7 Νέοι τύποι πεζογραφίας

Νέοι τύποι πεζογραφίας - Ορισμός και παραδείγματα - Η πεζογραφία είναι ένα από τα λογοτεχνικά έργα της Γενιάς του '30. Το Prose είναι ένας τύπος λογοτεχνικού έργου που γράφεται χρησιμοποιώντας πρόταση που είναι διατεταγμένα διαδοχικά. Οι προτάσεις που τακτοποιούνται θα σχηματίσουν ένα ενοποιημένο μυαλό, δηλαδή παραγράφους, παράγραφος στη συνέχεια σχηματίστε κεφάλαια ή ενότητες και ούτω καθεξής. Αναφερόμενος στον ορισμό στο Μεγάλο Ινδονησιακό Λεξικό (KBBI), ο όρος «πεζογραφία» ορίζεται ως ένα ελεύθερο δοκίμιο που δεν δεσμεύεται από τους κανόνες όπως ποίηση. Ετυμολογικά, λέξη Το «prose» προέρχεται από τον όρο στο Γλώσσα Η ίδια λατινική «πεζογραφία» που σημαίνει «να είμαι ειλικρινής». Μια πεζογραφία χρησιμοποιείται συνήθως για να περιγράψει ένα γεγονός ή ιδέα ή να εκφράσει τη φαντασία ή τη γνώμη του συγγραφέα σε γραπτή μορφή.

Σύμφωνα με τη μορφή του, η πεζογραφία χωρίζεται σε δύο τύπους, δηλαδή την παλιά πεζογραφία και τη νέα πεζογραφία. Η παλιά πεζογραφία είναι ένας τύπος πεζογραφίας που δεν έχει επηρεαστεί από την ξένη λογοτεχνία ή τον πολιτισμό. Η παλιά πεζογραφία παραδόθηκε αρχικά

από το στόμα γιατί στην αρχή της εμφάνισής του δεν υπήρχε γνωστή μορφή γραφής. Ενώ η νέα πεζογραφία είναι ένας τύπος πεζογραφίας που έχει επηρεαστεί από τη λογοτεχνία του δυτικού πολιτισμού. Για περισσότερες λεπτομέρειες, παρακάτω θα εξηγηθεί σχετικά με το νόημα, τους τύπους νέων πεζών και παραδείγματα.

Νέος ορισμός πεζογραφίας

Όπως εξηγήθηκε προηγουμένως, η νέα πεζογραφία είναι η πεζογραφία στυλ η γραφή του έχει επηρεαστεί από τον πολιτισμό Πολιτισμός ξένη, ιδίως δυτική λογοτεχνία. Η αρχή της εμφάνισης της νέας πεζογραφίας οφειλόταν στην υπόθεση στην κοινωνία ότι η παλιά πεζογραφία ήταν ξεπερασμένη και λιγότερο ελκυστική. Οι κανόνες που υπάρχουν στη νέα πεζογραφία επίσης δεν είναι τόσο πολυάριθμοι και δεσμευτικοί όσο στην παλιά πεζογραφία. Η νέα πεζογραφία ανοίγει περισσότερες ευκαιρίες για τον συγγραφέα να εκφράσει τη φαντασία και τις ιδέες του ευρύτερα και ελεύθερα.

Τύποι πεζογραφίας Νέος

Γενικά, η νέα πεζογραφία χωρίζεται σε επτά τύπους. Οι νέοι τύποι πεζών περιλαμβάνουν ρομαντισμό, μυθιστορήματα, διηγήματα (διηγήματα), ιστορία, κριτική, κριτικές και δοκίμια.

1. Ειδύλλιο

Αναφερόμενος στον ορισμό στο Μεγάλο Ινδονησιακό Λεξικό, ο όρος «ρωμαϊκός» ορίζεται ως ένα πεζογραφικό δοκίμιο το οποίο περιγράψτε τις ενέργειες των δραστών σύμφωνα με το χαρακτήρα και το περιεχόμενο κάθε ψυχής, φέρνοντας περισσότερο από τη φύση της εποχής από το δράμα ή ποίηση. Ο Matzkowski (1998) προτείνει ότι εάν ο όρος «ρομαντισμός» προέρχεται από τους Γάλλους »,romanz«η χρήση του οποίου αναφέρεται σε όλα τα λογοτεχνικά έργα των απλών ανθρώπων. Ο όρος «ρομαντισμός» είναι επίσης συνώνυμος με τη γεύση. από τη λατινική έκφραση "lingua ρωμαϊκή«που σημαίνει λογοτεχνικά έργα της συνηθισμένης τάξης.

Το ειδύλλιο είναι ένα λογοτεχνικό έργο που αφηγείται τη ζωή ενός ή περισσότερων χαρακτήρων, ξεκινώντας από τη γέννησή του, την ενήλικη ζωή μέχρι τις συνθήκες του θανάτου του. Επιπλέον, ο ρομαντισμός ορίζεται επίσης ως λογοτεχνικό έργο που εμφανίζει μια συνεχή ακολουθία γεγονότων ο ένας τον άλλον που περιγράφει τις εμπειρίες των χαρακτήρων σε μια κατάσταση ζωής βέβαιος. Η περιγραφή της εμπειρίας μπορεί να έχει τη μορφή μιας εικόνας μιας εξωτερικής ή εσωτερικής εμπειρίας. Η Ρώμη περιγράφει επίσης το πλήρες ταξίδι του χαρακτήρα μαζί με την εμπειρία και την κοινωνική ζωή του χαρακτήρα.

Ο Γκαίτε αποκάλυψε ότι το ρομαντισμό είναι ένα λογοτεχνικό έργο που μυθιστόρημα. Επιπλέον, ο Goethe υποστηρίζει ότι ο ρομαντισμός είναι ένα έργο τέχνης βιβλιογραφία που περιγράφει γεγονότα που μπορεί να συμβούν με συνθήκες που είναι αδύνατες ή σχεδόν αδύνατες να γίνουν πραγματικότητα. Ο Goethe υποστηρίζει επίσης ότι ο ρομαντισμός είναι υποκειμενικός επειδή ο συγγραφέας θα προσπαθήσει να περιγράψει τον κόσμο σύμφωνα με τη δική του γνώμη στο λογοτεχνικό έργο. (Ανάγνωση: είδη ρομαντισμού)

1. Μυθιστόρημα

Στο Μεγάλο Ινδονησιακό Λεξικό (KBBI), ο όρος «μυθιστόρημα» ορίζεται ως μακρύς και αφηγείται μια σειρά από ιστορίες για τη ζωή ενός ατόμου με τους γύρω του, επισημαίνοντας τον χαρακτήρα και τη φύση του κάθε δράστης. Ο όρος «μυθιστόρημα», προέρχεται ετυμολογικά από την ιταλική γλώσσα, δηλαδή «novella» που σημαίνει «μια ιστορία ή ένα κομμάτι της ιστορίας». Τα περιεχόμενα του μυθιστορήματος είναι μακρύτερα και πιο περίπλοκα από τα διηγήματα (διηγήματα). Γενικά, τα μυθιστορήματα λένε για τους ηθοποιούς στην καθημερινή ζωή με όλα τα χαρακτηριστικά, τους χαρακτήρες, τα χαρακτηριστικά και τα γεγονότα που τους περιβάλλουν.

Αρκετοί εμπειρογνώμονες στον τομέα της λογοτεχνίας έχουν εκφράσει τη γνώμη τους για τη σημασία του μυθιστορήματος. Ένας από αυτούς είναι ο Jakob Sumardjo, εξέφρασε την άποψή του ότι το μυθιστόρημα είναι μια μορφή λογοτεχνίας που είναι πολύ σημαντική δημοφιλής στον κόσμο, η πιο ευρέως κυκλοφορούμενη και έντυπη λογοτεχνική μορφή λόγω της πολύ ευρείας κοινοτικής δύναμης της Δημόσιο. Ένας άλλος ειδικός, ο Paulus Tukam, εξέφρασε την άποψή του ότι το μυθιστόρημα είναι ένα λογοτεχνικό έργο με τη μορφή πεζογραφίας και έχει εγγενή στοιχεία σε αυτό. Τα εγγενή στοιχεία του μυθιστορήματος περιλαμβάνουν θέματα, χαρακτήρες ή χαρακτηρισμούς, ιστορία, σκηνικό, άποψη, στυλ γλώσσας και εντολή. Αυτό το εγγενές στοιχείο θα οικοδομήσει αργότερα ένα έργο ή μια νέα σύνθεση μέσα από την οποία θα ενσωματώσει τη δομή του λογοτεχνικού έργου.

Κατά την ανάπτυξή του, τα μυθιστορήματα συχνά εξομοιώνονται με ρομαντισμό επειδή θεωρείται ότι έχουν διάφορες ομοιότητες με την πρώτη ματιά. Ωστόσο, το ρομαντισμό και το μυθιστόρημα είναι δύο διαφορετικά λογοτεχνικά έργα. Σύμφωνα με την κατανόηση στη γερμανική λογοτεχνία, εδώ είναι μερικά πράγματα που διακρίνουν το ρομαντισμό από τα μυθιστορήματα, δηλαδή:

• Το ρομαντισμό είναι μια ιστορία που περιγράφεται εκτενώς, αφηγείται φανταστικούς χαρακτήρες ή γεγονότα. Ενώ το μυθιστόρημα είναι μια ιστορία που παρουσιάζει γεγονότα με μήκος ιστορίας που υπερβαίνει μια σύντομη ιστορία αλλά είναι μικρότερη από μια ρομαντική.
• Τα μυθιστορήματα γράφονται με πολλή χρήση ρεπερτορίου ή εξωτερικής πραγματικότητας σε ιστορικά γεγονότα

Βρίσκουμε πολλά παραδείγματα λογοτεχνικών έργων με τη μορφή μυθιστορημάτων, για παράδειγμα τα δημοφιλή μυθιστορήματα στην Ινδονησία, δηλαδή τη σειρά «Laskar» Pelangi "της Andrea Hirata, έργα του συγγραφέα Tere Liye, όπως" The Land of Bedebah "," The Moon "," A Red Ampao "και άλλα άλλα. Παραδείγματα μυθιστορημάτων που έχουν αποκτήσει διεθνή δημοτικότητα περιλαμβάνουν τη σειρά «Χάρι Πότερ» του J.K. Rowling, σειρά "Twilight" της Stephanie Mayer και πολλά άλλα.

1. Διήγημα

Σύντομη ιστορία ή συνήθως συντομευμένη σε διήγημα είναι ένα φανταστικό δοκίμιο που επαναπροσδιορίζει ένα γεγονός και συνήθως επικεντρώνεται σε έναν μόνο ηθοποιό. Jusuf Sjarif Badudu ή πιο γνωστό ως J. ΜΙΚΡΟ. Ο Badudu, ειδικός της Ινδονησίας, ορίζει τα διηγήματα ως ιστορία που οδηγεί και επικεντρώνεται μόνο σε ένα γεγονός. Επιπλέον, ο Jakobus Sumarjo ή ο Jakob Sumarjo, ένας ανθρωπιστής και πρωτοπόρος στη μελέτη της ινδονησιακής φιλοσοφίας, ορίζει τα διηγήματα ως την τέχνη ή την ικανότητα παρουσίασης ιστοριών. (ικανότητα παρουσίασης ιστορίας), στο οποίο είναι ένα ενοποιημένο σύνολο, ενοποιημένο (εστιάζοντας σε ένα μέρος ή ένα) χαρακτήρες μόνο), και δεν υπάρχουν περιττά μέρη, αλλά υπάρχουν και μέρη που είναι επίσης Πλήθος. Η έννοια του «πάρα πολύ» μέρους που εξέφρασε ο Jakob Sumarjo είναι το μέρος της ιστορίας από την πλευρά του χαρακτήρα ή το μέρος του «I-ness» που είναι πράγματι το κέντρο της ιστορίας. ιστορία για εξερεύνηση.

Ένας άλλος ορισμός των διηγήσεων σύμφωνα με τον Edgar Allan Poe, συγγραφέα. συντάκτης; καθώς και ένας κριτικός της αμερικανικής γλώσσας, ο οποίος ορίζει το διήγημα ως μια ιστορία που διαβάζεται σε μία συνεδρίαση, περίπου 30 λεπτά έως δύο ώρες, ή κάτι τέτοιο εάν δεν είναι δυνατή η ολοκλήρωση του χρόνου ανάγνωσης μυθιστόρημα. Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με τον Hans Bague Jassin ή H. ΣΙ. Jassin, συγγραφέας. συντάκτης; καθώς και κριτικοί λογοτεχνίας της Ινδονησίας, ορίζουν διηγήματα ως διηγήματα που πρέπει να έχουν τα πιο σημαντικά μέρη, δηλαδή εισαγωγή, σύγκρουση και ολοκλήρωση. Μερικά παραδείγματα διηγήσεων περιλαμβάνουν το "Memengang Spoon and Straw" του Dewi "Dee" Βιώσιμος, 'Η τελευταία μου αγάπη' του Agnes Davonar, «Old Man and the Sea» του Ernest Hemingwang, «On a Ship» του N.H. Dini, seta διάφορα παραδείγματα άλλων διηγήσεων. (Ανάγνωση: όλων των ειδών διηγήματα)

1. Ιστορία

Ο όρος «riwayat» ορίζεται ως «μια ιστορία που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά» ή «ιστορία» ή «ταμπό» στο Μεγάλο Ινδονησιακό Λεξικό (KBBI). Η ιστορία μπορεί να οριστεί ως μια ιστορία που περιέχει τις εμπειρίες της ζωής ενός ατόμου που αφαιρείται από την πραγματική ιστορία του ατόμου από τη γέννηση έως το θάνατο. Γενικά, οι χαρακτήρες που γίνονται το επίκεντρο της ιστορίας είναι διάσημες φιγούρες ή φιγούρες που έχουν επιρροή στην κοινωνία και εμπνέουν. Η ιστορία στην καθημερινή ζωή είναι πιο συχνά γνωστή ως βιογραφία ή αυτοβιογραφία. Η βιογραφία είναι μια ιστορία γραμμένη από άλλο άτομο που λέει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ενώ μια αυτοβιογραφία είναι μια ιστορία ενός χαρακτήρα που γράφτηκε από τον ίδιο τον χαρακτήρα. Ένα παράδειγμα γνωστής ιστορίας είναι το «Soeharto Anak» Χωριό «που λέει το ταξίδι ζωής του δεύτερου Προέδρου της Δημοκρατίας της Ινδονησίας, Soeharto · Το «Χίτλερ» του Ian Kershaw αφηγείται την ιστορία του ναζιστή ηγέτη κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων, του Αδόλφου Χίτλερ. «Chairul Tanjung Si Cassava» της Tjahya Gunawan Diredja που αφηγείται την ιστορία ενός από τους επιτυχημένους επιχειρηματίες της Ινδονησίας που κατέχει την Trans Corp, Chairil Tanjung. και ούτω καθεξής.

1. Κριτικοί

Σε γενικές γραμμές, η κριτική γράφει ότι κρίνει καλά ή κακά, χρήσιμα ή όχι, τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα κάποιου, είτε με τη μορφή έργων τέχνης είτε λογοτεχνικών έργων. Οι κριτικοί θα συζητήσουν και θα αξιολογήσουν τα διάφορα στοιχεία που απαρτίζουν το έργο και είναι συσκευασμένα σε ένα άρθρο. Αναφερόμενος στον ορισμό στο Μεγάλο Ινδονησιακό Λεξικό (KBBI), ο όρος κριτική ορίζεται ως κριτική ή κριτική απαντήσεις, μερικές φορές συνοδεύονται από περιγραφές και καλές και κακές εκτιμήσεις για ένα έργο, γνώμη και και τα λοιπά.

Φυσικά, κατά τη μεταφορά κριτικής, δεν πρέπει να είναι αυθαίρετο. Υπάρχουν πολλά σημεία αναφοράς ή βασικά στοιχεία που πρέπει να κατανοήσουμε πριν υποβάλουμε κριτική, μεταξύ άλλων,

• Επαρκής εμπειρία σε κρίσιμο υλικό.
• Γνώση και γνώση που σχετίζεται με το έργο ή το αντικείμενο που θα επικριθεί.
• Κυριαρχία της εφαρμογής κατάλληλων μεθόδων κριτικής.
• Μάστερ του μεσο ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ κριτικοί.

1. Ανασκόπηση

Ετυμολογικά, ο όρος κριτικός προέρχεται από τα λατινικά, δηλαδή «κριτικός; ή 'αναψυχή«που σημαίνει να ζυγίζεις, να κοιτάς πίσω, να ξέρεις να κρίνεις Ανατρέξτε στην έννοια στο λεξικό Big Language Ινδονησία (KBBI), ο όρος «κριτική» ορίζεται ως κριτική βιβλίου. Ωστόσο, κατά την ανάπτυξή του, οι κριτικές δεν περιορίζονται μόνο σε βιβλία, αλλά επίσης διαδίδονται σε άλλα έργα, όπως το περιεχόμενο περιοδικών, μυθιστορημάτων, Δράμα, ταινίες και ούτω καθεξής. Με βάση τον παραπάνω ορισμό, μια κριτική δεν διαφέρει πολύ από την κριτική, η οποία είναι μια ενέργεια με τη μορφή αξιολόγησης, συζήτησης, κριτικής ενός έργου.

Αυτό που διακρίνει έναν κριτικό από την κριτική είναι ότι, εκτός από το να κρίνει αν μια εργασία είναι καλή ή κακή, ο κριτικός επαναλαμβάνει επίσης τι είναι ή είναι η ουσία του έργου. Η κριτική έχει διάφορους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της παροχής α πληροφορίες ευρέως και πλήρως στον αναγνώστη ή στο κοινό σχετικά με το περιεχόμενο των αναθεωρημένων έργων (βιβλία, ταινίες κ.λπ.). Επιπλέον, το γράψιμο κριτικών στοχεύει επίσης να καλέσει τους αναγνώστες ή το κοινό να συζητήσουν και να σκεφτούν περαιτέρω τα θέματα που εγείρονται στα αναθεωρημένα έργα. Οι κριτικές γράφονται με σκοπό να δοθεί προσοχή στους αναγνώστες σχετικά με το αν ένα έργο είναι κατάλληλο για ανάγνωση, δημοσίευση ή παρακολούθηση. Τέλος, οι κριτικές έχουν ως στόχο την παροχή απαντήσεων σε ερωτήσεις από το κοινό κατά τη δημοσίευση ή προβολή ενός βιβλίου ή ταινίας. Για το λόγο αυτό, οι κριτικές συνήθως μεταδίδονται ή διαδίδονται ευρέως μέσω των υφιστάμενων ειδησεογραφικών μέσων και μέσω των κοινωνικών μέσων. Κάποιος που δίνει μια κριτική ονομάζεται αισθητήρας.

1. Εκθεση ΙΔΕΩΝ

Αναφερόμενος στον ορισμό του Μεγάλου Ινδονησιακού Λεξικού, ο όρος «δοκίμιο» ορίζεται ως δοκίμιο ή γραπτό έργο που περιλαμβάνει πεζογραφία που συζητά ένα πρόβλημα (μελέτη) με μια ματιά από την προσωπική άποψη του συγγραφέα. Ο ειδικός, Soetomo, δήλωσε επίσης το ίδιο πράγμα, ο οποίος όρισε ένα δοκίμιο ως ένα σύντομο δοκίμιο με βάση την προοπτική κάποιου στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος.

Με βάση τους δύο ορισμούς που περιγράφηκαν νωρίτερα, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το δοκίμιο επηρεάζεται έντονα από την άποψη του συγγραφέα κατά την αξιολόγηση ενός προβλήματος, έτσι ώστε η συγγραφή του δοκίμιου να περιέχει απόψεις που είναι υποκειμενικές και επιχειρηματολογικές. Αν και είναι υποκειμενικό, τα επιχειρήματα που παρουσιάζονται στο δοκίμιο πρέπει να είναι λογικά, καλά κατανοητά και να βασίζονται σε θεωρίες ή θεωρίες. δεδομένα δεδομένα και γεγονότα στον τομέα. Με αυτόν τον τρόπο, το δοκίμιο δεν θα είναι μόνο ένα φανταστικό ή φανταστικό γράψιμο από μόνο ο συγγραφέας.

Σε γενικές γραμμές, τα δοκίμια έχουν ομοιότητες με τα άρθρα που δημοσιεύονται σε εφημερίδες, με σκοπό να πείσουν το κοινό για την άποψη του συγγραφέα. για ένα ζήτημα ή με άλλα λόγια οδηγεί στην κοινή γνώμη. Η διαφορά είναι ότι τα άρθρα συντάσσονται μόνο από έναν αρχισυντάκτη, ενώ τα δοκίμια μπορούν να γραφτούν από οποιονδήποτε. σειρά μαθημάτων. Ένα παράδειγμα ενός από τα δοκίμια μπορεί να βρεθεί στον τίτλο στο γράμμα Νέα. Επιπλέον, ένα ερευνητικό άρθρο είναι επίσης ένα παράδειγμα μιας έκθεσης. (Ανάγνωση: τύποι δοκιμίων)

Αυτό είναι ένα άρθρο για νέους τύπους πεζών - ορισμούς και παραδείγματα. Μπορεί να είναι χρήσιμο.