Ιστορικό για την αναγκαστική καλλιέργεια: Στόχοι, κανόνες, βασικές διατάξεις και οι επιπτώσεις τους

Ιστορικό της Αναγκαστικής Καλλιέργειας: Σκοπός, Κανόνες, Βασικές Διατάξεις και Επιπτώσεις – Σ'αυτή την περίπτωση Σχετικά με τη γνώση.co.id θα συζητήσει το παρασκήνιο της αναγκαστικής φύτευσης και φυσικά για άλλα πράγματα που επίσης το καλύπτουν. Ας δούμε μαζί τη συζήτηση στο παρακάτω άρθρο για να την κατανοήσουμε καλύτερα.

---

Ιστορικό για την αναγκαστική καλλιέργεια: Στόχοι, κανόνες, βασικές διατάξεις και οι επιπτώσεις τους

---

Η αναγκαστική καλλιέργεια ή συχνά γνωστή ως cultuurstelsel είναι μια από τις ολλανδικές αποικιακές πολιτικές που είχε τεράστιο αντίκτυπο στον ινδονησιακό λαό.

Η αναγκαστική καλλιέργεια είναι ένας κανονισμός που εκδόθηκε από τον Γενικό Κυβερνήτη Johannes Van den Bosch το 1830, ο οποίος απαιτεί από κάθε χωριό να διαθέσει ένα μέρος της γης του (20%) για τη φύτευση εξαγωγικών προϊόντων, ιδίως καφέ, ζαχαροκάλαμου και ταρούμι (τιλάπια). Αυτές οι καλλιέργειες θα πωλούνταν στην αποικιακή κυβέρνηση σε καθορισμένη τιμή και οι καλλιέργειες θα παραδίδονταν στην αποικιακή κυβέρνηση.

Οι χωρικοί που δεν έχουν γη πρέπει να εργάζονται 75 ημέρες το χρόνο (20%) σε κρατικούς κήπους που αποτελούν ένα είδος φόρου. Στην πράξη, ο κανονισμός αυτός δεν είχε νόημα γιατί ήταν υποχρεωτικό για όλες τις γεωργικές εκτάσεις να φυτεύονται με εξαγώγιμες καλλιέργειες και οι αποδόσεις παραδόθηκαν στην ολλανδική κυβέρνηση.

Οι περιοχές που χρησιμοποιούνται για πρακτικές cultuurstelstel εξακολουθούν να υπόκεινται σε φόρο. Οι κάτοικοι που δεν διαθέτουν γεωργική γη υποχρεούνται να εργαστούν για ένα ολόκληρο έτος σε γεωργική γη.

Η αναγκαστική καλλιέργεια ήταν η πιο εκμεταλλευτική εποχή στις οικονομικές πρακτικές των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών. Αυτό το σύστημα αναγκαστικής καλλιέργειας ήταν πολύ πιο σκληρό και σκληρότερο από το μονοπωλιακό σύστημα VOC, επειδή υπήρχε στόχος δημιουργίας κρατικών εσόδων που πραγματικά χρειαζόταν η κυβέρνηση.

Οι αγρότες που κατά την εποχή των VOC έπρεπε να πουλήσουν ορισμένα εμπορεύματα στις VOC, τώρα πρέπει να καλλιεργήσουν ορισμένες καλλιέργειες και να τις πουλήσουν σε τιμές που καθορίζονται στην κυβέρνηση. Ήταν αυτό το περιουσιακό στοιχείο της αναγκαστικής καλλιέργειας που συνέβαλε σημαντικά στο κεφάλαιο κατά τη χρυσή εποχή των Ολλανδών φιλελεύθερων αποικιοκρατών των Ανατολικών Ινδιών το 1835 έως το 1940.

Η αναγκαστική καλλιέργεια ήταν μια πολιτική που ανάγκασε τον πληθυσμό των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών να φυτέψει εξαγωγικές καλλιέργειες. Αυτά τα φυτά πρέπει στη συνέχεια να πωληθούν στις Κάτω Χώρες σε μια συγκεκριμένη τιμή και όχι σε άλλα μέρη.

Οι χωρικοί που δεν είχαν γη έπρεπε να εργάζονται σε κήπους που ανήκαν στην ολλανδική κυβέρνηση ή σε άλλους ιδιοκτήτες. Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν φτηνοί εργάτες με κακές συνθήκες εργασίας.

Με την υψηλή παραγωγή αυτών των εξαγωγικών προϊόντων, η ολλανδική κυβέρνηση ελπίζει να τα πουλήσει στην ευρωπαϊκή αγορά σε υψηλές τιμές.

Αυτό το πρόγραμμα στοχεύει να δημιουργήσει χρήματα για το ολλανδικό κράτος προκειμένου να υποστηρίξει την αποικιοκρατία στις ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες και την ευημερία του λαού της. Με αυτό το μεγάλο χρηματικό ποσό, η ολλανδική κυβέρνηση μπόρεσε να πληρώσει τα χρέη της, να δημιουργήσει υποδομές και να επεκτείνει την αποικιακή της αυτοκρατορία.

Η αναγκαστική καλλιέργεια (cultuurstelsel) είναι ένα σύστημα ή κανονισμός που εφαρμόζεται από την ολλανδική αποικιακή κυβέρνηση στον πληθυσμό για τη φύτευση καλλιεργειών ορισμένα είδη που είναι ιδιαίτερα εμπορεύσιμα στη διεθνή αγορά και των οποίων τα φυτικά προϊόντα πρέπει να παραδοθούν στην ολλανδική αποικιακή κυβέρνηση μέσω ενδιάμεσων αρχών τοπικός.

Κατά τη διάρκεια αυτού του συστήματος αναγκαστικής καλλιέργειας, οι κάτοικοι ήταν υποχρεωμένοι να φυτεύουν διάφορες καλλιέργειες όπως ζαχαροκάλαμο, καφέ, τσάι, και τιλάπια γιατί αυτά τα φυτά έχουν πολύ υψηλή αξία πώλησης, ειδικά στην αγορά Ευρώπη. Εκτός από αυτό, το σύστημα αυτό ρυθμίζει επίσης το σύστημα φόρου γης που πρέπει να καταβάλλεται με τη μορφή καλλιέργειες των κατοίκων της περιοχής.

Αυτό το σύστημα είναι ένας συνδυασμός του συστήματος VOC που εφαρμόζεται στη Δυτική Ιάβα, με το σύστημα φόρου γης. Αυτό το σύστημα ήταν το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που εκδόθηκε από τον Van den Bosch ο οποίος εκείνη την εποχή υπηρετούσε ως Γενικός Κυβερνήτης των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών.

---

Ιστορικό στην Εφαρμογή του Συστήματος Αναγκαστικής Καλλιέργειας

Ο ολλανδικός πόλεμος με τον πρίγκιπα Ντιπονεγκόρο ήταν μια από τις αιτίες της πολιτικής της Αναγκαστικής Καλλιέργειας. Γενικά, το υπόβαθρο για την εφαρμογή της αναγκαστικής καλλιέργειας από τους Ολλανδούς στην Ινδονησία ήταν επειδή η χώρα χρειαζόταν χρήματα για να ξεπληρώσει τα χρέη για να αποφύγει τη χρεοκοπία. Το πολύ υψηλό ολλανδικό χρέος προκαλείται από πολλά πράγματα, όπως:

• Στην Ευρώπη, η Ολλανδία ενεπλάκη σε πολέμους την εποχή της ακμής του Ναπολέοντα, οι οποίοι κόστισαν πολλά χρήματα.
• Ο βελγικός πόλεμος της ανεξαρτησίας έληξε με το χωρισμό του Βελγίου από την Ολλανδία το 1830.
• Η εμφάνιση του πολέμου Diponegoro (1825 έως 1830) που ήταν η πιο ακριβή αντίσταση των αποικιακών λαών για την Ολλανδία. Ο πόλεμος του Diponegoro κόστισε ± 20.000.000 φιορίνια.
• Το ολλανδικό δημόσιο ταμείο είναι άδειο και το χρέος που βαρύνει η Ολλανδία είναι τεράστιο.
• Τα έσοδα από την καλλιέργεια καφέ δεν είναι πολλά.
• Διακοπή παραγωγής εξαγωγικών καλλιεργειών κατά το σύστημα μίσθωσης γης.
• Αποτυχία μετά την εφαρμογή των φιλελεύθερων ιδεών του 1816 έως το 1830 στην εκμετάλλευση των αποικιών για να δώσει στις αποικίες ένα τεράστιο πλεονέκτημα έναντι της μητρικής χώρας.
• Υπήρξαν πολλές εξεγέρσεις από Ινδονήσιους μαχητές της ανεξαρτησίας σε διάφορα μέρη του αρχιπελάγους
• Οι εμπορικές πρακτικές και το μονοπώλιο στα μπαχαρικά και τον καφέ στο αρχιπέλαγος δεν απέφεραν αρκετά χρήματα για τους Ολλανδούς
• Όπου η ατμόσφαιρα της κυβέρνησης μεταξύ 1816-1830 στην Ιάβα απέτυχε να αποφέρει πολλά κέρδη και ταμεία για τη μητρική χώρα.
• Εκεί όπου το ολλανδικό εμπόριο και η ναυτιλία μέσω της εταιρείας N.H.M (Nederlansche Hwendels Maatschappij) που ιδρύθηκε το 1824 γνώρισε οπισθοδρόμηση. Η εταιρεία ασχολείται με το εμπόριο, τη ναυπηγική και τη χορήγηση δανείων σε άλλα μέρη με σκοπό την ανοικοδόμηση της οικονομίας της Ολλανδίας.

Αυτοί οι παράγοντες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καταστροφή της ολλανδικής οικονομίας. Η χώρα που έλεγχε αρχικά το ασιατικό εμπόριο, έγινε ένα από τα ευρωπαϊκά εμπορικά κέντρα και έχει ένα πολύ σταθερό οικονομικό σύστημα, είναι σε τεράστιο χρέος.

Εκείνη την εποχή, το ολλανδικό ταμείο δεν ήταν αρκετό για να διατηρήσει τις αποικίες του στην Ινδονησία και την περιοχή της Καραϊβικής που ήταν πολύ διάσπαρτη. Επιπλέον, η χώρα δεν μπόρεσε επίσης να διαθέσει κεφάλαια για την ανοικοδόμηση μετά τον πόλεμο.

Αυτή η έλλειψη μετρητών προκλήθηκε από τη βελγική επανάσταση όπου ήθελαν την ανεξαρτησία από την Ολλανδία. Οι Βέλγοι αντάρτες με την υποστήριξη του γαλλικού στρατού κατάφεραν να νικήσουν την Ολλανδία και να αναγνωριστούν ως ανεξάρτητη χώρα από τις ευρωπαϊκές χώρες. Τέλος, η Ολλανδία παραδέχτηκε την ήττα και επικύρωσε επίσης τη βελγική ανεξαρτησία μέσω της συμφωνίας του Λονδίνου.

Επιπλέον, η Ολλανδία πάλεψε επίσης πολύ στις αποικίες της ενάντια στους αντάρτες. Ειδικά, η εξέγερση που ξεκίνησε από τον πρίγκιπα Ντιπονέγκορο.

Αυτή η χώρα έπρεπε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να πληρώσει μισθοφόρους, να προσλάβει τοπικά στρατεύματα και να πληρώσει ντόπιους βασιλιάδες για να μειώσει την εξέγερση.

Η ολλανδική αποικιακή αυτοκρατορία, η οποία υποτίθεται ότι θα παρήγαγε πολλά χρήματα, σύμφωνα με το σύνθημα χρυσός, δόξα, ευαγγέλιο, στην πραγματικότητα ξόδεψε πολλά χρήματα. Στην πραγματικότητα, η Ινδονησία είναι πολύ πλούσια σε φυσικούς πόρους, τόσο βιολογικούς όσο και μη.

Ως εκ τούτου, απαιτείται μια πηγή εισοδήματος που να μπορεί γρήγορα να δημιουργήσει χρήματα και να προσφέρει εισόδημα για το ολλανδικό κράτος.

---

Βασικές Διατάξεις του Συστήματος Αναγκαστικής Καλλιέργειας

Οι κύριες διατάξεις του συστήματος αναγκαστικής καλλιέργειας στην Ινδονησία ρυθμίζονται στην Ολλανδική Κρατική Εφημερίδα (Staatsblad) Νο. 22 του 1834. Ο κανονισμός αναφέρει:

• Οι κάτοικοι καλούνται να φυτέψουν το ένα πέμπτο της γης τους με φυτά που απαιτεί η κυβέρνηση.
• Η γη απαλλάσσεται από απαιτήσεις για φόρο γης.
• Η γη θα δουλεύεται για το ένα πέμπτο του έτους (66 ημέρες το χρόνο)
• Όλοι οι επενδυτικοί κίνδυνοι βαρύνουν την κυβέρνηση.
• Τα προϊόντα από αυτά τα υποχρεωτικά εργοστάσια πρέπει να μεταφερθούν στο εργοστάσιο τα ίδια και να λάβουν αποζημίωση από την κυβέρνηση.
• Η υπέρβαση της απαιτούμενης απόδοσης θα επιστραφεί πλήρως από την κυβέρνηση.
• Ο χρόνος φύτευσης αυτής της υποχρεωτικής καλλιέργειας δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερος από το έργο της φύτευσης ρυζιού.
• Όσοι δεν έχουν γη θα υποχρεωθούν να εργαστούν σε κρατικές φυτείες για περισσότερες από 60 ημέρες.

---

Σκοπός Διαμόρφωσης Συστήματος Αναγκαστικής Καλλιέργειας

Γενικά, ο κύριος σκοπός της εφαρμογής του συστήματος αναγκαστικής καλλιέργειας από τους Ολλανδούς στην Ινδονησία ήταν η αναπλήρωση του ολλανδικού κρατικού ταμείου. Αναλυτικά, οι ακόλουθοι είναι μερικοί από τους στόχους της ίδρυσης αυτού του συστήματος αναγκαστικής καλλιέργειας στην Ινδονησία:

• Γεμίζοντας το άδειο ολλανδικό κρατικό ταμείο
• Ανοικοδόμηση υποδομών στην Ολλανδία που καταστράφηκε από τον πόλεμο
• Συγκέντρωσε κεφάλαια για την ενίσχυση του στρατού και της αποικιακής διοίκησης στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες και την Καραϊβική
• Πληρώνοντας τα χρέη που ανήκαν στους Ολλανδούς επειδή έπρεπε να πολεμήσουν την εξέγερση των Ινδονήσιων μαχητών ανεξαρτησίας

Μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι εκείνη την εποχή, η Ολλανδία βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας γιατί χτυπήθηκε από πολλές διαδοχικές κακοτυχίες. Για να αποφύγει τη χρεοκοπία, αυτή η χώρα αναγκάζει την Ινδονησία ως μια από τις αποικίες της να εργαστεί σκληρά για να ξεπληρώσει τα χρέη της.

Αυτό έγινε αναγκάζοντας τον ινδονησιακό λαό να φυτεύει μπαχαρικά και άλλα προϊόντα εξαγωγής. Στη συνέχεια, αυτό το εμπόρευμα θα ελέγχεται από τους Ολλανδούς με μονοπωλιακό καθεστώς, ώστε μόνο αυτοί να μπορούν να το αγοράζουν και να το μεταπωλούν στην ευρωπαϊκή αγορά.

---

Οι Κανόνες Καλλιέργειας

Οι βασικοί κανόνες της αναγκαστικής καλλιέργειας περιέχονται στην Staatblad του 1834 (Εφημερίδα της Πολιτείας). 22 που νομιμοποιήθηκε λίγα χρόνια μετά την πραγματοποίηση της αναγκαστικής καλλιέργειας. Υπάρχουν αρκετοί κανόνες στο φύλλο που περιλαμβάνουν:

Θα συναφθούν συμφωνίες με τους κατοίκους για να τους παρέχεται ένα μέρος της γης τους για την καλλιέργεια εξαγωγικών καλλιεργειών που μπορούν να πωληθούν στην ευρωπαϊκή αγορά.
Η γεωργική γη που παρέχεται από κατοίκους δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα πέμπτο της γεωργικής γης που ανήκει σε χωρικούς.
Η εργασία που απαιτείται για την καλλιέργεια αυτών των καλλιεργειών δεν πρέπει να υπερβαίνει την εργασία που απαιτείται για την καλλιέργεια ρυζιού.
Η γη που παρέχεται από τους κατοίκους είναι απαλλαγμένη από φόρο γης.
Τα αποτελέσματα αυτών των εργοστασίων υποβλήθηκαν στην ολλανδική κυβέρνηση των Ανατολικών Ινδιών. Αν το τίμημα εκτιμηθεί ότι ξεπερνά τον φόρο γης που πρέπει να πληρώσει ο λαός, τότε η υπέρβαση δίνεται στους κατοίκους.
Οι αποτυχίες των καλλιεργειών που δεν οφείλονται σε υπαιτιότητα των αγροτών θα είναι ευθύνη της κυβέρνησης
Για όσους δεν έχουν γη, θα απασχολούνται σε φυτείες ή εργοστάσια που ανήκουν στο δημόσιο για 65 ημέρες κάθε χρόνο.

Γενικά, αν προσέξουμε, αυτοί οι κανονισμοί δεν φαίνονται πολύ επιβαρυντικοί και επιζήμιοι για τους κατοίκους των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών.

Μπορούμε να δούμε ότι η γη που παρέχεται δεν είναι μεγαλύτερη από το ένα πέμπτο της γης του χωριού. Αυτό σημαίνει ότι οι αγρότες μπορούν ακόμα να καλλιεργούν καλλιέργειες κανονικά, επειδή μόνο το 1/5 της γης τους χρησιμοποιείται για αναγκαστική καλλιέργεια.

Επιπλέον, οι αποτυχίες των καλλιεργειών θα βαρύνουν επίσης την κυβέρνηση, μειώνοντας έτσι την επιβάρυνση των αγροτών. Οι κάτοικοι που δεν έχουν γη θα απασχοληθούν επίσης σε ολλανδικές φυτείες, δημιουργώντας έτσι ευκαιρίες απασχόλησης για όσους είναι σήμερα άνεργοι.

Η γη που παραχωρείται στην Cultuurstelsel απαλλάσσεται επίσης από τον φόρο γης. Έτσι, μειώνεται η επιβάρυνση που πρέπει να επωμιστούν οι αγρότες. Ωστόσο, η πραγματικότητα της εφαρμογής της αναγκαστικής καλλιέργειας στην Ινδονησία εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο όμορφη όσο αυτοί οι κανονισμοί.

---

Επιπτώσεις του Συστήματος Καλλιέργειας

Ακολουθούν δύο (2) επιπτώσεις του συστήματος αναγκαστικής καλλιέργειας, όπως:

• Για την Ολλανδία

Για την Ολλανδία περιλαμβάνει διάφορες επιπτώσεις, ως εξής:

• • Αυξήθηκαν οι εξαγωγικές αποδόσεις των καλλιεργειών από αποικιακές χώρες και πωλήθηκαν από τους Ολλανδούς στην αγορά της Ευρώπης.
  • Μεγαλύτερα κέρδη είχαν οι ολλανδικές ναυτιλιακές εταιρείες, που αρχικά μεγάλωσαν και έπεσαν μετά την αναγκαστική φύτευση.
  • Το εργοστάσιο ζάχαρης που αρχικά παρείχε ο κινεζικός ιδιωτικός τομέας αναπτύχθηκε στη συνέχεια και από τους Ολλανδούς.
  • Η Ολλανδία έχει μεγάλο κέρδος από τον κουλοχέρη. Το πρώτο κέρδος αναγκαστικής καλλιέργειας το 1834 ανήλθε σε 3 εκατομμύρια φιορίνια, τον επόμενο χρόνο ήταν περίπου 12 εκατομμύρια με 18 εκατομμύρια φιορίνια.

• Για την Ινδονησία

Για την Ινδονησία υπάρχουν επιπτώσεις, ως εξής:

• • Αρνητικό αντίκτυπο
    • Παρατεταμένη φτώχεια και σωματική και ψυχική ταλαιπωρία.
    • Η γεωργία, ιδιαίτερα το ρύζι, γνώρισε πολλές αποτυχίες των καλλιεργειών.
    • Η πείνα και ο θάνατος συνέβησαν παντού όπως συνέβη στο Cirebon το 1834 ως αποτέλεσμα της συγκομιδής
    • πρόσθετος φόρος με τη μορφή ρυζιού. Στο Demak (1884) και στο Grobogan (1849 έως 1850) ως αποτέλεσμα
    • αποτυχία των καλλιεργειών.
    • Ο πληθυσμός της Ινδονησίας μειώνεται.
    • Βαριά φορολογική επιβάρυνση.
  • Θετική επίδραση
    • Οι Ινδονήσιοι γνωρίζουν την τεχνική της φύτευσης νέων τύπων φυτών.
    • Ο λαός της Ινδονησίας γνωρίζει εμπορικές καλλιέργειες με εξαγωγικό προσανατολισμό.

Έτσι η κριτική από Σχετικά με τη γνώση.co.id σχετικά με Ιστορικό της Αναγκαστικής Καλλιέργειας, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσθέσει στη διορατικότητα και τις γνώσεις σας. Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη και μην ξεχάσετε να διαβάσετε άλλα άρθρα.