Cellulose is: definitie, typen, structuur, eigenschappen en functies

Cellulose is: definitie, typen, structuur, eigenschappen en functies – Cellulose is een vezelachtige verbinding en wordt aangetroffen in de beschermende celwanden van planten. Om het beter te begrijpen, zullen we hieronder uiteraard meer over Cellulose bespreken. Laten we kijken.

Cellulose is: definitie, typen, structuur, eigenschappen en functies

Cellulose is een samenstellende stof die in grote hoeveelheden in planten wordt aangetroffen en als structureel materiaal voor celwanden in alle planten. Cellulose is een molecuul bestaande uit de elementen koolstof, waterstof en zuurstof, dat in cellulaire structuren in bijna alle plantaardige materialen voorkomt.

Cellulose is het belangrijkste koolhydraat dat door planten wordt gesynthetiseerd en bijna 60% is een bestanddeel van de houtstructuur. Cellulose zijn lange vezels die samen met hemicellulose, pectine en eiwitten weefselstructuren vormen om de celwanden in planten te versterken. Bijvoorbeeld als planten- of landbouwresten zoals rijststro, maïsdoppen, tarwe, suikerrietdoppen en nog veel meer.

Cellulose werd voor het eerst beschreven door iemand genaamd Anselme Payen in 1838 cellulose als duurzame vaste vezel die overblijft na het zuiveren van plantenweefsel met zuren en ammoniak. Payen begon te observeren dat het gezuiverde materiaal een uniform type chemische verbinding bevatte, koolhydraten genaamd. Dit is gebaseerd op glucoseresiduen die vergelijkbaar zijn met zetmeel (Brown en Saxena, 2007).

Soorten cellulose

Volgens Nuringtyas (2010) zijn er drie soorten cellulose op basis van de mate van polymerisatie en oplosbaarheid in natriumhydroxideverbindingen (NaOH), waaronder de volgende:

Cellulose α (alfacellulose)

Cellulose α-structuurformule

α-cellulose is een type cellulose met lange keten, dat onoplosbaar is in een 17,5% NaOH-oplossing of een sterke basische oplossing met een polymerisatiegraad van 600 – 1500. Cellulose α wordt gebruikt om de zuiverheid van cellulose te schatten of te bepalen.

α-cellulose is de hoogste kwaliteit of zuivere soort cellulose. Cellulose α > 92% voldoet aan de eisen indien gebruikt als belangrijkste grondstof bij het maken van drijfgassen of explosieven, terwijl cellulose van lagere kwaliteit wordt gebruikt als grondstof in de papier- en kledingindustrie of doek. Hoe hoger het alfacellulosegehalte, hoe beter de kwaliteit van het materiaal.

ß Cellulose (Bethacellulose)

β-Cellulose structuurformule

ß-cellulose is een type cellulose met een korte keten, dat oplosbaar is in een 17,5% NaOH-oplossing of een sterke base met een polymerisatiegraad van 15 – 90, en kan neerslaan als het wordt geneutraliseerd.

Cellulose γ (Gammacellulose)

γ-cellulose is een type cellulose dat hetzelfde is als ß-cellulose, maar de polymerisatiegraad is minder dan 15.

Cellulosestructuur

Cellulosevezels zijn de vezels die plantaardige celwanden vormen. Er worden twee soorten cellulose aangetroffen in cellulosevezels, namelijk microfibrilcellulose en macrofibrilcellulose, die de vorm heeft van draden die samenkomen met andere cellen.

Polysachariden en eiwitten circuleren in celwanden. De rangschikking van cellulosemicrofibrillen tussen polysachariden en eiwitten produceert een sterke binding in de celwanden van planten. Deze plantencelwand vervult verschillende functies, waaronder het versterken van de celwand.

De celwand beschermt de onderdelen in de plantencel. In tegenstelling tot andere celwandcomponenten, waarbij het syntheseproces plaatsvindt aan de binnenkant van plantencellen, wordt cellulose gesynthetiseerd op het oppervlak van de celwand.
Tussen de plasmamembranen van planten bevindt zich een enzym genaamd cellulosesynthase, wiens taak het is om cellulose te synthetiseren. Als cellulose van vorm verandert, zijn het de cellulosemicrofibrillen die zich op het binnenoppervlak van de cel bevinden. Vervolgens zullen de cellulosemicrofibrillen aan elkaar binden om cellulosemacrofibrillen te vormen die zich op het middenoppervlak van de cel bevinden. Cellulosemacrofibrillen worden groter en vormen vezels die cellulosevezels worden genoemd.

Eigenschappen van cellulose

Volgens Fengel en Wegener (1984) bestaan ​​de eigenschappen van cellulose uit fysische eigenschappen en chemische eigenschappen. Cellulose met lange keten heeft sterkere fysische eigenschappen en is beter bestand tegen afbraak veroorzaakt door hitte, chemicaliën en biologische invloeden.

Hier zijn enkele andere eigenschappen van cellulose, namelijk:

• Het kan worden afgebroken door hydrolyse, oxidatie, fotochemie of mechanisch, zodat het molecuulgewicht afneemt.
• Onoplosbaar in water, zelfs in organische oplosmiddelen, maar gedeeltelijk oplosbaar in alkalische oplossingen.
• Wanneer het droog is, heeft cellulose hygroscopische, harde en brosse eigenschappen. Als cellulose voldoende water bevat, zal het zacht zijn. De functie van water hier is dus dat het nuttig is bij het verzachten.
• Cellulose in kristallen heeft een betere sterkte vergeleken met zijn amorfe vorm.

Volgens Harsini en Susilowati (2010) zijn de eigenschappen van cellulosevezels als volgt:

• Heeft een hoge treksterkte.
• Kan een netwerk vormen.
• Niet gemakkelijk oplosbaar in water, alkali en organische oplosmiddelen.
• Relatief kleurloos.
• Heeft een sterker bindend vermogen.

Cellulosebron

Cellulose is aanwezig in alle planten, van bomen met verdiepingen tot primitieve organismen zoals zeewier, flagellaten en bacteriën. Cellulose kan zelfs in de dierenwereld worden verkregen, zoals tunicine en de mantelvormige cuticula-substantie die identiek is aan plantaardige cellulose.

Hoge concentraties cellulose worden aangetroffen in zaadharen (katoen, kapok), maar ook in huidvezels, mos, paardenstaart en bacteriën die kleine hoeveelheden cellulose bevatten. Cellulose-isolatie wordt ook sterk beïnvloed door de verbindingen in de celwanden. Verbindingen zoals vet, was, eiwit en pectine zijn zeer gemakkelijk te verwijderen en kunnen worden gedaan door extractie met organische oplosmiddelen en verdunde alkali. Deze werkzaamheden worden bijvoorbeeld uitgevoerd op katoen en hennep.

Cellulose is een basisingrediënt van veel technologische producten (papier, film, vezels, additieven, enzovoort). nog veel meer) en worden daarom voornamelijk uit hout geïsoleerd door middel van grootschalige verpulpingsprocessen groot.

Cellulose vind je in de celwanden van groenten en fruit en kan niet door mensen worden verteerd. Cellulose die door het voedselverteringssysteem is gegaan, wordt niet veranderd, maar is bruikbaar als voedingsvezel die op de juiste manier door het menselijke voedselverteringssysteem wordt opgenomen. De lengte van een cellulosemolecuul bedraagt ​​ongeveer enkele honderden tot enkele duizenden glucose-eenheden, afhankelijk van de bron.

Cellulose is een polymeer dat voorkomt in celwanden van planten, zoals hout, takken en bladeren. Dit zorgt ervoor dat de structuur van het hout, de takken en de bladeren sterk wordt. Er zijn monomeereenheden die samen polymeren vormen. Glucose is de naam van het monomeer dat in cellulose wordt aangetroffen.

Een andere bron van cellulose is het resultaat van de biosynthese van cellulose door micro-organismen zoals bacteriën, algen en schimmels. Algen en schimmels kunnen via enzymatische in vitro synthese cellulose produceren cellobiosylfluoride, evenals chemosynthese uit glucose bij ringopeningspolymerisatie van benzylderivaten en pivaloyl.

Van de drie micro-organismen kan alleen de soort Acetobacter xylinum cellulose in grote hoeveelheden produceren. Een andere bron van cellulose is afkomstig van dieren, die tunicine of dierlijke cellulose wordt genoemd omdat het wordt verkregen uit bepaalde mariene organismen uit de Tunicata-klasse (Gea, 2010).

Voordelen en functies van cellulose

Hieronder volgen de rollen en voordelen van cellulose, waaronder:

Constructeurs van plantencelwanden

Cellulose is het hoofdbestanddeel van plantencelwanden en verschillende andere organismen zoals algen. In planten speelt cellulose een zeer belangrijke rol bij hun overleving in de natuur. Door de sterke en stijve eigenschappen van cellulose kunnen planten rechtop op het aardoppervlak groeien.

Vergemakkelijkt de spijsvertering van dieren

Cellulose is een verbinding die bekend staat als vezels. Deze verbinding speelt een zeer belangrijke rol voor het lichaam van het dier, ook al is het niet in staat het te verteren. Vezels zijn in staat onverteerde voedselresten (voedselresten) weg te duwen, zodat het ontlastingsproces soepel kan verlopen. Als er een tekort is aan voedingsvezels, zal dit constipatie veroorzaken, wat een symptoom is van problemen bij de ontlasting veroorzaakt door overmatige wateropname. Als er echter vezels, ook wel cellulose genoemd, aanwezig zijn, kan de ontlasting gemakkelijk worden afgevoerd.

Bouwmaterialen en eigendommen

Het karakter van cellulose, dat sterk is en niet gemakkelijk oplost in water, betekent dat cellulose veel voordelen heeft. Voordelen zijn onder meer dat cellulose wordt gebruikt als aanvullend materiaal bij het maken van stoffen of tapijten en nog veel meer. Cellulose, dat onoplosbaar is in water, is zeer gemakkelijk te scheiden van andere verbindingen of vloeistoffen.

Niet alleen dat, dankzij de aanwezigheid van cellulose, die is samengesteld uit plantencelwanden, kan één ervan worden gebruikt bij het maken van papier, karton of weefsel. Er zitten ook vezels in cellulose die vaak worden gebruikt bij het maken van handwerk of zeer sterke touwen.

Dat is de recensie van Seputartahu.co.id waar het om gaat Cellulose is: definitie, typen, structuur, eigenschappen en functies, Ik hoop dat het nuttig is.