Εσωτερικά και Εξωγενή Στοιχεία στα Διηγήματα

Το διήγημα είναι ένα από τα λογοτεχνικά έργα στο χώρο της συγγραφής. Το διήγημα (διήγημα) είναι ένα είδος λογοτεχνικού έργου που παρουσιάζεται σε γραπτή μορφή που περιέχει ιστορίες ή διηγήματα που περιγράφονται συνοπτικά και με σαφήνεια. Οι μικρές ιστορίες συνήθως περιέχουν μόνο μια σύγκρουση ή πρόβλημα και συνοδεύονται από την επίλυση της σύγκρουσης/προβλήματος. Τα διηγήματα ή τα διηγήματα έχουν ορισμένους κανόνες γραφής για να διαμορφώσουν την ιστορία έτσι ώστε να παράγουν ένα καλό έργο για τον αναγνώστη. Τα διηγήματα σχηματίζονται από την ιδέα του συγγραφέα για το κύριο θέμα της ιστορίας και στη συνέχεια γίνονται σύμφωνα με την πλοκή του διηγήματος δίνοντας προσοχή στα στοιχεία σε αυτό.

Χαρακτηριστικά διηγημάτων

Μερικά από τα χαρακτηριστικά ενός διηγήματος είναι τα εξής:

• Ο αριθμός των λέξεων σε ένα διήγημα συνήθως δεν υπερβαίνει τις 10 χιλιάδες λέξεις.
• Το περιεχόμενο του διηγήματος πρέπει να είναι σύντομο, σαφές και περιεκτικό
• Το θέμα ή η ιστορία περιέχει εμπειρίες καθημερινής ζωής, τόσο τις εμπειρίες ζωής του ίδιου του συγγραφέα όσο και των άλλων
instagram viewer
• Οι χαρακτήρες του διηγήματος δεν συζητούνται σε βάθος
• Η σύγκρουση που προκύπτει στην ιστορία είναι μόνο μία σύγκρουση
• Υπάρχει μια επίλυση σύγκρουσης στην ιστορία
• Η ιστορία στο διήγημα είναι μυθιστόρημα

Στη δημιουργία ενός διηγήματος υπάρχουν δύο στοιχεία, δηλαδή εγγενή στοιχεία και εξωγενή στοιχεία. Αυτά τα δύο στοιχεία συνδέονται στενά στη δημιουργία διηγημάτων, ώστε να φαίνονται καλά και να μπορούν να κάνουν τους αναγνώστες να απολαύσουν καλά την ιστορία.

Εγγενές στοιχείο

Τα εγγενή στοιχεία είναι στοιχεία που χτίζουν ένα λογοτεχνικό έργο, στην προκειμένη περίπτωση διηγήματα από στην ίδια τη λογοτεχνία. Τα εγγενή στοιχεία του διηγήματος αποτελούνται από:

1. Θέμα

Το θέμα είναι ένα θέμα που αποτελεί τη βάση μιας ιστορίας (κύρια ιδέα). Τα θέματα συνήθως δεν παρουσιάζονται άμεσα αλλά υπονοούνται και μπορούν να συμπερασθούν από τον ίδιο τον αναγνώστη.

1. Εικόνα

Χαρακτηρισμός είναι να δίνεις χαρακτήρα σε έναν χαρακτήρα μιας ιστορίας. Το να δίνετε τη φύση / χαρακτήρα ή χαρακτήρα κάθε χαρακτήρα θα φανεί από τη συμπεριφορά, τις σκέψεις, την ομιλία και τις απόψεις του χαρακτήρα προς κάτι. Υπάρχουν δύο τύποι μεθόδων χαρακτηρισμού, δηλαδή οι αναλυτικές μέθοδοι και οι δραματικές μέθοδοι.

• Η αναλυτική μέθοδος είναι ένας χαρακτηρισμός που παρουσιάζεται άμεσα όπως ευγενικός, θυμωμένος, πεισματάρης, κακός κ.λπ.
• Ενώ η δραματική μέθοδος είναι ένας χαρακτηρισμός που παρουσιάζεται έμμεσα, δηλαδή μέσω διαλόγου μεταξύ χαρακτήρων, απεικονίζοντας τη φύση και τη συμπεριφορά ή τον τρόπο σκέψης.

Εκτός από τα δύο παραπάνω, οι χαρακτηρισμοί διακρίνονται και ανάλογα με την εμφάνιση του χαρακτήρα, δηλαδή τον πρωταγωνιστή και τον αντίπαλο.

• Ο πρωταγωνιστής είναι ένας χαρακτήρας που υποδύεται έναν ειλικρινή, ευγενικό, εξυπηρετικό και άλλο χαρακτήρα που είναι ευγενικός.
• Οι ανταγωνιστές είναι χαρακτήρες που παίζουν πονηρούς, ανέντιμους, κακούς, ψεύτες και άλλους κακούς χαρακτήρες.
• Ο τριταγωνιστής είναι ένας χαρακτήρας που μεσολαβεί ή έρχεται σε επαφή μεταξύ του πρωταγωνιστή και του ανταγωνιστή. ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή οδηγεί τον ίδιο δρόμο με τον πρωταγωνιστή.

1. Ρυθμίσεις/φόντο

Το σκηνικό ή το σκηνικό σε μια ιστορία μπορεί να είναι ένα μέρος, μια ατμόσφαιρα ή ένας χρόνος. Υπάρχουν τρία κύρια στοιχεία στη ρύθμιση/φόντο, και συγκεκριμένα:

• Τοποθέτηση του τόπου, που σχετίζεται με τον τόπο όπου συμβαίνουν τα γεγονότα στο διήγημα
• Ρύθμιση χρόνου, που σχετίζεται με το πότε συνέβη το συμβάν
• Ιστορικό της ατμόσφαιρας, που σχετίζεται με την ατμόσφαιρα ή τα συναισθήματα σε ένα γεγονός

4. Αποψη

Η οπτική γωνία είναι η άποψη του συγγραφέα κατά την αφήγηση μιας ιστορίας. Η οπτική γωνία είναι σε θέση να τοποθετήσει τον συγγραφέα και τον αναγνώστη ως τον κύριο χαρακτήρα ή άλλο πρόσωπο στην ιστορία. Υπάρχουν 3 λένε αλλάξτε την άποψη του ατόμου:

• Άποψη πρώτου προσώπου, δηλαδή η άποψη του συγγραφέα σαν να εμπλέκεται άμεσα ως κύριος χαρακτήρας στην ιστορία. Παράδειγμα: I, I, I (ενικός αριθμός); εμείς, εμείς (πληθυντικός)
• Η άποψη του δεύτερου προσώπου, δηλαδή η άποψη του συγγραφέα σαν να λέει ο συγγραφέας μια ιστορία. Παράδειγμα: εσείς (ενικός αριθμός), εσείς (πληθυντικός)
• Τρίτο πρόσωπο, η άποψη του συγγραφέα είναι σαν ο συγγραφέας να αισθάνεται, να γνωρίζει, να βιώνει αυτό που συμβαίνει στους χαρακτήρες της ιστορίας. Παράδειγμα: αυτός (ενικός), αυτοί (πληθυντικός)

5. Οικόπεδο ή οικόπεδο

Η πλοκή ή η πλοκή είναι η πορεία μιας ιστορίας. Η σειρά των ιστοριών βασίζεται συνήθως σε χρόνο, γεγονότα αιτίας και αποτελέσματος ή κάτι άλλο. Σε γενικές γραμμές και συνηθέστερα, πλοκή ξεκινά με την εισαγωγή ή τη συνάντηση μεταξύ χαρακτήρων, την εμφάνιση της σύγκρουσης, τις κορυφές της σύγκρουσης, την κορύφωση της σύγκρουσης ή την κορύφωση, την επίλυση της σύγκρουσης, μετά το τέλος (αποχαιρετισμός ή το αποτέλεσμα της λύσης της σύγκρουσης). Η πλοκή μπορεί επίσης να τροποποιηθεί σύμφωνα με τις επιθυμίες του συγγραφέα, για παράδειγμα μια ιστορία αιτίου-αποτελέσματος ή μια πλοκή μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Σε μια ιστορία, η πλοκή γίνεται από τον συγγραφέα για να κάνει τα στάδια της ιστορίας, ώστε το περιεχόμενο της ιστορίας να μην μπερδεύει τον αναγνώστη. Η ιστορία που χρησιμοποιείται χωρίζεται σε διάφορους τύπους, και συγκεκριμένα:

• Προοδευτική πλοκή ή προοδευτική πλοκή, που είναι μια πλοκή που προχωρά με στάδια ιστορίας που αφηγούνται τα γεγονότα διαδοχικά, ξεκινώντας από την αρχή, τη μέση και το τέλος. Συνήθως ξεκινώντας από την εισαγωγή κάθε χαρακτήρα, η εμφάνιση της σύγκρουσης, η κορύφωση της σύγκρουσης, η επίλυση συγκρούσεων, η επίλυση συγκρούσεων.
• Οπισθοδρομική πλοκή ή οπισθοδρομική πλοκή, που είναι ένα στάδιο ιστορίας που αφηγείται το τέλος μιας ιστορίας και στη συνέχεια πηγαίνει προς τα πίσω θυμούμενος πώς συνέβη η ιστορία.
• Μικτή ροή ή συνδυασμένη ροή, δηλαδή συνδυασμός ροής προς τα εμπρός και προς τα πίσω, στάδια σε Η ιστορία μπορεί να είναι διαδοχική και στη συνέχεια να εισαχθεί προς τα πίσω ή προς τα πίσω ή να εναλλάσσεται μεταξύ της μπροστινής και της πίσω πλοκής Κάντε πίσω.

1. Εντολή

Η εντολή είναι μια διδασκαλία ή μήνυμα υπονοείται στο περιεχόμενο της ιστορίας, άρα απαιτεί κατανόηση από τον αναγνώστη. Οι διδασκαλίες/μηνύματα μπορεί να είναι θετικές ή αρνητικές.

1. Στυλ Γλώσσα

Στυλ Γλώσσα είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του συγγραφέα κατά την περιγραφή ή την περιγραφή του περιεχομένου της ιστορίας χρησιμοποιώντας τις λέξεις, φράσεις, σχήμα λόγου που χρησιμοποιεί.

Εξωγενές Στοιχείο

Τα εξωτερικά στοιχεία είναι στοιχεία που βρίσκονται έξω από ένα λογοτεχνικό έργο (διήγημα), αλλά επηρεάζουν έμμεσα το περιεχόμενο του έργου λογοτεχνία ο. Ορισμένα εξωτερικά στοιχεία που σχετίζονται με τη δημιουργία ενός λογοτεχνικού έργου, όπως:

1. Δημιουργία/Δημιουργία φόντου 

Το υπόβαθρο της δημιουργίας μιας ιστορίας είναι η βάση που σκοπεύει να κατανοήσει τον αναγνώστη για το τι και γιατί δημιουργείται ένα λογοτεχνικό έργο. Ή δώστε μια κατανόηση του τι θέλει να μεταφέρει ο συγγραφέας στον αναγνώστη.

1. Υπόβαθρο συγγραφέα

Το υπόβαθρο του συγγραφέα είναι επίσης το πιο σημαντικό πράγμα στη δημιουργία της ιστορίας. Το ιστορικό του συγγραφέα είναι:

• Βιογραφία: μια βιογραφία της βιογραφίας του συγγραφέα, για την εκπαίδευσή του
• Λογοτεχνικό είδος: ένας συγγραφέας έχει το δικό του λογοτεχνικό είδος που είναι το σήμα κατατεθέν του. Το ιστορικό του συγγραφέα συνοδεύεται και από τη ροή της ιστορίας που του αρέσει.
• Ψυχολογική Κατάσταση: Μια ψυχολογική κατάσταση του συγγραφέα με τη μορφή επιλογής θέματος, γλώσσας που χρησιμοποιείται, πλοκής που χρησιμοποιείται, άποψης του συγγραφέα για τη ζωή, πεποιθήσεων και ούτω καθεξής.

1. Κατάσταση/Κατάσταση Κοινότητας

Καταστάσεις που αναπτύσσονται ή συμβαίνουν στο μέσο της κοινωνίας, όπως η ιδεολογία, η πολιτική, οι κοινωνικές συμπεριφορές, Πολιτισμός, καθώς και την οικονομική κατάσταση της κοινότητας. Το πολιτιστικό υπόβαθρο της κοινότητας εμφανίζεται στο ιστορία μπορεί να γραφτεί με τη μορφή σκηνικού ή να εμφανίζεται στο διάλογο των χαρακτήρων ή στην αφήγηση του συγγραφέα.

Έτσι η περιγραφή των εγγενών και εξωγενών στοιχείων στο διήγημα. Ελπίζω να είναι χρήσιμο.