaagd plaveiselhoornepitheel, dat melanocyten, Langerhans- en Merkel-cellen bevat. De dikte van de opperhuid varieert op verschillende plaatsen op het lichaam, het dikst op de handpalmen en voeten. De dikte van de opperhuid bedraagt ​​slechts ongeveer 5% van de gehele dikte van de huid. Regeneratie vindt elke 4-6 weken plaats. De opperhuid bestaat uit vijf lagen (van boven naar diep):

1. Stratum hoornvlies
2. Stratum Lucidum
3. Stratum Granulosum
4. Stratum Spinosum
5. Stratum Basale (Stratum Germinativum)

Huid

Het is het belangrijkste deel van de huid dat vaak als ‘echte huid’ wordt beschouwd. Bestaat uit bindweefsel dat de opperhuid ondersteunt en verbindt met het onderhuidse weefsel. De dikte varieert, de dikste op de voetzolen is ongeveer 3 mm.

De dermis bestaat uit twee lagen:

1. Papillaire laag; dun met dun bindweefsel.
2. Reticulaire laag; dik bestaat uit dicht bindweefsel.

Collageenvezels worden dikker en de collageensynthese neemt af met de leeftijd. Het aantal elastinevezels blijft toenemen en dikker worden; het elastinegehalte van de menselijke huid neemt ongeveer vijf keer toe van foetus tot volwassene. Op oudere leeftijd komt collageen in grote hoeveelheden over en nemen de elastinevezels af, waardoor de huid zijn elasticiteit verliest en veel rimpels lijkt te vertonen. De dermis bevat veel bloedvatweefsel.

De dermis bevat ook verschillende epidermisderivaten, namelijk haarzakjes, talgklieren en zweetklieren. De kwaliteit van de huid hangt af van de vraag of er veel epidermale derivaten in de dermis aanwezig zijn. Functie van de dermis: ondersteunende structuur, mechanische sterkte, voedingstoevoer, weerstand tegen schuifkrachten en ontstekingsreactie (Wasitaatmadja, 1997).

Subcutis

Het is een laag onder de dermis of hypodermis die bestaat uit een laag vet. Deze laag bevat bindweefsel dat de huid losjes verbindt met het onderliggende weefsel. De hoeveelheid en grootte variëren afhankelijk van de regio van het lichaam en de voedingstoestand van het individu. Functies ter ondersteuning van de bloedtoevoer naar de dermis voor regeneratie. Subcutis/hypodermis-functie: vastgemaakt aan de basisstructuur, warmte-isolatie, caloriereserve, lichaamsvormcontrole en mechanische schokdemper. (Wasitaatmadja, 1997).

Huidstructuur

De huid bestaat uit een buitenste laag, de epidermis genaamd, en een binnenste laag of dermislaag. De epidermis bevat geen bloedvaten of zenuwcellen. De epidermis bestaat uit vier lagen cellen. Van binnen naar buiten is er eerst het stratum germinativum, dat de laag erboven vormt. Ten tweede bevindt zich buiten de kiemlaag het stratum granulosum, dat een kleine hoeveelheid keratine bevat, waardoor de huid hard en droog wordt.

Daarnaast produceren cellen uit de granulosumlaag doorgaans zwart pigment (melanine). Het melaninegehalte bepaalt de mate van huidskleur, zwartachtig of bruinachtig. De derde laag is een transparante laag die het stratum lucidum wordt genoemd en de vierde laag (de buitenste laag) is de hoornachtige laag die het stratum corneum wordt genoemd.

Het hoofdbestanddeel van de dermis is ondersteunend weefsel dat bestaat uit witte vezels en gele vezels. Gele vezel is elastisch/flexibel, waardoor de huid kan uitzetten. Het stratum germinativum groeit in de dermis en vormt zweetklieren en haarwortels. Haarwortels zijn verbonden met bloedvaten die voedsel en zuurstof transporteren, maar ze zijn ook verbonden met zenuwvezels.

Aan de basis van elke haarwortel zit een spier die het haar beweegt. Als het koud of bang is, trekken de haarspieren samen en wordt het haar rechtopstaand. In de dermis bevinden zich vetophopingen die fungeren als een kussen om de binnenkant van het lichaam te beschermen tegen mechanische schade.

Lees ook: Plantencellen - Definitie, organellen, functies en structuur

Huidlaag

• Opperhuid: de epidermis is de buitenste weefsellaag die als beschermer fungeert of alle organen bedekt. Epidermaal weefsel is afkomstig van protoderm. Eenmaal oud kan het daar blijven of beschadigd raken. Als het epidermale weefsel beschadigd is, wordt het vervangen door kurk. De hoeveelheid epidermaal weefsel is meestal 1 laag, maar kan ook meer zijn bij verschillende vormen en maten.
• Huid: is een huidlaag bestaande uit bloedvaten, olieklieren, haarzakjes, sensorische zenuwuiteinden en zweetklieren. De bloedvaten in deze laag zijn zo breed dat ze ongeveer 5% van het bloed in het hele lichaam kunnen opvangen.
• Onderhuid: Hypodermis (bindweefsel onder de huid) is bindweefsel dat zich onder de dermislaag bevindt, maar de grens tussen de hypodermis en de dermis is niet duidelijk. Deze laag is de plek waar vet in het lichaam wordt opgeslagen en wordt daarom ook wel de onderste lichaamsvetlaag genoemd. Dit vet functioneert ter bescherming tegen schokken van harde voorwerpen, om de lichaamstemperatuur op peil te houden omdat vet warmte kan opslaan, en als een bron van reserve-energie.
• Haarwortel (haarwortels): wortelharen zijn haren of haren in de vorm van fijne vezels op plantenwortels, meestal klein van formaat en te vinden aan de zijkanten van de hoofdwortel of worteltakken. Wortelharen zijn oppervlakteverlengingen van de wortelepidermislaag die de opname van water en voedingsmineralen optimaliseren. Hoe meer wortelharen, hoe groter het worteloppervlak, waardoor de plant water en voedingsmineralen kan bereiken op plaatsen ver van waar de plant groeit.
• Haar follikels: Haar follikels of haarzakje is een klein zakje waarin de wortel van een haarlok zich bevindt.
• Ecc zweetklier: Eccriene zweetklieren of zweetklieren reguleren de verdamping om het lichaam af te koelen bij omgevingstemperaturen verhoogt wat we kennen als zweet en verwijdert het metabolische afval van het lichaam, dat voornamelijk bestaat uit zout en ureum.
• Haarschacht (haarschacht): Namelijk het deel van het haar dat zich buiten de huid bevindt, in de vorm van fijne draadjes bestaande uit keratine/hoorncellen.
• Porie: Aan de buitenkant van de huid bevinden zich poriën (holtes) waardoor zweet naar buiten komt.
• Dermai-papillen: Omdat de dermale papillen zich op de dermo-epidermale overgang bevinden, is een van hun functies het met elkaar verbonden houden van de dermis- en epidermale lagen. Met andere woorden, dermale papilla helpt bij het versterken van de dermale-epidermale connectiviteit. Dit is erg belangrijk omdat de epidermis afhankelijk moet zijn van de dermis om de bloedcirculatie te verbeteren.
• Het lichaampje van Meisaner: zijn sensorische zenuwuiteinden in de huid die gevoelig zijn voor aanraking.
• Vrije zenuwuiteinden: zijn zenuwuiteinden in de huid die gevoelig zijn voor stimulatie, gelegen rond de haarwortels.
• Reticulaire laag dermis: gemaakt van dikke collageenvezels die evenwijdig aan het huidoppervlak zijn gerangschikt. De reticulaire laag is dichter dan de papillaire dermis en versterkt de huid, waardoor structuur en elasticiteit ontstaat. Het ondersteunt ook andere componenten van de huid, zoals haarzakjes, zweetklieren en talgklieren.
• Sabaceous (olie) klier (huidklier): zijn microscopisch kleine kliertjes die zich vlak onder de huid bevinden en die tot taak hebben olie en zeep af te scheiden.
• Arrector pili-spier : kleine spiertjes die aan de haarzakjes vastzitten. Samentrekking van deze spieren zorgt ervoor dat het haar rechtop gaat staan.
• Sensorische zenuwvezels: zenuwen die vanuit de hersenen en het ruggenmerg naar de spieren en klieren stromen om deze te stimuleren.
• exocriene zweetklieren: reguleert de verdamping om het lichaam af te koelen wanneer de omgevingstemperatuur stijgt, wat we kennen als zweet, en verwijdert de rest van de stofwisseling van het lichaam bestaat meestal uit zout en ureum, zelfs als we last hebben van spijsverteringsstoornissen zoals obstipatie en constipatie die dit veroorzaken Wanneer de uitscheiding van ontlasting of stoelgang verstoord is, zal het lichaam proberen de resten van de lichaamsstofwisseling kwijt te raken via de zweetklieren in het lichaam huidoppervlak.
• Paciniaans lichaampje: zenuwuiteinden die lijken op een bol (bulblike) of uienhuid (omdat deze rond en gelaagd is) bevinden zich in onderhuids weefsel van de huid, meestal aangetroffen in de handpalmen, voeten, gewrichten en geslachtsorganen, waarvan de functie het detecteren van tactiele stimuli is, druk. Deze receptoren zijn groter en kleiner in aantal dan Meissner- en Merkel-cellen.
• Slagaders: om zuurstof en voedingsstoffen via het bloed aan alle cellen in het lichaam te leveren
  aderen = bloed naar het hart transporteren en O sturen₂ in de huid.
• Aderen: om bloed door het huidoppervlak te laten circuleren.
• Vetweefsel: Vetweefsel is algemeen bekend als lichaamsvet. Het omzetten van vet in bruikbare brandstof brengt hoge kosten met zich mee, en dat moet het lichaam ook doen verbruikt twee keer zoveel energie om het in brandstof om te zetten in vergelijking met koolhydraten of eiwitten.
• Haarfollikelreceptor: Haarzakjes zijn huidstructuren waar haar groeit en hebben als functie uw haar sterker te maken en uw haar er mooier uit te laten zien.

Lees ook: Functies en delen van het menselijke centrale zenuwstelsel

Huidfunctie

De huid heeft vele functies die nuttig zijn bij het handhaven van de homeostase van het lichaam. Deze functies kunnen worden onderverdeeld in bescherming, absorptie, uitscheiding, perceptie, regulering van de lichaamstemperatuur (thermoregulatie) en vorming van vitamine D.

Beschermingsfunctie

De huid biedt op verschillende manieren bescherming aan het lichaam:

1. Keratine beschermt de huid tegen microben, schuren (wrijving), hitte en chemicaliën. Keratine is een harde, stijve structuur die netjes en strak als bakstenen op het huidoppervlak is aangebracht.
2. De vrijgekomen lipiden voorkomen verdamping van water van het huidoppervlak en uitdroging; Daarnaast voorkomt het ook dat er via de huid water uit de omgeving buiten het lichaam binnendringt.
3. Vette talg uit de talgklieren voorkomt dat de huid en het haar uitdrogen en bevat bacteriedodende stoffen die bacteriën op het huidoppervlak doden. De aanwezigheid van dit talg, samen met de uitscheiding van zweet, zal een zuurmantel met een pH-waarde van 5-6,5 produceren die de microbiële groei kan remmen.
4. Melaninepigment beschermt tegen de effecten van schadelijke UV-stralen. In de basale laag geven melanocytcellen melaninepigment af aan omliggende cellen. Dit pigment is verantwoordelijk voor het beschermen van genetisch materiaal tegen zonlicht, zodat genetisch materiaal goed kan worden opgeslagen. Als er sprake is van een verstoring van de bescherming door melanine, kan er een maligniteit ontstaan.
5. Daarnaast zijn er cellen die fungeren als beschermende immuuncellen. De eerste zijn Langerhans-cellen, die antigenen tegen microben vertegenwoordigen. Dan zijn er fagocytische cellen wiens taak het is om microben te fagocyteren die binnenkomen via keratine en Langerhans-cellen.

Absorptiefunctie

De huid kan geen water opnemen, maar kan wel vetoplosbare materialen opnemen, zoals vitamine A, D, E en K, bepaalde medicijnen, zuurstof en koolstofdioxide. Door de doorlaatbaarheid van de huid voor zuurstof, kooldioxide en waterdamp kan de huid deelnemen aan de ademhalingsfuncties. Daarnaast kunnen sommige giftige stoffen worden geabsorbeerd, zoals aceton, CCl₄en kwik. Sommige medicijnen zijn ook ontworpen om vetten op te lossen, zoals cortison, zodat ze de huid kunnen binnendringen en antihistaminica kunnen afgeven op de plaats van de ontsteking.

Het absorptievermogen van de huid wordt beïnvloed door de dikte van de huid, hydratatie, vochtigheid, metabolisme en type voertuig. Absorptie kan plaatsvinden via openingen tussen cellen of via de openingen van klierkanalen; maar er gaat meer door de cellen van de epidermis dan door de openingen van de klieren.

Uitscheidingsfunctie

De huid functioneert ook bij de uitscheiding via zijn twee exocriene klieren, namelijk de talgklieren en de zweetklieren:

• Talgklieren

Talgklieren zijn klieren die aan de haarzakjes zijn bevestigd en lipiden, bekend als talg, in het lumen afgeven. Talg komt vrij wanneer de arrector pili-spier samentrekt en op de talgklieren drukt, zodat de talg vrijkomt in de haarzakjes en vervolgens op het huidoppervlak. Talg is een mengsel van triglyceriden, cholesterol, eiwitten en elektrolyten. Talg functioneert om de groei van bacteriën te remmen, keratine te smeren en te beschermen.

• Zweetklieren

Hoewel het stratum corneum waterdicht is, kan er dagelijks ongeveer 400 ml water ontsnappen door te verdampen via de zweetklieren. Iemand die binnenshuis werkt, scheidt nog eens 200 ml zweet uit, en voor actieve mensen is de hoeveelheid zelfs nog meer. Naast het vrijgeven van water en warmte is zweet ook een manier om zout, koolstofdioxide en twee organische moleculen uit te scheiden die het gevolg zijn van de afbraak van eiwitten, namelijk ammoniak en ureum.

Er zijn twee soorten zweetklieren, namelijk apocriene zweetklieren en merocriene zweetklieren.

1. Apocriene zweetklieren worden aangetroffen in de oksel-, borst- en schaamstreek en zijn actief in de puberteit en produceren dikke afscheidingen met een kenmerkende geur. Apocriene zweetklieren werken wanneer er signalen zijn van het zenuwstelsel en hormonen, zodat de myoepitheliale cellen rond de klieren samentrekken en op de apocriene zweetklieren drukken. Als gevolg hiervan geven de apocriene zweetklieren hun afscheidingen af ​​in de haarzakjes en vervolgens op het buitenoppervlak.
2. Merocriene (eccriene) zweetklieren bevinden zich op de handpalmen en voeten. De afscheidingen bevatten water, elektrolyten, organische voedingsstoffen en metabolisch afval. Het pH-niveau varieert van 4,0 – 6,8. De functie van de merocriene zweetklieren is het reguleren van de oppervlaktetemperatuur en het uitscheiden van water en elektrolyten en beschermt tegen vreemde stoffen door het moeilijk te maken voor vreemde stoffen om zich te hechten en dermicidine te produceren, een klein peptide met eigenschappen antibiotica.

Perceptuele functie

De huid bevat sensorische zenuwuiteinden in de dermis en subcutis. Ruffini's lichamen in de dermis en subcutis reageren op hittestimulatie. Tegen de kou worden de Krause-lichamen in de dermis gespeeld, de tastlichamen van Meissner gelegen in de dermis papillen spelen een rol bij aanraking, net als de Merkel-lichamen van Ranvier die zich daarin bevinden opperhuid. Ondertussen wordt de druk uitgeoefend door het Paccini-lichaampje in de opperhuid. Deze sensorische zenuwen zijn talrijker op erotische gebieden.

Functie voor het reguleren van de lichaamstemperatuur (thermoregulatie)

De huid draagt ​​op twee manieren bij aan het reguleren van de lichaamstemperatuur (thermoregulatie): door te zweten en door de bloedstroom in de haarvaten te regelen. Wanneer de temperatuur hoog is, zal het lichaam in grote hoeveelheden zweten en de bloedvaten verwijden (vaatverwijding), zodat de warmte uit het lichaam wordt afgevoerd. Aan de andere kant, als de temperatuur laag is, zal het lichaam minder zweten en de bloedvaten vernauwen (vasoconstrictie), waardoor het warmteverlies door het lichaam wordt verminderd.

Vitamine D-vormingsfunctie

De synthese van vitamine D wordt uitgevoerd door de 7-dihydroxy-cholesterolvoorloper te activeren met behulp van ultraviolet licht. Enzymen in de lever en de nieren modificeren vervolgens de voorloper en produceren calcitriol, de actieve vorm van vitamine D. Calcitriol is een hormoon dat een rol speelt bij de opname van calcium uit de voeding vanuit het maag-darmkanaal in de bloedvaten.

Hoewel het lichaam zelf vitamine D kan produceren, voldoet het niet aan de algemene behoeften van het lichaam, dus systemische toediening van vitamine D is nog steeds noodzakelijk. Bij mensen kan de huid ook emoties uiten vanwege de bloedvaten, zweetklieren en spieren onder de huid.

Kleurvorming in de huid

De huidskleur wordt beïnvloed door twee factoren, namelijk epidermale pigmentatie en capillaire circulatie in de dermislaag. Epidermale pigmentatie wordt beïnvloed door twee pigmenten, namelijk caroteen en melanine.

1. Caroteen is een roodoranje pigment dat zich ophoopt in de opperhuid. Meestal aangetroffen in het stratum corneum bij mensen met een lichte huidskleur, evenals in vetweefsel in de dermis- en subcutislagen. De verkleuring veroorzaakt door caroteen is het meest zichtbaar bij mensen met een bleke huid, terwijl deze moeilijk te zien is bij mensen met een donkere huidskleur. Caroteen kan worden omgezet in vitamine A, wat nodig is voor het onderhoud van het epitheel en de fotoreceptorsynthese in het oog.
2. Melanine is een geelbruin of zwart pigment dat wordt geproduceerd door melanocyten. Melanocyten zelf bevinden zich tussen de basale cellen en hebben uitbreidingen naar de cellen erboven. De verhouding tussen het aantal melanocyten en basale cellen varieert van 1:20 tot 1:4. Het Golgi-apparaat van de melanocyt vormt melanine uit tyrosine met behulp van Cu en zuurstof en verpakt het vervolgens in melanosoomblaasjes. Deze melanosomen worden via de melanocyten afgeleverd en kleuren de verhoornde cellen erboven totdat ze door lysosomen worden afgebroken.

Het aantal melanocyten bij zowel zwarte als blanke mensen is hetzelfde, wat anders is is de activiteit en productie van pigment (melanocyten). Bij mensen met een bleke huid is de overdracht van melanosomen alleen beperkt tot het stratum spinosum, terwijl bij mensen met een donkere huid melanosomen naar het stratum granulosum kunnen worden afgeleverd.

De bloedcirculatie in de haarvaten in de dermis speelt ook een rol bij het bepalen van de huidskleur. Hemoglobine, dat als functie heeft zuurstof te transporteren, is een pigment. In combinatie met zuurstof zal hemoglobine helderrood zijn, waardoor de haarvaten een rode kleur krijgen.

Dat is de discussie over Huid – Functie, anatomie, structuur, lagen, klieren en hun rangschikking Hopelijk kan deze recensie uw inzicht en kennis vergroten, hartelijk dank voor uw bezoek. 🙂