Η ακμή του Βασιλείου Ταρουμανεγάρα: Ιστορικές πηγές και κληρονομιά

Η ακμή του Βασιλείου Ταρουμανεγάρα: Πηγές και ιστορικά κειμήλια - Πού βρίσκεται το Βασίλειο της Ταρουμανεγάρα; και ποιος είναι ο βασιλιάς με τη μεγαλύτερη επιρροή που τον έφερε στην ακμή του; Αυτή την περίοδο θα συζητήσουμε ένα από τα βασίλεια που κάποτε υπήρχαν στη χώρα μας. Ας ρίξουμε μια ματιά για να μάθουμε περισσότερα.

Η ακμή του Βασιλείου Ταρουμανεγάρα: Ιστορικές πηγές και κληρονομιά

---

Το υπόβαθρο του σχηματισμού αυτού του βασιλείου σχετίζεται στενά με την κατάρρευση του Βασιλείου της Σαλακανεγάρα. Με βάση το χειρόγραφο Wangsakerta από το Cirebon, είναι γνωστό ότι το βασίλειο Tarumanegara ιδρύθηκε από τον Rajadirajaguru Jayasingawarman περίπου το 358 – 450 μ.Χ. Το βασίλειο ξεκίνησε αρχικά από ένα μικρό βασίλειο στις όχθες των ποταμών Gomati και Candrabaga ή σήμερα είμαστε εξοικειωμένοι με την περιοχή Bekasi.

Πρώιμη ιστορία

Οι πληροφορίες που ελήφθησαν από το χειρόγραφο του Pustaka Pararatwan i Bhumi Jawadwipa parwa I sarga 1, σελίδα 771, περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Στην Ινδία, δύο οικογένειες ή δύο βασίλεια, δηλαδή οι οικογένειες Calankayana και Pallava, ηττήθηκαν στον πόλεμο από τον Samudragupta Maharaja Maurya. Το Gupta έγινε τότε το πιο ισχυρό στην Ινδία. Ανάξιο ταμπεραμέντο, αδίστακτο και ανελέητο απέναντι στον εχθρό που έχει νικήσει. Εξαιτίας αυτού, οι οικογένειες, οι πρίγκιπες και οι κάτοικοι των δύο βασιλείων που έχασαν τον πόλεμο προσπάθησαν να τραπούν σε φυγή αναζητώντας ασφάλεια.

Ο πόλεμος έγινε το 267 Σάκα (345 μ.Χ.). Όσο για τον μαχαραγιά του Μαυριανού, είχε τον τίτλο Samudragupta Mahaprabawa Raja Magada, ο οποίος είχε μια μεγάλη πόλη. Εν τω μεταξύ, ο βασιλιάς Calankayana είχε τον τίτλο Maharaja Hastiwarman και ο βασιλιάς Pallava τον τίτλο Maharaja Wisnugopa. Οι δύο βασιλιάδες ήταν φιλικοί και ενωμένοι, στη συνέχεια μαζί επιτέθηκαν στον εχθρό τους (Samudragupta). Ο πόλεμος κράτησε αρκετούς μήνες. Στο τέλος, τα βασίλεια Pallava και Calankayana ηττήθηκαν. Η αυτοκρατορία Mauryan κέρδισε τη νίκη.

Αν και ο βασιλιάς έχει χάσει, αλλά το βασίλειο δεν έχει χαθεί. Απλώς, ο ηττημένος, γίνεται υποχείριο του νικητή. Όλοι οι κάτοικοι της Παλάουα και της Καλανκαγιάνα υπέφεραν πολύ και πολλοί πέθαναν, επειδή ο ηγεμόνας, δηλαδή ο βασιλιάς Γκούπτα, σκότωσε πολλούς αθώους ανθρώπους. Πολλοί στρατιώτες και ηγέτες κρατών έχουν χάσει τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης.

Ως εκ τούτου, στις πόλεις μιας ηττημένης χώρας, οι ληστές ήταν ανεξέλεγκτες. Εν τω μεταξύ, ο βασιλιάς που υπέστη την ήττα, μαζί με την οικογένειά του, τη συνοδεία και άλλους αξιωματούχους, κρύφτηκε στο δάσος ή στο βουνό. Υπήρχαν επίσης εκείνοι που, με τις οικογένειες και τη συνοδεία τους, πέρασαν τη θάλασσα, δηλαδή στη χερσόνησο, τη νήσο Ιάβα, τη νήσο Σουμάτρα, τη χώρα Yawana κ.λπ.

Μια από τις ομάδες της οικογένειας Pallava, που κατέφυγε στην Ιάβα, ηγήθηκε αργότερα από τον Darmawirya αφού παντρεύτηκε τον Rani Sphatikarnawa Warmandewi, έγινε Dewawarman Vlll (τελευταίος βασιλιάς Salakanagara). Οι οικογένειες Hastiwarman και Wisnugopa είναι διάσπαρτες σε διάφορες χώρες, ειδικά εκείνες που ήταν φίλοι της οικογένειάς τους. Η δυναστεία Warman (warmanwamca), ως αποτέλεσμα, πολλοί έγιναν βασιλιάδες στο αρχιπέλαγος και σε άλλες χώρες.

Ιστορικές Πηγές

Η ύπαρξη της Ταρουμανεγάρας είναι γνωστή από ιστορικές πηγές τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό. Οι εγχώριες πηγές προέρχονται από τέσσερις επιγραφές που βρέθηκαν στο Bogor, μία στην Τζακάρτα και μία στο Lebak, Banten. Εν τω μεταξύ, πηγές από το εξωτερικό προέρχονται από κινεζικά κουτσομπολιά από ταξιδιώτες, όπως:
Τα νέα του Fa Hien, που χρονολογούνται από το 414 μ.Χ., στο σημείωμά του με τίτλο Fa-Kao-Chi αναφέρει ότι στην περιοχή Ye-Po-Ti υπάρχουν άνθρωποι που είναι Ινδουιστές και κάποιοι είναι ανιμιστές.
Νέα της δυναστείας Σούι, που αναφέρει την περίοδο 528 και 535 μ.Χ. απεσταλμένοι από το Το-Λο-Μο που βρίσκεται στο νότο (Κίνα) έφτασαν στην Κίνα
Νέα της δυναστείας των Τανγκ, που αναφέρει ότι το 666 και το 669 μ.Χ. έφτασαν απεσταλμένοι από το Το-Λο-Μο
Από αυτά τα κουτσομπολιά, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι η λέξη To-Lo-Mo ήταν κωνική στην Ταρουμανεγάρα λόγω φωνητικής συνήθειας. Μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι το Βασίλειο της Ταρουμανεγάρα άκμασε από το 400 έως το 600 μ.Χ.

Χειρόγραφο Wangsakerta

Στο χειρόγραφο Wangsakerta από το Cirebon, το βασίλειο Tarumanegara ιδρύθηκε από τον Rajadirajaguru Jayasingawarman το 358 μ.Χ., τον οποίο αργότερα διαδέχθηκε ο γιος του, Dharmayawarman (382-395 μ.Χ.). Ο Jayasingawarman αναπαύθηκε στην όχθη του ποταμού Gomati, ενώ ο γιος του θάφτηκε στην όχθη του ποταμού Candrabaga.

Το 270 Saka (348 μ.Χ.), υπήρχε ένας Maharesi (ονομαζόμενος Jayasingawarman) από την Calankayana. Μαζί με τους οπαδούς του (ως συνοδούς) τράπηκαν σε φυγή και στρατιώτες, άντρες και γυναίκες κάτοικοι. Φεύγοντας στα νησιά στα νότια, γιατί ο εχθρός πάντα προσπαθούσε να τα πιάσει.

Ο Maharesi Jayasingawarman με τους οπαδούς του, έφτασε στο νησί της Ιάβας και εγκαταστάθηκε στο Kulwan Java (δυτικά). Στα δυτικά του ποταμού Citarum, οι Μαχαρέζοι ίδρυσαν έναν οικισμό, ο οποίος αργότερα ονομάστηκε Tarumadesya. Αυτή η περιοχή (Taruma-desya), περιλάμβανε την επικράτεια που κυβερνούσε ο βασιλιάς Dewawarman VIII. Αργότερα, ο Maharesi Jayasingawarman έγινε γαμπρός του βασιλιά Dewawarman VIII.[6]

Δέκα περίπου χρόνια αργότερα το χωριό έγινε μεγάλο, γιατί έφτασαν και εγκαταστάθηκαν πολλοί από άλλα χωριά. Αρκετά χρόνια αργότερα, αυτό το χωριό Ταρούμα, έχει γίνει ναγκάρα. Ο Jayasingawarman συνέχισε να προσπαθεί, μεγάλωσε τη χώρα του, μέχρι που έγινε αυτοκρατορία, και στη συνέχεια του δόθηκε το όνομα: Tarumanagara. Αργότερα έγινε Rajadirajaguru που κυβέρνησε το βασίλειό του, με τον τίτλο Jayasingawarman Gurudarmapurusa.

Ο Maharesi Rajadirajaguru έγινε βασιλιάς της Tarumanagara για 24 χρόνια, από το 280 έως το 304 Saka (358-382 μ.Χ.). Πέθανε σε ηλικία 60 ετών και αναπαύθηκε στις όχθες του ποταμού Γομάτι. Τον αντικατέστησε ο μεγαλύτερος γιος του ονόματι Rajaresi Darmayawarmanguru. Έχει αυτόν τον τίτλο, γιατί εκτός από τη διοίκηση της Ταρουμαναγκάρα, είναι και ο ηγέτης όλων των (ινδουιστών) θρησκευτικών δασκάλων.[6]

Ωστόσο, πολλοί από τους ανθρώπους στα χωριά του βασιλείου Ταρούμα εξακολουθούν να τηρούν τη λατρεία των πνευμάτων, δηλαδή λατρεύουν τα προγονικά πνεύματα (pitampuja) βασισμένα σε έθιμα που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους. Οι Rajaresi, προσπαθούσαν πάντα να διδάξουν τη θρησκεία του στους αρχηγούς των χωριών και στους κατοίκους της Tarumanagara. Ως εκ τούτου, οι Rajaresi έφεραν Βραχμάνους από την Ινδία. Ωστόσο, δεν θέλουν όλοι οι κάτοικοι να ακολουθούν τη θρησκεία τους.

Εκείνη την εποχή, η ζωή του πληθυσμού χωρίστηκε σε τέσσερις κάστες, δηλαδή: η πρώτη ήταν η κάστα των Βραχμάνων, η δεύτερη ήταν η κάστα Ksatriya, η τρίτη ήταν η κάστα Vaisya και η τέταρτη ήταν η κάστα της Sudra. Με αυτόν τον τρόπο, ο πληθυσμός διαφοροποιήθηκε μεταξύ της τάξης Nista-Madya-Main. Κάτοικοι της τάξης της περιφρόνησης, φοβούνται πολύ τη θρησκεία των Rajaresi.

Ο Darmayawarmanguru έγινε βασιλιάς της Tarumanagara μόνο για 13 χρόνια, από το 304 έως το 317 Saka (382-395 μ.Χ.). Ονομάζεται επίσης Sang Lumahing Candrabaga (που πέθανε στο Candrabaga), επειδή είναι θαμμένος στις όχθες του ποταμού Candrabaga (Cibagasasi ή ποταμός Bekasi). Ο Rajaresi Darmayawarmanguru, αντικαταστάθηκε από τον γιο του, ονόματι Sang Purnawarman, ο οποίος βασίλεψε από το 317 έως το 356 Saka (395-434 μ.Χ.).

Ο Relief Tarumanagara Purnawarman, γεννήθηκε στις 8 του σκοτεινού μήνα Palguna το 294 Saka (16 Μαρτίου 372 μ.Χ.). Δύο χρόνια πριν από το θάνατο του πατέρα του, διορίστηκε ως ο τρίτος Βασιλιάς της Ταρουμαναγκάρα, στη 13η έκλειψη Σελήνης της Κάιτρας το 317 Σάκα (12 Μαρτίου 395 μ.Χ.). Ο πατέρας του, Rajaresi Darmayawarman, παραιτήθηκε από τον βασιλικό θρόνο, για να ζήσει σε ερημητήριο μέσω του manurajasu του (διαλογίζεται μετά την παραίτηση μέχρι να φτάσει ο θάνατος).

Η πρώτη του ενέργεια, ήταν να μεταφέρει τη βασιλική πρωτεύουσα, στα βόρεια της παλιάς πρωτεύουσας, που ονομάζεται Jayasingapura, η οποία ιδρύθηκε από τον παππού του, Jayasingawarman. Η νέα πρωτεύουσα, που ονομάστηκε Σουνταπούρα (πόλη της Σούντα), χτίστηκε στις όχθες του ποταμού Γκομάτι το 397 μ.Χ.

Περίπου τρία χρόνια μετά τη στέψη του, ο Purnawarman έχτισε ένα παραθαλάσσιο λιμάνι. Η παραγωγή του ξεκίνησε στις 7 της φωτεινής σελήνης της Μαργκασίρας (15 Δεκεμβρίου 398 μ.Χ.) και ολοκληρώθηκε στις 14 της φωτεινής σελήνης της Ποσυάς (11 Νοεμβρίου 399 μ.Χ.). Αυτό το λιμάνι, σύντομα γέμισε κόσμο, από τα βασιλικά πολεμικά πλοία της Ταρουμαναγκάρα.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Purnawarman είχε κατακτήσει άλλα βασίλεια στη Δυτική Ιάβα, τα οποία δεν είχαν υποταχθεί ακόμη στην εξουσία του Tarumanagara. Όλοι οι εχθροί που επιτίθεται, είναι πάντα ικανοί να νικηθούν. Ήταν γενναίος άνθρωπος, κατείχε διάφορα είδη γνώσεων και τακτικών για τον πόλεμο, που τον έκαναν έναν πανίσχυρο και τρομερό βασιλιά (bhimaparakramoraja).

Κανένα από τα όπλα του εχθρού δεν ήταν ικανό να τον τραυματίσει, γιατί στον πόλεμο φορούσε πάντα πανοπλίες από σίδηρο που φορούσε από την κορυφή ως τα νύχια. Ήταν δυνατός και ευκίνητος στο πεδίο της μάχης, έτσι ώστε οι αντίπαλοί του τον αποκαλούσαν Τίγρη της Ταρουμαναγκάρα (ταρουμαναγκάρα δαχτυλίδι wyaghra).

Το 417 μ.Χ., διέταξε την ανασκαφή των ποταμών Gomati και Candrabaga (ποταμός Bekasi) κατά μήκος 6112 λόγχες (περίπου 12 km). Μετά την ανασκαφή, ο μαχαραγιάς κράτησε μια σωτηρία δωρίζοντας 1.000 αγελάδες στους Βραχμάνους.

Ως αντικαταστάτης του Sri Maharaja Purnawarman, ο μεγαλύτερος γιος του, Sang Wisnuwarman, με τον τίτλο: Sri Maharaja Wisnuwarman Digwijaya Tunggal Jagatpati Sang Purandarasutah. Στέφθηκε ο τέταρτος βασιλιάς της Ταρουμαναγάρα, τον 14ο σεληνιακό μήνα Πόσια το 365 Σάκα (3 Δεκεμβρίου 434 μ.Χ.). Διατήρησε την κυβέρνηση στην Ταρουμαναγκάρα μέχρι το 377 Σάκα (455 μ.Χ.).

Αντικαταστάθηκε από τον γιο του, Sang Indrawarman, ως ο πέμπτος βασιλιάς της Tarumanagara, με τον τίτλο: Sri Maharaja Indrawarman Sang Paramarta Sakti Mahaprabawa Lingga Triwikrama Buanatala. Βασίλεψε στην Ταρουμαναγάρα μέχρι το 437 Σάκα (515 μ.Χ.).

Αντικαταστάθηκε από τον γιο του, Sang Candrawarman, ως ο έκτος βασιλιάς της Tarumanagara, με τον τίτλο: Sri Maharaja Candrawarman Sang Hariwangsa Purusakti Suralagawageng Paramarta. Βασίλεψε στην Ταρουμαναγκάρα μέχρι το 457 Σάκα (535 μ.Χ.).

Αντικαταστάθηκε από τον γιο του, Sang Suryawarman, ως ο έβδομος βασιλιάς της Tarumanagara, με τον τίτλο: Sri Maharaja Suryawarman Sang Mahapurusa Bimaparakrama Hariwangsa Digwijaya. Βασίλεψε στην Ταρουμαναγκάρα μέχρι το 483 Σάκα (561 μ.Χ.).

Η επιγραφή Pasir Muara που αναφέρει το περιστατικό της επιστροφής της κυβέρνησης στον βασιλιά της Σούντα σχηματίστηκε το 536 μ.Χ. Εκείνο το έτος, ηγεμόνας της Ταρουμαναγκάρα ήταν ο Σουριαουάρμαν (535-561 μ.Χ.), ο 7ος βασιλιάς της Ταρουμαναγκάρα. Η βιβλιοθήκη Jawadwipa, parwa I, sarga 1 (σελίδες 80 και 81) προσφέρει πληροφορίες ότι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Candrawarman (515-535 μ.Χ.), ο πατέρας Suryawarman, πολλοί περιφερειακοί ηγέτες ανέκτησαν την κυβερνητική εξουσία στα εδάφη τους ως ανταμοιβή για την πίστη τους Ταρουμαναγάρα. Από αυτή την άποψη, ο Suryawarman έκανε το ίδιο πράγμα ως συνέχεια της πολιτικής του πατέρα του.

Ο Suryawarman όχι μόνο συνέχισε τις πολιτικές πολιτικές του πατέρα του που του πρόσφεραν περισσότερη εμπιστοσύνη περιφερειάρχες να φροντίσει για την αυτοδιοίκηση, αλλά και να στρέψει την προσοχή του στις κομμένες περιοχές Ανατολή. Το 536 μ.Χ., για παράδειγμα, ο Manikmaya, γαμπρός του Suryavarman, ίδρυσε ένα νέο βασίλειο στο Kendan, την περιοχή Nagreg μεταξύ Bandung και Limbangan, Garut. Ο γιος της φιγούρας Μανικμάγια έζησε με τον παππού του στην πρωτεύουσα Ταρουμανγκάρα και αργότερα έγινε Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων της Ταρουμαναγκάρα. Η ανάπτυξη της ανατολικής περιοχής αναπτύχθηκε περισσότερο όταν ο δισέγγονος του Μανικμάγια ίδρυσε το Βασίλειο του Γκαλού το 612 μ.Χ.

Τον Suryawarman διαδέχθηκε ο γιος του, Sang Kretawarman, ως ο όγδοος βασιλιάς της Tarumanagara, με τον τίτλο: Sri Maharaja Kretawarman Mahapurusa Hariwangsa Digwijaya Salakabumandala. Κυβέρνησε στην Ταρουμαναγκάρα μέχρι το 550 Σάκα (628 μ.Χ.).

Καθώς δεν είχε παιδιά, ο Kretawarman αντικαταστάθηκε από τον μικρότερο αδερφό του, Sang Sudawarman, ως βασιλιάς Η ένατη Tarumanagara, με τίτλο: Sri Maharaja Sudawarman Mahapurusa Sang Paramartaresi Hariwangsa. Βασίλεψε στην Ταρουμαναγκάρα μέχρι το 561 Σάκα (639 μ.Χ.).

Αντικαταστάθηκε από τον γιο του, Sang Dewamurti, ως ο δέκατος βασιλιάς της Tarumanagara, με τον τίτλο: Sri Maharaja Dewamurtyatma Hariwangsawarman Digwijaya Bimaparakrama. Βασίλεψε στην Ταρουμαναγάρα μέχρι το 562 Σάκα (640 μ.Χ.).

Αντικαταστάθηκε από τον γιο του, Sang Nagajaya, ως ο ενδέκατος βασιλιάς της Tarumanagara, με τον τίτλο: Sri Maharaja Nagajayawarman Darmasatya Cupujayasatru. Βασίλεψε στην Ταρουμαναγάρα μέχρι το 588 Σάκα (666 μ.Χ.).

Αντικαταστάθηκε από τον γιο του, Sang Linggawarman, ως ο δωδέκατος βασιλιάς της Tarumanagara, με τον τίτλο: Sri Maharaja Linggawarman Atmahariwangsa Panunggalan Tirtabumi. Βασίλεψε στην Ταρουμαναγκάρα μέχρι το 591 Σάκα (669 μ.Χ.).

Τον διαδέχθηκε ο γαμπρός του, Sang Tarusbawa, ως διάδοχος του θρόνου της Tarumanagara, με τον τίτλο· Sri Maharaja Tarusbawa Darmawaskita Manumanggalajaya Sundasembawa. Το Tarusbawa στέφθηκε την 9η της φωτεινής σελήνης Jesta το 591 Saka (18 Μαΐου 669 μ.Χ.). Την ίδια χρονιά, ένας άλλος γαμπρός του Sang Linggawarman, ο Dapunta Hyang Sri Jayanasa, στέφθηκε βασιλιάς του Βασιλείου της Sriwijaya στη Σουμάτρα.

Οι Tarusbawa δεν είναι απόγονοι της δυναστείας Warman. Γεννήθηκε στη Σούντα Σεμπάβα (Σουνταπούρα), ως βασιλιάς γηγενούς καταγωγής στο βασίλειο της περιοχής Σούντα Σεμπάβα. Όταν ανέβηκε στο θρόνο, αλλάζοντας το όνομα Ταρουμαναγκάρα, έγινε το Βασίλειο της Σούντα. Το περιστατικό ήταν μοιραίο. Η ανατολική περιοχή της Tarumanagara, που συνορεύει με τον ποταμό Citarum, έγινε ανεξάρτητη και έγινε το βασίλειο Galuh, υπό τη βασιλεία του βασιλιά Wretikandayun.

Δεδομένης της δόξας του Sang Purnawarman, φυσικά τα υποχείριά του βασίλεια στην περιοχή Banten (Salakanagara, Ujung Kulon, Kosala και Rangkas), έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την Tarumanagara.

Νέα από την Κίνα

Ειδήσεις από την Κίνα ανέφεραν ότι ένας ιερέας ονόματι Fa Hien είχε εγκλωβιστεί στη βόρεια ακτή του νησιού Java (414 μ.Χ.) όταν επρόκειτο να επιστρέψει από την Ινδία στην πατρίδα του την Κίνα. Στις ταξιδιωτικές σημειώσεις του Fa Hien, ανέφερε ότι στη βόρεια ακτή του νησιού Java στο δυτικό τμήμα, είχαν βρεθεί άνθρωποι που είχαν επηρεαστεί από τον Ινδικό Ινδουισμό. Τα άτομα που βρέθηκαν πιστεύεται ότι είναι μέρος της κοινωνίας του Βασιλείου Ταρουμανεγάρα.

Στο βιβλίο του με τίτλο Fa Kao Chi, ο Fa Hien λέει ότι στο Ye-po-ti (Jawadwipa) υπάρχουν μόνο λίγα άνθρωποι που είναι βουδιστές, από τους οποίους υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι Ινδουιστές και "βρώμικη θρησκεία" (σημ. ανιμισμός).

Το Ye Po Ti θεωρούνταν πάντα ως ο χαρακτηρισμός του Fa Hien για το Jawadwipa, αλλά υπάρχουν και άλλες απόψεις που υποδηλώνουν ότι ο Ye-Po-Ti είναι ο Way Seputih στο Lampung, στην περιοχή Σε αυτό το μονοπάτι Seputih Way (Λευκός Ποταμός), βρέθηκαν στοιχεία για αρχαία βασιλικά λείψανα με τη μορφή πεζούλι punden και άλλα που βρίσκονται τώρα στο Αρχαιολογικό Πάρκο Pugung. Raharjo.

Παρόλο που αυτή τη στιγμή το Pugung Raharjo βρίσκεται δεκάδες χιλιόμετρα από την παραλία, δεν απέχει πολύ από την τοποθεσία Βρέθηκαν βράχοι που αποδεικνύουν ότι η περιοχή ήταν μια παραλία ακριβώς όπως είπε ο Φα hien.

Τα νέα της δυναστείας των Σούι, λένε ότι το 528 και το 535 είχαν φτάσει απεσταλμένοι από το Το-λο-μο («Ταρούμα») που βρισκόταν στα νότια.
Τα Νέα της δυναστείας των Τανγκ ανέφεραν επίσης ότι το 666 και το 669 είχαν φτάσει απεσταλμένοι από το Το-λο-μο.

Από τις τρεις παραπάνω πληροφορίες, οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο όρος To-lo-mo, φωνητικά, είναι η ίδια προσαρμογή των λέξεων με τον Tarumanegara.

Έτσι, με βάση τις πηγές που περιγράφηκαν προηγουμένως, είναι δυνατό να εντοπιστούν διάφορες πτυχές της ζωής του βασιλείου Ταρούμα.

---

Πηγές Επιγραφών

---

Επιγραφή Ciaruteun

Η επιγραφή Ciaruteun, γνωστή και ως επιγραφή Ciampea, βρέθηκε στον ποταμό Ciaruteun. Αυτή η επιγραφή χρησιμοποιεί γράμματα Pallava και είναι στα σανσκριτικά, αποτελούμενη από 4 γραμμές διατεταγμένες σε μορφή Sloka με το μέτρο Anustubh. Εκτός από αυτό, υπάρχει επίσης ένας πίνακας με τα οφέλη και τα πέλματα των ποδιών του βασιλιά Purnawarman. Το σχήμα των πελμάτων του Purnawarman στην επιγραφή Ciaruteun συμβολίζει την περιοχή και το σύμβολο του σεβασμού προς τους θεούς. Ο Purnawarman παρομοιάζεται με τον Λόρδο Vishnu που είναι ο ηγεμόνας και ο προστάτης του λαού.

Γκουάβα επιγραφή

Η επιγραφή Jambu ή ονομάζεται επίσης Koleangkak βρέθηκε στο λόφο Koleangkak στην περιοχή της φυτείας που απέχει 30 χιλιόμετρα από το Bogor προς τα δυτικά. Η επιγραφή Jambu χρησιμοποιεί γράμματα Pallava και έχει μια εικόνα του πέλματος του ποδιού. Το περιεχόμενο της επιγραφής Jambu είναι λατρεία του βασιλιά Purnawarman.

Επιγραφή Coffee Plantation

Η επιγραφή Kebon Kopi βρέθηκε στο Muara Hilir, στην περιοχή Cibungbulang, στο Bogor. Σε αυτή την επιγραφή υπάρχει ένα πόδι ελέφαντα που στη συνέχεια συνδέεται με το πόδι του ελέφαντα Airawata ή το βουνό της δύναμης του Βισνού.

Επιγραφή Muara Cianten

Η επιγραφή Muara Cianten που βρέθηκε στο Bogor ήταν γραμμένη με σγουρά γράμματα που δεν μπορούσαν να διαβαστούν. Στην επιγραφή αυτή υπάρχει και ζωγραφιά των πελμάτων των ποδιών.

Επιγραφή Pasir Awi

Η επιγραφή Pasir Awi βρέθηκε στην κορυφή του λόφου Pasir Awi με υψόμετρο 600 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, Bojong Honje- Sukamakmur Bogor.

Επιγραφή Cidanghiyang

Η επιγραφή Cidanghiyang ή που ονομάζεται επίσης επιγραφή Lebak βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Lebak στις όχθες του ποταμού Cidanghiyang, στην περιοχή Munjul, στο Pandeglang Regency, στο Banten. Αυτή η επιγραφή ανακαλύφθηκε το 1947 και περιέχει μόνο δύο σειρές προτάσεων γραμμένες σε γραφή Pallava και σανσκριτικά. Το περιεχόμενο της επιγραφής Cidanghiyang δοξάζει τη γενναιότητα του βασιλιά Purnawarman.

Μνημείο επιγραφή

Η επιγραφή Tugu βρέθηκε στην περιοχή Tugu, στην περιοχή Cilincing, στη Βόρεια Τζακάρτα. Αυτή η επιγραφή περιέχει οδηγίες για την κατασκευή του ποταμού Γομάτι με μήκος 11 km σε 21 ημέρες. Μετά από αυτό, ο βασιλιάς Purnawarman δώρισε 1.000 αγελάδες στους Βραχμάνους.

Ακμή

Το βασίλειο Tarumanegara έφτασε στη χρυσή του εποχή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Purnawarman, η οποία χαρακτηρίστηκε από τη δύναμη του Tarumanegara που έφτασε σε όλη τη Δυτική Ιάβα αυτή τη στιγμή. Εκτός από αυτό, ενισχύεται και από την επιγραφή Ciaruteun που περιέχει «Αυτές οι (μορφές) δύο ποδιών, που είναι σαν πόδια Ο Λόρδος Vishnu είναι το πόδι της εξοχότητάς του, του Purnawarman, του βασιλιά στη χώρα του Taruma, του γενναίου βασιλιά στην Ινδονησία κόσμος".

Κατά τη χρυσή εποχή της Ταρουμανεγάρα, η ραγδαία ανάπτυξη από άποψη εδάφους χαρακτηρίστηκε από τον έλεγχο μικρών βασιλείων γύρω από την Ταρουμανεγάρα. Ο Tarumanegara έχτισε επίσης τους ποταμούς Gomati και Candrabaga ως μέσο άρδευσης για τη γεωργία Tarumanegara. Από οικονομική άποψη, χαρακτηρίζεται από τη δωρεά 1.000 αγελάδων στους Βραχμάνους.

Η πτώση του Βασιλείου της Ταρουμανεγάρα

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς κατέρρευσε το Βασίλειο της Ταρουμανεγκάρ, επειδή οι επιγραφές της Ταρουμανεγκάρα συζητούσαν περισσότερα για την κυβέρνηση του Πουρναουάρμαν. Η ίδια η κυβέρνηση Ταρουμανεγκάρα διοικείται από 12 βασιλιάδες. Ο τελευταίος βασιλιάς της Tarumanegara ήταν ο Linggawarman που είχε δύο κόρες, δηλαδή τη μελλοντική Manasih παντρεμένος με τον Tarusbawa από το Βασίλειο των Sunda και Sobakancana, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τον Dapuntahyang Sri Jayanasa, τον ιδρυτή του Σριβιτζάγια.

Ο θρόνος του Βασιλείου Ταρουμανεγάρα δόθηκε από τον σύζυγο της Μανάσιχ, Ταρουσμπάουα. Αυτό ήταν το τέλος της δύναμης του Ταρουμανεγάρα επειδή ο Ταρουσμπάουα προτίμησε να επιστρέψει στο βασίλειο των Σούντα.

Έτσι η κριτική από Σχετικά με τη γνώση.co.id Σχετικά με Η ακμή του Βασιλείου Ταρουμανεγάρα ,Ελπίζω να είναι χρήσιμο.