რუსეთის რევოლუცია (ფონი, პროცესი და გავლენა)

რუსეთის რევოლუციის დასაწყისში, მეფე ნიკოლოზ II- ის მეფობის დროს, 1894-1917 წლებში, რუსეთის მთავრობა იყო ძალზე ავტოკრატიული და რეაქციული.

მაგრამ ეკონომიკურ სფეროში ის ძალიან პროგრესირებულია და განსაკუთრებით სამრეწველო სფეროებში, როგორიცაა ტექსტილი, ნახშირი, რკინა და სამთომოპოვებითი სფეროები. სწორედ ამ მოწინავე ინდუსტრიასთან გაჩნდა მშრომელები.

1905 წელს მოხდა მუშათა აჯანყება, რომლის მიზანი იყო თანაბარი უფლებების მოთხოვნა და ბედის გაუმჯობესება.

ეს შეესაბამება მათ დევიზს, კერძოდ sam rasa sama rasa. ამას გარდა, ხალხი მოითხოვს ლიბერალურ მთავრობას. ამ დროს ასევე მარცხი განიცადა რუსეთმა იაპონიასთან.

ამ ქაოტურ ვითარებაში მეფე ნიკოლოზ მეორემ კვლავ შეძლო სიტუაციის დაძლევა თავისუფლების გარანტიითა და სათათბიროს შექმნით.

მაგრამ დუმას ასევე ჰქონდა კონფლიქტი ლიბერალებსა და ხალხს შორის. ლიბერალები, რომელთაც სურთ კონსტიტუციური მონარქია. იმავდროულად, ლიბერალებს საზოგადოების სოციალისტური სტრუქტურა სურთ.

ნიკოლოზ მეორე მხარი დაუჭირა სოციალისტებს და ისე მკაცრად მოიქცა, რომ სათათბირო დაიშალა. ამან ამან გამოიწვია რუსეთის რევოლუცია.

რუსეთის რევოლუციის ფონი

მას შემდეგ, რაც 1905 წელს რუსეთი იაპონიასთან დამარცხდა, რევოლუციის იმიჯი ყოველთვის რეზონანსული იყო რუსეთში. ხალხმა გააკეთა მოძრაობა იმის წინააღმდეგ, რომ მთავრობა ჩაგრავოდა იარაღით ძალადობით.

მოძრაობები სპორადული ხასიათისაა და რაც არ უნდა შეეცადოს მათ აღკვეთას მთავრობა, ასეთი მოძრაობები მუდმივად ჩნდება.

და ბოლოს, მსოფლიო ომის დროს, როდესაც რუსეთმა დიდი მარცხი განიცადა, მოხდა რუსეთის რევოლუცია. რუსეთის რევოლუციის მიზეზებია:

მეფე ნიკოლოზ II- ის რეაქციული მეფობა

მიუხედავად იმისა, რომ სხვა ქვეყნები აღიარებენ თავიანთი მოქალაქეების პოლიტიკურ უფლებებს. ნიკოლოზს არ სურდა იგივე გააკეთოს სხვა ქვეყნებთან მიმართებაში.

ნიკოლოზ II- მ დუმას შექმნის ნება დართო, მაგრამ სათათბიროს გარემოებები მხოლოდ ხარადა იყო. პრაქტიკაში, სათათბიროს წევრების არჩევა ვითომ მოჩვენებით ხდებოდა.

სათათბიროს წევრები იყვნენ ადამიანები, რომლებიც პრო-ცარისტული იყვნენ. მეფის სათათბიროს შეხვედრის რეკომენდაციები და შედეგები უგულებელყოფილი იქნა.

გამაოგნებელი სოციალური განსხვავებები

იმ დროს რუსეთში ცხოვრების სხვადასხვა პირობებში მყოფი ადამიანების ორი კლასი ძალიან განსხვავებული იყო.

დიდგვაროვნები და მეფეები, რომლებიც მდიდარი და მდიდრული ცხოვრებით ცხოვრობდნენ. იმავდროულად, ხალხი, განსაკუთრებით მშრომელები და ფერმერები, ძალიან საწყალი და ძალიან ღარიბი არიან.

თავადაზნაურობის საკუთრებაში მყოფი უფლებები ასევე არ ფლობს ხალხს. სინამდვილეში, ხალხის მრავალი უფლება იგნორირებულია.

მიუხედავად იმისა, რომ მონობა განადგურებულია, დიდგვაროვნები ხალხს კვლავ მონებად ექცევიან ყოველდღიურ ცხოვრებაში.

მეფის ცუდი სამთავრობო სტრუქტურა

მთავრობა არ იყო რაციონალურად სტრუქტურირებული მეფე მეფის დროს, არამედ ფავორიტიზმის საფუძველზე. მეფის მთავრობაში არ ირჩეოდა ქმედითი ხალხი.

მეფის მიერ არჩეული ხალხი მხოლოდ ის იყო, ვინც მოსწონდა თავისი პოსტებისთვის. ამ მხრივ, ნიკოლოზ II- ზე დიდი გავლენა მოახდინა მისმა მეუღლემ, ცარინა ალექსანდრამ.

ალექსანდრაზე დიდი გავლენა მოახდინა ბერმა, რომელიც თავს ღვთის მაცნეს, გრიგორი რასპუტინს უწოდებდა. გრიგორი და ალექსანდრა ის ხალხია, ვისაც ნამდვილად სძულს ყველაფრის ახალი გაგება.

არსებობს სექტები იმპერატორის წინააღმდეგ

1905 წლის რუსეთის რევოლუცია მეფის წინააღმდეგ აღკვეთეს, მაგრამ არ დაიკარგნენ. მათ ძალა მოიკრიბეს, როდესაც მოლოდინი ჰქონდათ გამეორების შესაძლებლობისა და იატაკქვეშეთში გადავიდნენ.

ეს ნაკადები არის სოციალისტური და ლიბერალური სკოლები. ლიბერალები არიან იუნკრები (კონსტიტუციური დემოკრატები). სექტს სურს, რომ რუსეთი გახდეს საწესდებო სამეფო.

მიუხედავად იმისა, რომ სოციალისტებს სურს ხალხის სოციალური სტრუქტურა და დემოკრატიული და თანამედროვე მმართველობა.

სოციალისტები იყოფა რევოლუციური ელემენტების ორ სკოლად. კერძოდ: მენშევიკები (სოციალ-დემოკრატები ან ზომიერები) და ბოლშევიკები (რადიკალები, რომლებიც შემდეგ კომუნისტურ პარტიად გადაიქცნენ).

ჯგუფი, მენშევიკების ჯორჯ პლეხანაუს მეთაურობით, შეცვალა კერენსკიმ. ასევე იყო ბოლშევიკური ჯგუფი, რომელსაც ტროცკი და ლენინი ხელმძღვანელობდნენ.

მიწის საკითხები

1906 წელს შეიცვალა აგრარული პოლიტიკა მინისტრის სტოიპინის მიერ, რამაც მხოლოდ მირის ცვლილებები გამოიწვია, რომელსაც მირის ცალკეული წევრები ფლობდნენ.

გარეთ უამრავი დიდი ზომის მიწაა, რომლებიც საბოლოოდ ხდება მიწის მესაკუთრეთა საკუთრებაში. ან თავადაზნაურობიდან, კულაკებიდან ან დიდი გლეხი ფერმერებიდან.

მიწაზე მუშაობენ მცირე ფერმერები ან გაჭირვებული ხელოსნები. შემდეგ ეს მეურნეობები ითხოვდნენ მიწის საკუთრებაში, რომელიც მათ უნდა ეკუთვნოდათ.

შიმშილის საფრთხე

ომისთვის მობილიზებული იყო რუსეთის 15 მილიონი მოქალაქე. რუსეთის მოქალაქეების კეთილდღეობა სახელმწიფომ სრულად უნდა უზრუნველყოს.

ამასობაში რუსეთის მრავალი მოქალაქე გაიგზავნა ბრძოლის ველზე ცოცხალი ძალის სიმცირის გამო. როგორც სოფლის მეურნეობიდან, ასევე მრეწველობიდან.

სოფლის მეურნეობაში და მრეწველობაში შეშუპება იწვევს საკვების დეფიციტის გამო შიმშილის საშიშროებას. იმ დროს ეკონომიკა ძალიან ქაოტური იყო.

ომის დამარცხება

როდესაც ეს მოიცავს მსოფლიო I- ის როლს, რუსეთს არ აქვს კონკრეტული ომის მიზანი. რუსეთი შეუერთდა ომს, რადგან იგი სხვა ქვეყნებთან დაპირებებით იყო შეკრული და გადაიხადა.

განსაკუთრებით მათ, ვინც Triple Entente ჯგუფის წევრები არიან. პირველ მსოფლიო ომში მონაწილეობამ რუსეთმა მიიღო თავისი ხალხის ცივი მიღება.

იმის გამო, რომ იგი ვერ მიიღებს თავისი ხალხის მხარდაჭერას, რა თქმა უნდა, ომი მარცხს განიცდის. დამარცხება

რუსეთის დიდმა ძალამ (ბრძოლები მასურისა და ტანენბერგის რეგიონების ტბებში) კიდევ უფრო იმედგაცრუება მოახდინა და ხალხის ნდობაც დაკარგა მეფის მიმართ.

ხალხს მშვიდობა სურს, რადგან ომისგან დაიღალა.

რუსეთის რევოლუციის პროცესი

1917 წელს რუსეთის რევოლუცია ორ ეტაპად დაიყო, ესენია თებერვლის რევოლუცია და ოქტომბრის რევოლუცია.

1917 წლის თებერვლის რევოლუცია

რევოლუცია, რომელიც დაიწყო პეტროგრადში (ახლანდელი ლენინგრადი), დემონსტრაციებით, სასურსათო პროდუქტების მოთხოვნით.

და ასევე გაფიცვები ბევრ კომპანიაში. რევოლუცია მოახდინა სახელმწიფო გადატრიალებამ, ბოლშევიკებმა და მენშევიკებმა და შეძლეს მეფის ნიკოლოზ II- ის განთავისუფლება.

ხელისუფლების სადავეებს სახელმწიფო გადატრიალება აკონტროლებდა დროებითი მთავრობის საშუალებით.

მაგრამ სახელმწიფო გადატრიალებამ ვერ მოახერხა ხალხის მიერ მოთხოვნილი ცვლილებები.

კარენსკი, რომელიც ხელმძღვანელობდა პირველ მენშევიკებს. მან აღადგინა რუსეთის პატივი საერთაშორისო საზოგადოების თვალში ომში რუსეთის მარცხის გამო.

ამის შემდეგ ქვეყანაში შეიცვალა ხელისუფლება. I მსოფლიო ომში ფართომასშტაბიანი თავდასხმები გერმანიას დაუყოვნებლივ განხორციელდა, მაგრამ ვერ მოხერხდა.

ამან ხალხისგან მენშევიკის ნდობა დაკარგა. ბოლშევიკებმა ისარგებლეს ამ შესაძლებლობით და შექმნეს ძალა, რომელიც მიზნად ისახავდა მთავრობის ხელში ჩაგდებას.

1917 წლის ოქტომბრის რევოლუცია

როდესაც ხალხის ნდობა დაკარგა მენშევიკში. ბოლშევიკები დაუყოვნებლივ დაუახლოვდნენ ხალხს და პირობა დადეს მიწის გაყოფისა და მშვიდობის შესახებ.

ამ გზით ბოლშევიკმა შეძლო ხალხის მხრიდან თანაგრძნობის ნდობის მოპოვება. ადრე ბოლშევიკები ემზადებოდნენ მუშების წითელ მცველად გაწვევით.

ტროცკის ხელმძღვანელობით ის მზად იყო ძალაუფლების ხელში ჩაგდებას. რევოლუცია დაიწყო პეტროგარდში, ლენინის მეთაურობით, რომელიც საბჭოთა რესპუბლიკის დაარსებას ითხოვდა.

ფლოტი და არმია ლენინის მხარეში აღმოჩნდა. მენშევიკი კერენსკის მეთაურობით წარმატებით მოიხსნა 1917 წლის 25 ოქტომბერს. რუსეთში ახალი მთავრობა საბოლოოდ შეიძლება დაინიშნოს ბოლშევიკებმა.

რუსეთის რევოლუციის გავლენა

კომუნიზმის გავრცელება მსოფლიოში რუსეთის რევოლუციის გამო, რომელიც მოიგეს რადიკალურმა კომუნისტებმა (ბოლშევიკებმა). იმ დროს, მესამე ქვეყნებმა, რომლებიც კვლავ კოლონიზებული იყვნენ სხვა ერების მიერ, მაშინვე მიიღეს იგი.

ასევე ახლადშექმნილი ქვეყნები და ქვეყნები, რომელთა ხალხიც დაიღალა მმართველთა ფეოდალურ საზღვრებში ცხოვრებით.

ეს ახალი გაგება გავრცელდა ინდონეზიაშიც, რომელმაც იმ დროს აღადგინა დამოუკიდებლობისკენ მოძრაობის ორგანიზაციები.

მისი ორგანიზაცია ასევე ემორჩილებოდა მას, რაც ასევე რადიკალური (არა-კოოპერატიული) იყო ჰოლანდიელების მიმართ, რაც მოგვიანებით აჯანყების დროსაც გახდა ნათელი.

ამის მაგალითია ISDV, რომელმაც ინდონეზიის დამოუკიდებლობის შემდეგ შეიცვალა სახელი და გახდა PKI.