Το Σύνταγμα είναι: Ορισμός, Λειτουργία, Σκοπός, Τύπος, Πεδίο εφαρμογής και Ιστορία

Το Σύνταγμα είναι: Ορισμός, Λειτουργία, Σκοπός, Τύπος, Πεδίο εφαρμογής και Ιστορία – Τι σημαίνει σύνταγμα; Σ'αυτή την περίπτωση Σχετικά με τη γνώση.co.id θα συζητήσει αν είναι το σύνταγμα και τα πράγματα που το περιβάλλουν. Ας δούμε μαζί τη συζήτηση στο παρακάτω άρθρο για να την κατανοήσουμε καλύτερα.

Το Σύνταγμα είναι: Ορισμός, Λειτουργία, Σκοπός, Τύπος, Πεδίο εφαρμογής και Ιστορία

---

Μια χώρα ή μια κυβέρνηση πρέπει να έχει σύνταγμα ή σύνταγμα, ένα από τα οποία είναι το μέρος όπου η χώρα στέκεται σταθερά. Γιατί χωρίς σύνταγμα μια χώρα δεν έχει κατευθυντήριες γραμμές.

Στο συνταγματικό σύστημα της Δημοκρατίας της Ινδονησίας, το σύνταγμα ορίζεται ως Σύνταγμα. Το Σύνταγμα μπορεί να ερμηνευθεί ως οι βασικές ρυθμίσεις και οι οποίες περιέχουν τις κύριες διατάξεις και γίνονται πηγή νομοθεσίας.

Το σύνταγμα είναι το σύνολο των κανόνων, γραπτών και άγραφων, που ρυθμίζουν με δεσμευτικό τρόπο τον τρόπο οργάνωσης μιας κυβέρνησης σε μια κρατική κοινωνία. Το σύνταγμα είναι ένα πρότυπο της πολιτικής και οι νόμοι που διαμορφώνονται στην κυβέρνηση του κράτους κωδικοποιούνται συνήθως ως γραπτά έγγραφα. Αυτός ο νόμος δεν ρυθμίζει λεπτομερείς καταστάσεις, αλλά καθορίζει μόνο τις αρχές που αποτελούν τη βάση για άλλους κανονισμούς.

---

Ορισμός του Συντάγματος Σύμφωνα με τους Εμπειρογνώμονες

Ακολουθούν ορισμένοι ορισμοί του συντάγματος σύμφωνα με τους ειδικούς, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

Ελισάβετ. ΝΤΟ. Περιπατώ εντός ύδατος

Το σύνταγμα είναι ένα κείμενο που περιγράφει το πλαίσιο και τα κύρια καθήκοντα μιας κυβερνητικής υπηρεσίας σε μια χώρα και καθορίζει τις κατευθυντήριες αρχές για το έργο του φορέα.

KC. Wheare

Το σύνταγμα είναι ολόκληρο το σύστημα κρατικής διοίκησης σε μια απομακρυσμένη περιοχή με τη μορφή μιας συλλογής στυλ που διαμορφώνουν και διαχειρίζονται την πολιτειακή κυβέρνηση

Χέρμαν Χέλερ

Herman Heller, το σύνταγμα έχει μεγαλύτερη σημασία από τον Βασικό Νόμο. Το σύνταγμα δεν είναι μόνο νομικό αλλά και κοινωνιολογικό και πολιτικό.

Ο Herman Heller χωρίζει το σύνταγμα σε τρεις έννοιες, και συγκεκριμένα:

• Ένα κοινωνιολογικό πολιτικό σύνταγμα, δηλαδή ένα σύνταγμα που αντανακλά την πολιτική ζωή του πληθυσμού.
• Το σύνταγμα είναι νομικό, δηλαδή το σύνταγμα είναι ένας ενιαίος κανόνας που ζει μέσα στην κοινωνία.
• Συντάγματα που είναι πολιτικού χαρακτήρα, δηλαδή συντάγματα γραμμένα σε ένα από τα κείμενα ως νόμοι.

VOIR. ισχυρός

Σύμφωνα με το CF. Στερεό, το σύνταγμα είναι ένα σύνολο θεμελίων που βασίζεται στον αντίκτυπο της κυβέρνησης, στα δικαιώματα που διέπονται και στις σχέσεις μεταξύ των δύο που ρυθμίζονται.

Σρι Σοεμάντρι

Το σύνταγμα είναι ένα κείμενο που περιέχει ένα κρατικό κτίριο και τα θεμέλια του κρατικού κυβερνητικού συστήματος.

Ρίτσαρντ Σ. Κέι

Το σύνταγμα είναι η εφαρμογή των κανόνων δικαίου ή του κράτους δικαίου στη σχέση κοινωνίας και κυβέρνησης. Ο συνταγματισμός δημιουργεί μια κατάσταση που μπορεί να καλλιεργήσει ένα αίσθημα ασφάλειας, επειδή υπάρχουν όρια στις κυβερνητικές εξουσίες που απαιτήθηκαν εκ των προτέρων.

Καλάθι Τ. Φρίντριχ

Το σύνταγμα είναι ένα σύνολο δραστηριοτήτων που δημιουργούνται από το όνομα του λαού, αλλά υπόκεινται σε ορισμένους περιορισμούς και ελπίζουμε να είναι διασφαλίσει ότι οι εξουσίες που επιθυμεί η κυβέρνηση δεν χρησιμοποιούνται κατάχρηση από τους ανθρώπους που της έχουν ανατεθεί Βασιλεία.

Πρβλ. ισχυρός

Το σύνταγμα είναι ένα σύνολο αρχών που ρυθμίζουν, καθορίζουν την κυβέρνηση και τις εξουσίες της, τα δικαιώματα των διοικούμενων, στη συνέχεια και τη σχέση μεταξύ της κυβέρνησης και των διοικούμενων.

Chairul Anwar

Το σύνταγμα είναι ο πρωταρχικός νόμος σχετικά με την κυβέρνηση σε μια χώρα με τις θεμελιώδεις αξίες της.

Λόρδος Τζέιμς Μπράις

Το σύνταγμα είναι το πλαίσιο της κοινωνίας στον κόσμο της πολιτικής που διέπεται από το νόμο, όπου ο νόμος καθορίζει από κοινού διάφορους θεσμούς που έχουν αναγνωρισμένες λειτουργίες και δικαιώματα.

Μίριαμ Μπουντιάρτζο

Το σύνταγμα είναι ένας χάρτης που δηλώνει τα ιδανικά ενός έθνους και τη βασική οργάνωση ενός από τα έθνη. Περιλαμβάνει τους κύριους και κύριους κανονισμούς που σχετίζονται με την κατανομή των εξουσιών, ιδανικά του κράτους, κρατική ιδεολογία, νόμοι, κυριαρχία πολιτικών άρθρων, οικονομία και άλλα και τα λοιπά.

---

Συνταγματικές Λειτουργίες

• Περιορισμός της εξουσίας της κυβέρνησης για να μην ενεργεί αυθαίρετα ώστε να προστατεύονται και να διοχετεύονται τα δικαιώματα των πολιτών (συνταγματισμός).
• Ως πιστοποιητικό γέννησης μιας χώρας (πιστοποιητικό γέννησης ενός νέου κράτους).
• Ως ανώτατη πηγή δικαίου.
• Ως μέσο περιορισμού της ισχύος.
• Ως εθνική ταυτότητα και σύμβολο.
• Προστάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών μιας χώρας.
• Μέσα μηχανικής και κοινοτικής ανανέωσης (κοινωνική μηχανική ή κοινωνική μεταρρύθμιση).
• Μέσα κοινοτικού ελέγχου (κοινωνικός έλεγχος).
• Ενοποιητική συμβολική λειτουργία (σύμβολο ενότητας).
• Συμβολική λειτουργία ως κέντρο της τελετής (κέντρο τελετής)
• Η συμβολική λειτουργία αναφοράς στην ταυτότητα και το μεγαλείο του έθνους (identity of nation).

---

Συνταγματικός Σκοπός

• Ο περιορισμός της εξουσίας του ηγεμόνα για να μην ενεργεί αυθαίρετα σημαίνει χωρίς περιορισμό της εξουσίας του ηγεμόνα, το σύνταγμα δεν έχει να κάνει με την καλή λειτουργία και είναι πιθανό η εξουσία του άρχοντα να είναι αχαλίνωτη και να είναι επιζήμια πολλοί άνθρωποι.
• Η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σημαίνει ότι κάθε ηγεμόνας έχει το δικαίωμα να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα άλλων εκκλησιών και το δικαίωμα να έχει νομική προστασία κατά την άσκηση των δικαιωμάτων του.
• Κατευθυντήριες γραμμές για τη διοίκηση του κράτους σημαίνει ότι χωρίς την παρουσία κατευθυντήριων γραμμών για το κρατικό σύνταγμα, το kindertageseinrichtung δεν θα σταθεί σταθερά.

---

Τύποι Συνταγμάτων

Υπάρχουν διάφοροι τύποι συνταγμάτων, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

Γραπτά και Άγραφα

• Ένα γραπτό σύνταγμα είναι ένα σύνταγμα με τη μορφή εγγράφου που έχει μια «ειδική ιερότητα» στη διαδικασία διατύπωσης. Ένα γραπτό σύνταγμα είναι επίσης ένα όργανο που προετοιμάζουν οι συντάκτες για όλες τις πιθανότητες που θεωρούνται ότι θα προκύψουν κατά την εφαρμογή του.
• Ένα άγραφο σύνταγμα είναι ένα σύνταγμα που αναπτύσσεται περισσότερο στη βάση των ηθών παρά του γραπτού νόμου. Ένα άγραφο σύνταγμα στη διατύπωσή του δεν απαιτεί μακρά διαδικασία, για παράδειγμα στον καθορισμό απαρτίας, υπόδειγμα αλλαγές (τροποποιήσεις ή ανανεώσεις) και διαδικασίες για αλλαγές (δημοψηφίσματα, συμβάσεις ή ίδρυση ειδικού ιδρύματος).

Ευέλικτο και άκαμπτο

• Ένα σύνταγμα που μπορεί να αλλάξει ή να τροποποιηθεί χωρίς ειδικές διαδικασίες λέγεται ότι είναι ένα ευέλικτο σύνταγμα.
• Τα συντάγματα που απαιτούν ειδικές διαδικασίες για αλλαγές ή τροποποιήσεις είναι άκαμπτα συντάγματα.

Υψηλά πτυχία και όχι υψηλά πτυχία

• Ένα σύνταγμα υψηλού βαθμού είναι ένα σύνταγμα που έχει την υψηλότερη θέση στο κράτος. Από την άποψη της μορφής του, αυτό το σύνταγμα υπερβαίνει τους άλλους νομοθετικούς κανονισμούς. Ομοίως, οι συνθήκες αλλαγής του είναι πολύ αυστηρές.
• Ένα άνισο σύνταγμα είναι ένα σύνταγμα που δεν έχει θέση και βαθμό όπως ένα σύνταγμα υψηλού βαθμού. Οι απαιτήσεις που απαιτούνται για την τροποποίηση αυτού του τύπου συντάγματος είναι οι ίδιες με εκείνες που απαιτούνται για την τροποποίηση άλλων κανονισμών σε επίπεδο νόμου.

Ένωση και Ενότητα

• Εάν η μορφή μιας χώρας είναι μια ένωση, τότε θα αποκτηθεί ένα σύστημα κατανομής της εξουσίας μεταξύ της κυβέρνησης του συνδικαλιστικού κράτους και της πολιτειακής κυβέρνησης. Αυτό το σύστημα κατανομής της εξουσίας ρυθμίζεται στο σύνταγμα.
• Σε ένα ενιαίο κράτος δεν βρίσκεται η κατανομή των εξουσιών, γιατί όλες οι εξουσίες του συγκεντρώνονται στην κεντρική κυβέρνηση όπως ορίζει το σύνταγμα.

Προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης και κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης

Σύμφωνα με τον C.F. Ισχυρές, υπάρχουν δύο είδη προεδρικών κυβερνήσεων στις χώρες του κόσμου σήμερα με τα ακόλουθα κύρια χαρακτηριστικά:

• Ο πρόεδρος δεν εκλέγεται από το νομοθετικό σώμα, αλλά εκλέγεται απευθείας από τον λαό ή από το εκλογικό σώμα, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ινδονησία
• Ο πρόεδρος δεν περιλαμβάνει τον κάτοχο της νομοθετικής εξουσίας
• Ο πρόεδρος δεν μπορεί να διαλύσει τους κατόχους νομοθετικής εξουσίας και δεν μπορεί να διατάξει τη διεξαγωγή εκλογών
• Τα συντάγματα που ρυθμίζουν ορισμένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά μπορούν να ταξινομηθούν σε συντάγματα του προεδρικού κυβερνητικού συστήματος.

---

Πεδίο εφαρμογής του Συντάγματος

Σε διάφορες βιβλιογραφία για το συνταγματικό δίκαιο και την πολιτική επιστήμη, το πεδίο εφαρμογής του δημοκρατικού συνταγματισμού περιλαμβάνει:

• Η εξουσία υπόκειται στο νόμο
• Εγγύηση και προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
• Ελεύθερη και ανεξάρτητη δικαιοσύνη.
• Η δημόσια λογοδοσία ή η λογοδοσία στο λαό ως βασικοί σύνδεσμοι της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας.

Ιστορία της Γέννησης του Συντάγματος στην Ινδονησία

Κατά την ολλανδική αποικιακή περίοδο, η Ινδονησία ήταν μέρος του ολλανδικού βασιλείου. Ο όρος που χρησιμοποιήθηκε εκείνη την εποχή ήταν «grondwet». Με αυτές τις διατάξεις, όλοι οι νόμοι καθορίζονται μέσω ενός από τους διαύλους, δηλαδή του «wet» (νόμος) ή του «algemeen maatregel van bestuur» (διάταγμα του Ολλανδού βασιλιά).

Το 1855, υπήρχε ένα "Reegering Sreglement" που δημιούργησε το "Indische Staatsregeling" που περιλάμβανε 4 διάφορους νόμους, και συγκεκριμένα:

wet – algemeen maatregel van bestuur

Ordonnantie – regeerings verordening

Κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής από τον Μάρτιο του 1942 έως τις 17 Αυγούστου 1945, το ινδονησιακό συνταγματικό σύστημα δεν διέφερε πολύ από την ολλανδική αποικιακή περίοδο. Μεταξύ άλλων, ο Γενικός Κυβερνήτης αντικαταστάθηκε από τον Gun-Sei kan, το Υπουργείο Δικαιοσύνης άλλαξε σε Sihoo-bu.

Μια μέρα μετά τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ινδονησίας, εκδόθηκε νόμος του 1945. Αυτή η προετοιμασία είχε δοκιμαστεί από τα τέλη Μαΐου 1945.

Από την PPPKI (Επιτροπή Προπαρασκευαστικής Διερεύνησης της Ανεξαρτησίας της Ινδονησίας) καθοδηγούμενη από γιατρό. Κ. R. Q Radjiman Wedioningrat.

Μετά την ήττα της Ιαπωνίας από τους συμμάχους της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ολλανδία προσπάθησε να επιστρέψει στο έδαφος της Ινδονησίας με τη NICA (Ολλανδικές Πολιτικές Υποθέσεις). Ως αποτέλεσμα, ορισμένες περιοχές στην Ινδονησία έλαβαν το καθεστώς του κράτους ενός ομοσπονδιακού κράτους, δηλαδή της Ολλανδίας.

Μετά από αυτό, στις 17 Νοεμβρίου 1945, πραγματοποιήθηκαν οι αρχικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ινδονησίας και Ολλανδίας από τον Van Mook και τον Sutan Syahrir με επικεφαλής τον Βρετανό στρατηγό Christison που δεν δημιούργησε τίποτα.

Ακολούθησε η συμφωνία Linggarjati στις 25 Μαρτίου 1947, η οποία ουσιαστικά αποτελούνταν από:

Η ολλανδική κυβέρνηση αναγνώρισε ότι η κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Ινδονησίας είχε de facto έλεγχο στην Ιάβα, τη Μαδούρα και τη Σουμάτρα.

Οι δύο κυβερνήσεις θα συνεργαστούν για σύντομο χρονικό διάστημα για να σχηματίσουν μια κυρίαρχη και δημοκρατική ομοσπονδία, με το όνομα Ενωμένη Δημοκρατία της Ινδονησίας.

Συνεχίστηκε με το Military Aggression I, τη συμφωνία Renville και το Military Aggression II από την Ολλανδία. Μέχρι την ολοκλήρωσή του στις 28 Ιανουαρίου 1949, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα που περιείχε:

Ώστε να γίνει άμεσα «παύση πυρκαγιάς».

Απελευθερώστε τους ηγέτες της Δημοκρατίας της Ινδονησίας.

Αλλά αυτό το θέμα δεν μπορούσε να αγνοηθεί. Μέχρι το συμπέρασμα ότι το ΚΜΒ έγινε στις 13 Αυγούστου 1949 στη Χάγη. Λίγο αργότερα, η Ινδονησία έγινε Ενιαίο Κράτος. Μετά από αυτό, εμφανίστηκε το UUDS 1950. Μέχρι που το πόρισμα άλλαξε στο Σύνταγμα του 1945.

---

Διαδικασία τροποποίησης του ινδονησιακού συντάγματος

---

Στην ιστορία της κρατικής διοίκησης της Ινδονησίας, υπάρχουν τέσσερις τύποι νόμων που έχουν τεθεί σε ισχύ, και συγκεκριμένα:

• Περίοδος 18 Αυγούστου 1945-27 Δεκεμβρίου 1949

Όταν η Δημοκρατία της Ινδονησίας ανακηρύχθηκε στις 17 Αυγούστου 1945, η νέα Δημοκρατία δεν είχε ακόμη σύνταγμα. Μια μέρα αργότερα, στις 18 Αυγούστου 1945, το σχέδιο νόμου επικυρώθηκε από την ΠΠΚΙ ως Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Ινδονησίας αφού πέρασε από πολλές διαδικασίες.

• Περίοδος 27 Δεκεμβρίου 1949-17 Αυγούστου 1950

Το ταξίδι του νέου κράτους της Δημοκρατίας της Ινδονησίας δεν ξέφυγε ποτέ από την υπονόμευση των Ολλανδών που ήθελαν να επιστρέψουν στην εξουσία στην Ινδονησία. Ως αποτέλεσμα, οι Ολλανδοί προσπάθησαν να ιδρύσουν χώρες όπως το κράτος της Ανατολικής Σουμάτρας, το κράτος της Ανατολικής Ινδονησίας, το κράτος της Ανατολικής Ιάβας κ.ο.κ.

Σύμφωνα με αυτές τις ολλανδικές προσπάθειες, η 1η ολλανδική επίθεση σημειώθηκε το 1947 και η 2η επίθεση το 1948. Και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκμετάλλευση της KMB που γέννησε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ινδονησίας.

Επομένως, το Σύνταγμα, το οποίο θα πρέπει να ισχύει για ολόκληρο το ινδονησιακό κράτος, ισχύει μόνο για την Ενωμένη Δημοκρατία της Ινδονησίας.

• Περίοδος 17 Αυγούστου 1950-5 Ιουλίου 1959

Η ομοσπονδιακή περίοδος του Συντάγματος του 1949 της Δημοκρατίας της Ινδονησίας είναι μια προσωρινή αλλαγή, επειδή στην πραγματικότητα το ινδονησιακό έθνος είναι από το 17 Ο Αύγουστος του 1945 ήθελε ενότητα, έτσι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ινδονησίας δεν κράτησαν πολύ λόγω της συγχώνευσης με τη Δημοκρατία Ινδονησία.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της εξουσίας της κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Ινδονησίας, και τελικά επιτεύχθηκε συμφωνία για την επανίδρυση του Ενιαίου Κράτους της Δημοκρατίας της Ινδονησίας.

Για να δημιουργηθεί ένα ενιαίο κράτος, είναι σαφές ότι χρειάζεται ένα νέο σύνταγμα και για το σκοπό αυτό έχει σχηματιστεί μια κοινή επιτροπή κατάρτισε σχέδιο συντάγματος το οποίο εγκρίθηκε στις 12 Αυγούστου 1950 από το όργανο εργασίας της κεντρικής εθνικής επιτροπής και από το Συμβούλιο Αντιπρόσωποι του Λαού και της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ινδονησίας στις 14 Αυγούστου 1950 και το νέο σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 17 Αυγούστου 1950.

• Περίοδος 5 Ιουλίου 1959-σήμερα

Με προεδρικό διάταγμα της 5ης Ιουλίου 1959 επανήλθε το Σύνταγμα του 1945. Και η αλλαγή στην Προσωρινή Λαϊκή Συμβουλευτική Συνέλευση της Παλαιάς Τάξης κατά την περίοδο 1959-1965 για να γίνει η Προσωρινή Λαϊκή Συμβουλευτική Συνέλευση της Νέας Τάξης.

Η αλλαγή έγινε επειδή η Προσωρινή Λαϊκή Συμβουλευτική Συνέλευση της Παλαιάς Τάξης θεωρήθηκε ότι δεν αντικατοπτρίζει την καθαρή και συνεπή εφαρμογή του Συντάγματος του 1945.

---

Ιστορία της Ανάπτυξης του Συντάγματος

Το σύνταγμα άρχισε να είναι γνωστό στα ιστορικά αρχεία, δηλαδή από την εποχή των Ελλήνων που διέθεταν διάφορα σύνολα νόμων (ένα είδος νομικού βιβλίου το 624-404 π.Χ.).

Η Αθήνα είχε τουλάχιστον 11 συντάγματα, ενώ ο ίδιος ο Αριστοτέλης κατάφερε να συγκεντρώσει έως και 158 συντάγματα από διάφορες χώρες. Εκείνη την εποχή η περιγραφή του «συντάγματος» ήταν απλώς μια συλλογή κανόνων και συνηθισμένων εθίμων.

Σύμφωνα με το πέρασμα του χρόνου, κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η ερμηνεία του συντάγματος (constitutionnes) αντιμετώπισε μια αλλαγή στο νόημα.

είναι μια συλλογή όρων και κανονισμών που γίνονται από αυτοκράτορες, δηλώσεις και σχόλια από νομικούς, πολιτικούς, και τοπικά ήθη και έθιμα, όχι μόνο νόμους. Το Σύνταγμα της Ρώμης είχε σημαντική επιρροή μέχρι τον Μεσαίωνα που ενέπνευσε την αυξανόμενη κατανόηση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και του Εθνικισμού. Αυτή η αντίληψη είναι ο πρόδρομος της εμφάνισης του σύγχρονου συνταγματισμού.

Στη συνέχεια, τον VII αιώνα (κλασική εποχή) γεννήθηκε ο χάρτης της Medina ή το Σύνταγμα της Medina. Η Χάρτα της Μεδίνα που χτίστηκε στην πρώιμη ισλαμική κλασική περίοδο (622 μέτρα) είναι οι βασικές διατάξεις της διακυβέρνησης της ζωής μαζί στη Μεδίνα που καταλήφθηκε από διάφορες ομάδες και κύκλους: Εβραίους, Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και άλλους άλλα.

Το Σύνταγμα της Medina περιέχει το δικαίωμα στην ελευθερία της πίστης, την ελευθερία σχολιασμού, τις κοινωνικές υποχρεώσεις καθώς και τον έλεγχο των έννομων συμφερόντων.

Το Σύνταγμα της Medina είναι μια μορφή του αρχικού συντάγματος στον κόσμο που περιέχει ήδη ενότητες όπως το σύνταγμα σύγχρονο και έχει προηγηθεί άλλων συνταγμάτων θέτοντας τα θεμέλια για την αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων άνδρας.

Στο δεύτερο μισό του XVII αιώνα, η αγγλική αριστοκρατία κέρδισε την αυλική επανάσταση (The Glorious Revolution) έχει τερματίσει την απολυταρχία της εξουσίας του βασιλιά και την αντικατέστησε με ένα κοινοβουλευτικό σύστημα ως κάτοχος κυριαρχία.

Το τέλος αυτής της επανάστασης ήταν η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας των 12 βρετανικών αποικιών το 1776, με την καθιέρωση ενός συντάγματος ως θεμέλιο μιας κυρίαρχης χώρας.

Το 1789 ξέσπασε μια επανάσταση στη Γαλλία, η οποία σηματοδοτήθηκε από τις εντάσεις μεταξύ του λαού και τη διατάραξη της σταθερότητας της εθνικής ασφάλειας. Η κοινωνική αστάθεια στη Γαλλία δημιούργησε την ανάγκη για ένα σύνταγμα (constituate).

Μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου 1791 καταγράφηκε ως η αποδοχή του αρχικού ευρωπαϊκού συντάγματος από τον Λουδοβίκο XVI. Από αυτό το περιστατικό, οι περισσότερες χώρες στον κόσμο, μοναρχίες και δημοκρατίες, ένα ενιαίο ή ομοσπονδιακό κράτος, βασίζοντας τις συνταγματικές του αρχές στην υποστήριξη σύνταγμα.

Στη Γαλλία, το μυθιστόρημα του Τζ. J. Rousseau, Du Contract Social, ο οποίος είπε ότι «οι άνθρωποι γεννιούνται σε συνθήκες ελευθερίας και είναι ίσοι στα δικαιώματά τους». Αντίθετα ο νόμος είναι έκφραση της καθολικής βούλησης (του λαού).

Οι σκέψεις του Rousseau εμψυχώνουν βαθιά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των ανθρώπων (Declaration des Droit d I' Homme et du Citoyen), γιατί αυτή η διακήρυξη ενέπνευσε τη δημιουργία του Γαλλικού Συντάγματος (1791) ειδικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μετά από αυτό το περιστατικό, το σύνταγμα προέκυψε σε γραπτή μορφή που πρωτοστάτησε η Αμερική.

Αυτό το αμερικανικού τύπου γραπτό σύνταγμα ακολούθησαν αργότερα διάφορες χώρες της Ευρώπης, όπως η Ισπανία (1812), η Νορβηγία (1814), η Ολλανδία (1815).

Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι το σύνταγμα εκείνη την εποχή δεν είχε γίνει ουσιαστικός βασικός νόμος. Το σύνταγμα ως Σύνταγμα, ή συχνά αποκαλούμενο «Σύγχρονο Σύνταγμα» μόλις εμφανίστηκε για να συμπέσει με την ανάπτυξη του αντιπροσωπευτικού δημοκρατικού συστήματος.

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία εμφανίζεται ως ικανοποίηση της ανάγκης του λαού για ένα αντιπροσωπευτικό σώμα (νομοθετικό σώμα). Αυτός ο θεσμός χρησιμοποιείται ως νομοθέτης για τη μείωση και την αποτροπή της κυριαρχίας των βασιλιάδων. Αυτό το άλλοθι είναι που τοποθετεί το γραπτό σύνταγμα ως βασικό νόμο που είναι μεγαλύτερος από τον βασιλιά.

Έτσι η κριτική από Σχετικά με τη γνώση.co.id σχετικά με Το Σύνταγμα είναι: Ορισμός, Λειτουργία, Σκοπός, Τύπος, Πεδίο εφαρμογής και Ιστορία, ελπίζουμε ότι μπορεί να προσθέσει στη διορατικότητα και τις γνώσεις σας. Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψη και μην ξεχάσετε να διαβάσετε άλλα άρθρα.