Πρόσθετα: Ορισμός, Ιδιότητες, Είδη και Επιπτώσεις

Πρόσθετα: Ορισμός, Ιδιότητες, Είδη και Επιπτώσεις – Σε αυτή τη συζήτηση, θα εξηγήσουμε για τα πρόσθετα στα τρόφιμα. Το οποίο περιλαμβάνει την κατανόηση των προσθέτων στα τρόφιμα, τη φύση των προσθέτων, τα διάφορα πρόσθετα, τον αντίκτυπο της χρήσης προσθέτων με έναν πλήρη και ελαφρύ τρόπο. Για περισσότερες λεπτομέρειες, δείτε προσεκτικά την κριτική παρακάτω.

Πρόσθετα: Ορισμός, Ιδιότητες, Είδη και Επιπτώσεις

Ας το συζητήσουμε πλήρως ξεκινώντας πρώτα από τη σημασία του.

Ορισμός των πρόσθετων τροφίμων

Τα πρόσθετα τροφίμων είναι χημικές ουσίες που προστίθενται στα τρόφιμα με στόχο τη βελτίωση της ποιότητάς τους που περιλαμβάνει γεύση, εμφάνιση, χρώμα, ανθεκτικότητα και άλλα.

Υπάρχουν πολλά είδη τροφίμων που καταναλώνουμε στην καθημερινή ζωή. Στην αρχαιότητα, όταν η τεχνολογία τροφίμων δεν είχε ακόμη αναπτυχθεί, τα επεξεργασμένα τρόφιμα και ποτά δεν αναπτύχθηκαν πολύ. Για παράδειγμα, στο παρελθόν οι άνθρωποι έφτιαχναν ψωμί μόνο με τα βασικά συστατικά αλεύρι, μαγιά και νερό.

Αλλά στις μέρες μας δεν αρκεί μόνο με αυτό το κύριο συστατικό, γιατί χρειάζεστε ακόμα πρόσθετα συστατικά άλλα, όπως αρωματικές ύλες ή αρώματα (πρόσθετα συστατικά για να κάνουν μια συγκεκριμένη γεύση και άρωμα) καθώς και χρωστικά υλικά. Έτσι, όταν τα επεξεργασμένα τρόφιμα μεταποιούνται σε αυτά τα τρόφιμα, έχουν προστεθεί χημικές ουσίες για συγκεκριμένους σκοπούς.

Πολλά πρόσθετα τροφίμων χρησιμοποιούνται σήμερα από τους κατασκευαστές σε κάθε προϊόν τους. Αυτό φυσικά καθιστά πιο δύσκολο για εμάς ως καταναλωτές να επιλέξουμε τρόφιμα ή συστατικά τροφίμων που δεν περιέχουν πρόσθετα τροφίμων.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η χρήση προσθέτων στα τρόφιμα δεν μπορεί ποτέ να αποφευχθεί γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται η λειτουργία τους στη διαδικασία παρασκευής αυτών των τροφίμων. Επίσης, δεν είναι όλα τα πρόσθετα τροφίμων επιβλαβή ή δεν έχουν θρεπτική αξία.

Υπάρχουν μερικά από αυτά τα πρόσθετα που έχουν οφέλη για το σώμα μας επειδή περιέχουν βιταμίνες ή μπορούν να αποτρέψουν τον καρκίνο. Ωστόσο, η υπερβολική χρήση προσθέτων τροφίμων μπορεί να είναι επιζήμια για την υγεία. Επομένως, η χρήση του πρέπει πάντα να ελέγχεται ώστε να ελαχιστοποιούνται οι αρνητικές επιπτώσεις.

Μέχρι τώρα, τα πρόσθετα στα τρόφιμα χρησιμοποιούνται με πιο διαφορετικούς σκοπούς, σύμφωνα με τις εξελίξεις στην τεχνολογία επεξεργασίας τροφίμων. Ακόμα κι έτσι, η χρήση προσθέτων τροφίμων σε προϊόντα τροφίμων υπόκειται σε κανόνες που πρέπει να τηρούνται ηθικά. Τα πρόσθετα που χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα πρέπει να έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. Δεν μειώνει τις βασικές ουσίες στα τρόφιμα
2. Μπορεί να διατηρήσει τη θρεπτική αξία του φαγητού
3. Ελκυστικό για τους καταναλωτές, αλλά όχι απάτη
4. Βελτιώστε ή διατηρήστε την ποιότητα των τροφίμων

Γνωρίζοντας τη λειτουργία των προσθέτων στα τρόφιμα, φαίνεται ότι είναι πράγματι πιο δύσκολο να απαλλαγούμε από τη χρήση τους. Παρόλα αυτά, υπάρχουν συνήθως δυσμενείς περιπτώσεις, δηλαδή όταν χρησιμοποιούνται πρόσθετα τροφίμων σε διαφορετικές καταστάσεις δεν πρέπει να χρειάζονται, να χρησιμοποιούνται υπερβολικά, να παραβιάζονται οι προδιαγραφές ή να χρησιμοποιούνται σκόπιμα υλικά απαγορευμένος.

Για παράδειγμα, η χρήση βόρακα και φορμαλίνης σε επεξεργασμένα τρόφιμα ή ποτά όπως γάλα, τόφου, κεφτεδάκια. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να γνωρίζουμε περισσότερα για τα διάφορα πρόσθετα στα τρόφιμα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Διάφορα είδη πρόσθετων τροφίμων

Με βάση τον Κανονισμό του Υπουργού Υγείας αριθ. 235 (1979), σχετικά με τα πρόσθετα τροφίμων μπορούν να ομαδοποιηθούν σε 14 ανάλογα με τη λειτουργία τους, συμπεριλαμβανομένων:

1. Συνεργικά αντιοξειδωτικά και αντιοξειδωτικά
2. Οξέα, ουδετεροποιητές και ρυθμιστικά διαλύματα
3. Αντιπηκτικό
4. Ενζυμο
5. χλωρίνη και χλωρίνη
6. Τεχνητά γλυκαντικά
7. Ενισχυτικό διατροφής
8. Συντηρητικό
9. σκληρυντικό
10. Γαλακτωματοποιητής, σταθεροποιητής και πυκνωτικό
11. Φυσικές και συνθετικές βαφές
12. Sequestrant
13. Αρωματικό και άρωμα
14. Άλλα πρόσθετα τροφίμων

Τα πρόσθετα τροφίμων λαμβάνονται από εκχυλίσματα φυσικών συστατικών, μπορούν επίσης να παρασκευαστούν από ορισμένες αντιδράσεις. Έτσι, γνωστά ως φυσικά πρόσθετα τροφίμων και τεχνητά πρόσθετα τροφίμων (τεχνητά).

1. Χρωστικές τροφίμων

Το να δίνετε χρώμα τροφίμων έχει μοναδικό σκοπό να βελτιώσει την εμφάνιση του φαγητού ώστε να προσελκύει περισσότερη προσοχή. Στην Ινδονησία, είναι γνωστές πολλές φυσικές βαφές, όπως φύλλα suji και φύλλα pandan (πράσινο χρώμα), κουρκουμάς (πράσινο χρώμα). κίτρινο), χρώμα μελιτζάνας (μωβ μπλε χρώμα), ζάχαρη καρύδας (καφεκόκκινο χρώμα), τσίλι και άνθη λαχανικών αστεριών (χρώμα το κόκκινο).

Αυτή η φυσική βαφή είναι πολύ ασφαλής για την ανθρώπινη υγεία, αλλά η γνώση δεν είναι η βέλτιστη, επειδή υπάρχει ακόμα μια γεύση ή άρωμα που μπορεί να επηρεάσει τη γεύση και το άρωμα του αρχικού φαγητού.

Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, έχουν κατασκευαστεί πολλές συνθετικές βαφές τροφίμων. Για παράδειγμα: ηλιοβασίλεμα κίτρινο FCF (πορτοκαλί), GB violet (μωβ), tartazine (κίτρινο), indigo carmine (μπλε). Ωστόσο, η τιμή αυτής της συνθετικής χρωστικής τροφίμων είναι πιο ακριβή, επομένως υπάρχουν άνθρωποι που δεν ευθύνονται που το αντικατέστησε με υφαντικές βαφές σε χαμηλότερη τιμή αλλά πολύ επιβλαβή για υγεία.

Οι βαφές κλωστοϋφαντουργίας χρησιμοποιούνται συχνά για χρωστικές τροφίμων, όπως η ροδαμίνη Β (κόκκινο), το κίτρινο μετανίλ (κίτρινο). Αυτά τα υλικά μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο.

2. Γλυκαντικά Τροφίμων

Η λευκή ζάχαρη και η καστανή ζάχαρη είναι φυσικά γλυκαντικά που χρησιμοποιούνται συχνά. Ωστόσο, σε άτομα με διαβήτη (διαβήτη) και παχυσαρκία (υπέρβαρα) δεν συνιστάται η χρήση αυτού του φυσικού γλυκαντικού γιατί μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα σακχάρου και να πάρει βάρος.

Για το λόγο αυτό, διατίθενται συνθετικά γλυκαντικά χαμηλών θερμίδων όπως το κυκλαμικό και η σακχαρίνη. Ωστόσο, από τη δεκαετία του '70 η χρήση του κυκλαμικού και της σακχαρίνης έχει απαγορευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή υπάρχουν υποψίες ότι προκαλούν καρκίνο.

Ως υποκατάστατο, το 1981 η ασπαρτάμη παρασκευάστηκε ως συνθετικό γλυκαντικό το οποίο έχει επίπεδο γλυκύτητας περίπου 160 φορές μεγαλύτερο από αυτό της λευκής ζάχαρης. Η σορβιτόλη είναι ένα είδος συνθετικού γλυκαντικού που δεν διαλύεται στο στόμα και δεν καταστρέφει τα δόντια, αλλά η υπερβολική χρήση του μπορεί να προκαλέσει διάρροια.

Επί του παρόντος, έχει ανακαλυφθεί η τελευταία γενιά συνθετικών γλυκαντικών, το neotam. Αυτό το γλυκαντικό είναι ένα παράγωγο της ασπαρτάμης της οποίας η γλυκύτητα είναι 7.000 – 13.000 φορές το επίπεδο γλυκύτητας της ζάχαρης. Τουλάχιστον εκατό μελέτες έχουν αποδείξει ότι το neotam είναι ασφαλές για κατανάλωση από όλες τις ομάδες, τόσο για παιδιά, για έγκυες γυναίκες ή για διαβητικούς. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει το σχετικό επίπεδο γλυκύτητας των συνθετικών γλυκαντικών σε σχέση με τη ζάχαρη (σακχαρόζη)

3. Συντηρητικό τροφίμων

Η αλλοίωση των τροφίμων προκαλείται κυρίως από την παρουσία μικροβίων (βακτήρια, μύκητες και μαγιά). Για να διατηρήσουμε τα τρόφιμα, πρέπει να σκοτώνουμε τα μικρόβια ή να αποθηκεύουμε τα τρόφιμα σε συνθήκες όπου τα μικρόβια δεν μπορούν να αναπαραχθούν σωστά.

Η ζάχαρη και το αλάτι είναι φυσικά συντηρητικά που χρησιμοποιούνται από τα αρχαία χρόνια, όπως σε γλυκά, τουρσιά, παστά αυγά, παστά ψάρια και άλλα. Εάν τα μικρόβια έρθουν σε επαφή με ένα συμπυκνωμένο διάλυμα ζάχαρης ή αλατιού, το νερό θα ρέει από τα μικρόβια στο διάλυμα μέσω των κυτταρικών μεμβρανών τους. Για να αφυδατωθούν τα μικρόβια (έλλειψη νερού) και να πεθάνουν για να μην χαλάσει το φαγητό. Όμως, η χρήση ζάχαρης και αλατιού ως συντηρητικά μπορεί να προκαλέσει πολύ γλυκιά ή αλμυρή γεύση των τροφίμων.

Το ξύδι είναι ένα αποτελεσματικό φυσικό συντηρητικό επειδή τα μικρόβια δεν μπορούν να αναπτυχθούν καλά σε όξινες συνθήκες. Το ξύδι χρησιμοποιείται συχνά ως συντηρητικό για αγγούρια, κρεμμύδια, τσίλι και άλλα:

1. Βενζοϊκό οξύΒενζοϊκό νάτριο, που χρησιμοποιείται ως συντηρητικό για τρόφιμα και ποτά, σάλτσα τσίλι, χυμούς φρούτων, σάλτσες και σάλτσα σόγιας. Το βενζοϊκό οξύ / το βενζοϊκό νάτριο μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη βακτηρίων και ραδιοφώνου που αλλοιώνουν τα τρόφιμα.
2. Νιτρώδες νάτριο, χρησιμοποιείται ως συντηρητικό σε μπιφτέκια, λουκάνικα και κονσέρβες κρέατος. Το νιτρώδες νάτριο μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη βακτηρίων όπως το Clostridium botulinium που προκαλεί τροφική δηλητηρίαση.
3. Προπυνικό οξύ / προπινικό νάτριο, που χρησιμοποιείται ως συντηρητικό σε ψωμί και τυρί. Το προπινικό οξύ/προπινικό νάτριο μπορεί να αναστείλει την ανάπτυξη μούχλας και μαγιάς.

Η χρήση των παραπάνω συντηρητικών πρέπει πάντα να ελέγχεται γιατί η υπερβολική χρήση μπορεί να είναι επιβλαβής για την υγεία. Για παράδειγμα, το νιτρώδες νάτριο μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, ενώ το βενζοϊκό νάτριο μπορεί να προκαλέσει νευρικές διαταραχές και αλλεργίες.

4. Αρωματικό Τροφίμων

Η προσθήκη αρτυμάτων έχει στόχο να εμπλουτίσει τη γεύση του φαγητού και να δώσει γεύση σε φαγητά που δεν έχουν γεύση, όπως το παγωτό και το ζελέ. Τα φυσικά αρώματα έχουν χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα, για παράδειγμα αλάτι, ζάχαρη, καρυκεύματα, ξύδι, μπαχαρικά, κρεμμύδια και άλλα.

Για να ενισχύσετε ή να τονίσετε τη γεύση ορισμένων συστατικών τροφίμων, όπως κρέας, λαχανικά, ζυμαρικά, ψάρια, και άλλα πιάτα χρησιμοποιούν συνθετικά αρώματα όπως MSG (γλουταμινικό μονονάτριο) ή MSG. Δίνοντας 0,1% MSG μπορεί να κάνει ένα φαγητό πιο νόστιμο. Η υπερβολική χρήση του MSG μπορεί να προκαλέσει δύσπνοια, ζάλη, πόνο στο στήθος και κόπωση. Τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας ονομάζονται σύνδρομο κινέζικου εστιατορίου.

Έτσι έχει εξηγηθεί για Πρόσθετα: Ορισμός, Ιδιότητες, Είδη και Επιπτώσεις, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσθέσει τη διορατικότητα και τις γνώσεις σας. Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη και μην ξεχάσετε να διαβάσετε άλλα άρθρα.