წინადადებების 4 მახასიათებელი ინდონეზიურად
დიდი ინდონეზიური ლექსიკონის თანახმად, წინადადება განისაზღვრება, როგორც ერთიანი სიტყვა, რომელიც გამოხატავს აზრებისა და გრძნობების კონცეფციას. გარდა ამისა, წინადადება ასევე განისაზღვრება, როგორც ენობრივი ერთეული, რომელიც შედარებით მარტო დგას, აქვს საბოლოო ინტონაცია და რეალურად ან პოტენციურად შედგება პუნქტებისგან. თვით წინადადებებს რამდენიმე ტიპი აქვთ. ზოგს რაც შეეხება წინადადებების ტიპები ესენი მოიცავს ძირითადი წინადადება, ერთი წინადადება, რთული წინადადებების ტიპები, პირდაპირი წინადადების მაგალითიდა არაპირდაპირი წინადადება.
ყველა ნივთს უნდა ჰქონდეს თავისი მახასიათებლები, აგრეთვე წინადადებები. ქვემოთ მოცემულია წინადადებების ზოგიერთი მახასიათებელი ინდონეზიურად.
1. არის ერთიანობის ენა
როგორც დასაწყისში აღინიშნა აბზაცი, რომ წინადადება არის ერთეული დან არსებული ენობრივი ერთეულები. წინადადების შემადგენელი ენობრივი ერთეულები მოიცავს:
- ფონემა: ენაში არის ბგერა, რომელსაც შეუძლია განასხვაოს სიტყვის მნიშვნელობა.
- მორფემა: არის ფორმა ენაში, რომელიც შეიცავს მნიშვნელობას ან მხარს უჭერს სიტყვის ან სიტყვის მნიშვნელობას ენა.
- სიტყვების ტიპები: არის ენობრივი ერთეული, რომელსაც აქვს ერთი მნიშვნელობა.
- ფრაზები ინდონეზიურად: არის ენობრივი ერთეული, რომელიც შედგება ორი ან მეტი სიტყვისგან, რომლებიც არ შეიცავს პრედიკატს და არ აქვთ წინადადების გახდის შესაძლებლობა.
- მუხლები ინდონეზიურად: არის ენობრივი ერთეული, რომელიც შედგება ორისგან სიტყვა ან მეტი, რომლებსაც აქვთ პრედიკატი და აქვთ პოტენციალი, გახდნენ წინადადება.
2. მარტო დგომა შეუძლია
შეიძლება ითქვას, რომ წინადადება მარტოა, რადგან წინადადებას შეუძლია იდეის გადმოცემა სხვა წინადადების დამატების გარეშეც. ეს განსხვავდება ფრაზებისაგან, რომლებიც მარტო ვერ იდგება და უნდა დაემატოს სხვა ენობრივ ელემენტებთან.
3. აქვს საბოლოო ინტონაციის ნიმუში
დისკუსიის დასაწყისში ნახსენები წინადადების განმარტებისას ნათქვამია, რომ წინადადებას აქვს საბოლოო ინტონაციის ფორმა. ანუ წინადადებას განსაკუთრებული ინტონაცია აქვს ბოლოს, როდესაც წინადადებას ვამბობთ. ჩვენს მიერ ნათქვამი წინადადებაში საბოლოო ინტონაციის ფუნქცია არის როგორც სალაპარაკო წინადადების დამტკიცება ან ხაზგასმა. წინადადებების ინტონაციის ნიმუშები ასევე მნიშვნელოვნად განსხვავდება, რაც დამოკიდებულია წინადადების ტიპზე.
თუ სალაპარაკო წინადადებაა სხვადასხვა ახალი ამბების წინადადებები, ინდონეზიური დებულების წინადადების მაგალითი ან დეკლარაციული წინადადება, მაშინ ინტონაციის საბოლოო ნიმუში ბრტყელია. ანუ, წინადადებას აქვს ბრტყელი ინტონაცია, როდესაც გამოითქმის ზეპირი. გარდა ამისა, თუ სალაპარაკო წინადადებაა ბრძანებების ტიპები ან იმპერატიული წინადადება, მაშინ გამოთქმის ინტონაცია მაღალი უნდა იყოს. ის მიზნად ისახავს ხაზგასმით აღნიშნოს, რომ ორი წინადადება შეიცავს რაიმეს შეკვეთას ან დასტურს, ისე, რომ საბოლოო ინტონაციის ნიმუში მაღალი უნდა იყოს შედარებით წინადადებების წინადადებებთან, ახალი ამბების წინადადებებთან ან წინადადებებთან შედარებით დეკლარაციული. და თუ სალაპარაკო წინადადებაა კითხვითი წინადადებების ტიპები და მაგალითები ან კითხვითი წინადადება, მაშინ საბოლოო ინტონაციის ნიმუში, რომელიც ლაპარაკობს, უნდა იყოს დაბალი ვიდრე სხვა წინადადებების ინტონაცია.
წინადადებებში წინადადების დასაწყისში გამოიყენება დიდი ასოები, როგორც პირველი ასო, რომელიც წინადადებას იწყებს. გარდა ამისა, წინადადებებში დიდი ასოები ასევე გამოიყენება პირდაპირი ციტირების პირველ ასოში, პირველი ასო პირის ან რეგიონის სახელზე, ასო ჯერ ღმერთთან დაკავშირებული აღნიშვნებისათვის და ა.შ., ამ წინადადებებში დიდი ასოების გამოყენება დარეგულირდა გრამატიკაში ენა ინდონეზია.
გარდა ამისა, პუნქტუაციის ნიშნები ასევე გამოიყენება წინადადებებში. რამდენიმე პუნქტუაციის ნიშანი გამოიყენება წინადადებების გარკვეული ტიპებისთვის. Მაგალითად წერტილის გამოყენება გამოიყენება ახალი ამბების წინადადებებისთვის, განცხადებებისთვის ან დეკლარაციული წინადადებებისთვის. ან კითხვის ნიშნისა და ძახილის წერტილების გამოყენება კითხვითი წინადადებებისათვის / კითხვითი წინადადებებისა და იმპერატიული წინადადებებისათვის /სასჯელი კითხვითი.
ეს არის წინადადებების ზოგიერთი მახასიათებელი ინდონეზიურად. იმედია გამოსადეგია ყველა მკითხველისთვის.